“Öhhö!”
Birdenbire gelen yüksek sesli öksürük sesi ile gözlerimi açtım.
İlk gördüğüm yer bembeyaz bir tavan olmuştu, sonrasında ise yavaşça kalkmaya çalıştım.
Bütün gece Ferit ile konuşmuştuk ve bu konuşmanın sonunda ben onun sargısız kolunda yatarak uyuyakalmıştık.
“Yenge rahatsız ettiysek çıkalım.” diye duyduğum ses ile yattığım yerden kalktım.
Ferit’te yavaşça gözlerini açıyordu.
Kafamı sağıma doğru döndürdüğümde odanın içerisinde bir yığın polis olduğunu gördüm. Ferit de yattığı yerden kalktı ve odadakileri görünce ufak bi şaşırdı.
“Amirim işi biliyorsun hee!” biraz önce konuşan adam tekrardan konuşmuştu.
“Siz niye girdiniz lan buraya?” üzerindeki şoku atlatan Ferit konuşabilmişti sonunda.
“Biz nereden bilelim amirim.” diyerek güldü aynı adam. Diğerlerininde sırıtmasına sebep olmuştu.
Üzerim ve saçlarım dağınık bir haldeydi, yüzüm ağlamaktan şişmişti ve şimdi ise Ferit’in iş yerinden arkadaşlarına yatarken yakalanmıştım, gerçekten mükemmel bir tanışmaydı.
Elimi saçıma atarak kafamı Ferite doğru dönderdiğimde Ferit rahatsız olduğumu anlamış olacak ki içeridekileri nazikçe kovdu(!)
“Hadi çıkın.”
“Öh!” dedim gözlerimi büyüterek.
“Öyle denilir mi?”
“Hay ağzını öpeyim yenge.” dediğinde, Ferit’in gözleri büyüdü.
Ardından boğazını temizleyerek;
“Özür dilerim boşluğuma denk geldi.” diyerek ellerini birleştirdi.
“Lan çıkın demedim mi size?”
“Aman iyi be gidelim de yarım kalan işinizi halledin.” dediğinde Ferit yanındaki kumandayı alarak adama fırlattı.
“Lan Arif! Elime düşme!”
İsminin Arif olduğunu öğrendiğim adam ve diğerleri de hızlı bir şekilde odadan çıktıklarında derin bir nefes verdim.
“Sen kusurlarına bakma, Arif biraz patavatsızdır. Özünde iyi çocuktur.” dedi, Ferit.
“Belli oluyor, patavatsız olduğu.” diyerek güldüm bende.
“Onları boşver de,” diyerek güldü Ferit.
“Sen bütün gece benimle mi uyudun?”
“Yoo! Duvarda uyudum.” diyerek kahkaha attım.
“Nerede uyuyacağım, tabiki senin yanında uyudum.”
“Hmm bak sen, demek çok sevdin koynumu.” diyerek yatağa uzandı Ferit.
Sargısız olan kolunu uzatarak; “Gel” dedi, ve beni yanına çağırdı.
Utançtan yanaklarım kızarsa da ses çıkarmadım. Yavaşça yanına yattım.
“Rabbim!” diyerek bağırdı Ferit.
“Ben karıncayım sen çok büyüksün. Bana bu günleri de mi gösterecektin?” dediğinde usulca kıkırdadım.
“Günaydın evren, günaydın karım!” dediğinde Feritin yüzüne baktım.
“Karım mı?”
“Allah söyletti,” diyerek gülümsedi Ferit.
“Öylemiymiş?”
“Öyleymiş,” diyerek saçlarımın arasına bir öpücük kondurdu Ferit.
#
Bir süre Ferit ile ilgilendikten sonra polis arkadaşlarını içeriye davet ettim, Ferit onlar ile sohbet ederken bende hastaneden çıktım.
Üzerimde dünden kalma eşofmanlarım ve kafamda civcivli tacım ile dolaşıyordum.
Bugün Ferit taburcu olacaktı, o arkadaşları ile ilgilenirken bende eve gitsem fena olmazdı.
“Benim ufacık işim var bir saate dönmüş olurumm"
Ferit Korhan:
Hayır yaa
Gitmeni istemiyorum
Beni bu yamyamlar
ile baş başa mı bırakacaksın?
Çok ayıp ama insan
arkadaşlarına yamyam der mi?
Ferit Korhan:
Öyleler ama
şimdiden çok sıkıldım.
Sen yanımda ol istiyorum.
Gelicem zaten
Şimdi telefonu bırak ve arkadaşların ile ilgilen.
Seni görmeye gelmişler ayıp olmasın,
Ferit Korhan:
Emredersiniz komutanım.
Sen ne dersen o karıcığım
Aferin asker shsjdm
Ferit Korhan:
Seni çok seviyorum Seyran
Görüşürüz Ferit
Ferit Korhan:
Sen beni sevmiyor musun?
Bildirimi üstten okudum, ve nedensizce elim ayağım birbirine dolaşmış, titremeye başlamıştı.
Ben Ferit’i gerçekten seviyor muydm? Yoksa hayatımda ilgi eksikliği mi vardı?
___________________
Bölüm geç geldiği için herkesten özür diliyorum ancak çok fazla vaktim olmuyor ki bu kitabın başında ilk 2 günde, 6 bölüm atmıştım. Bölüm yazmak o kadar kolay olmuyorr, (benim açımdan)
Önceden çok uzun bölümler yazardım, çok fazla yazasım gelirdi. İlham sürekli bir yerlerde gezerdi ama artık içimden ne yazmak geliyor ne de ilham.
Hatırlarsanız bundan önce bi kitaba başlamıştım, ondan önce bir tane daha ondan önce bir tane daha.
Hepsi yarım kaldı şuan;
Çünkü benim artık yazasım gelmiyor ve hikayeleri nasıl ilerleteceğimi bilemiyorum.
Çok kez burayı bırakma kararı aldım, ama bırakamadım. Çok kez yazma kararı aldım ama bırakamadım.
Şimdi, Takıntı ’ bu kadar sevilmişken yarıda bırakmak istemiyorum.
Bu yüzden bana zaman verin olur mu? Hikayenin gidişatıyla ilgili aklımda bir taslak bile yok şuan.
Karakterler ile empati kuramıyorum.
Bugün vaktim olursa 1 bölüm daha atarım umarım, atamazsam da kusruma bakmayın.
Günaydın herkese,
Vote sınırı yok 🤍 içinden gelen atsın.
YOU ARE READING
Takıntı / Yarı Texting.
Mystery / Thriller@feritkorhan sana bir mesaj isteği gönderdi...
