Beyond the Memories

Bölüm 23 - Rasion d'être

***

Üç gün olmuştu. Kwon Yido'nun yokluğu ilk günkü kadar yalnız hissettirmiyordu. Ertesi gün seraya döndüm ve rastgele kitap okudum.

Söz verdiğim gibi, Kwon Yido, ben evdeyken seraya ışık takmak gibi zorlu işi birisine yaptırdı. Tavandan gece geç saatlerde otomatik olarak yanan ışığa kadar bir çizgi çektiler. Hava karanlıkken gelmedim ama görmeden bile güzel olduğunu düşündüm.

"Yarın ne yapıyorsunuz?"

"Yarın?"

Her zamanki gibi çay içiyordum. Lee Taeseong aniden sordu. Güzel lavanta kokusunun tadını çıkarıyor ve çay fincanının içinde süzülen çiçek yapraklarına hayran kalıyordum. Henüz çiçeklenme mevsimi olamazdı. Bunu düşündüğümde ve ona nedenini sorduğumda Lee Taeseong daha da şaşkın görünüyordu.

"Genel müdür yarın işe gelmeme gerek olmadığını söyledi."

"...Hmm."

Yarın ne olacak? Düşündüm ama aklıma hiçbir şey gelmedi. Kwon Yido'nun döndüğü gün değildi, benim de dışarı çıkmam gereken gün değildi. Tahmin edebildiğim tek şey, en iyi ihtimalle ona biraz ara bıraktıklarıydı.

"Şey... belki biraz dinlenebilirsin."

Kwon Yido'nun bir düşüncesi olmalı. Ben bu kavramı aklımda tutarak konuşurken Lee Taeseong'un yüzü değişti. Beni takip etti, lavanta çayını yudumladı, yüzünü buruşturdu ve sessizce ağzını açtı.

"Size bir şey sorabilir miyim?"

"Lütfen sor."

Okuduğum kitabı bıraktım ve Lee Taesung'un gözlerinin içine baktım. Hâlâ kaşlarını çatıyordu, devasa elleriyle çay fincanını tutuyordu.

"Bir süredir merak ediyorum. Sizi korumamın bir anlamı var mı?"

"...Hmm."

Bu benim de ilgimi çekti. Kwon Yido, Lee Taeseong'u korumam olarak atadığında ne demek istedi? Eğer amaç gözetlemek olmasaydı birinin bana bu kadar yakın olmasının hiçbir anlamı olmazdı.

"Pekala, bunu patronuna sormalısın."

Ama yanıt olarak söyleyebileceğim hiçbir şey yoktu. Onu işe alan ben değildim, yani Kwon Yido'nun ne düşündüğünü nasıl bilebilirdim ki? Lee Taesung hem koruma hem de ayakçı olduğunu iddia etti ve eğer koruma olmanın anlamsız olduğunu söyleseydi benim için ayak işlerini yaptırırdı.

"Fazla bir şey bilmiyorum."

Lee Taeseong nazikçe cevap verdiğimde ağzını kapalı tuttu. Telefonumu çıkarıp saate baktım ve ayağa kalktım. Öğle yemeği vakti yaklaşmıştı, Lee Taeseong okuduğu kitabı bıraktı ve bana katıldı.

Ana yemekten önce öğle yemeğinde ince dilimlenmiş kestane eşliğinde tarak lapası ikram edildi. Koyu kırmızı ve yapışkandı ama tadı lezzetliydi bu yüzden yemesi pek de rahatsız edici değildi. Başlangıçta aperatif yemekler her zaman servis ediliyordu ancak birkaç gün önce yalnızca sindirimi daha kolay yiyeceklerin servis edilmeye başlandı. Sanki o gün nasıl davrandığımı zaten biliyormuş gibi.

Üç gün önceydi. O gün Kwon Yido'nun odasından belgeler çalındı. Uyanır uyanmaz önceki gün yediğim her şeyi kustum. Bütün gece boyunca sırılsıklam olduğum soğuk ter yatağı darmadağın etmişti, cildim solgun ve iticiydi. Eğer babam beni görseydi işe yaramaz olduğumu söyleyerek beni dışarı atardı.