DENİZ

Bölüm -14

Herkese merhaba, bölüme hoş geldiniz.

Ya Allah bismillah diyerek başlatıyorum.

İyi okumalar diliyorum efenim🤝🏻

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınız 🥳

Bölüm şarkısı:
Muhtemel Aşk - Yirmi7, Birol Namoğlu
.
.
.
.
.
.
Poyraz demek, aşk demekti.
Poyraz demek, bütün savaşlarımda benim için kalkan demekti.
Poyraz demek, korkularımı yok eden demekti.

Poyraz beni öpüyordu. İlk başta neye uğradığımı şaşırsam da kendime geldiğimde bende karşılık verdim. Onu öpmek çok güzel bir histi. Birkaç dakikanın sonunda ayrıldık. Nefes nefese kalmıştık. Gözlerimiz, birbirimizin yüzünde geziniyordu. Poyrazın yüzü endişeliydi. Yüzümün hâlini anlamaya çalışır gibiydi. Sanırım biraz önce olan olaydan yani beni öpmesinden dolayı endişeliydi. Gülümsedim. Mutluluğumu, gülümsemem ile göstermeye çalıştım. Dudaklarımın kıvrıldığını gördüğü anda o da gülümsedi.

"Rüyada gibiyim. Sanki uyanacağım şimdi.."

"Rüya olmasını mı isterdin yoksa Fıtına'm?" Diyip yanındaki boşluğa uzandım.

"İstemem, rüya olmasın. Ama rüyadaysam da uyanmak istemem." Diyip başımı öptü.

Elimi yüzüne çıkarıp, yüzünü okşadım.
Bir anda elimi tutup çekti ve dikkatlice elime baktı.

"Güzelim, parmağına ne oldu?" Dedi boydan boya kesmiş olduğum parmağıma bakarak.

"Çorba hazırlıyordum ya sana.. Ben patatesleri keserken geldin sen.." Devam etmeme izin vermedi.

"Ben seslenince de elini kestin..." Sesi durgunlaşmıştı.

"İyiyim ama.. Çok acımadı.." Bundan daha çok acıtan hastanedeydi..

"Kurban olurum sana.." Diyip parmağımı öptü. Daha sonra avucumun içini..

Bana doğru yan bir şekilde döndü. Şu an ikimizde birbirimize bakıyorduk. İkimizin kafası da aynı yastıktaydı. Birden bire onu öpmek istediğimi fark ettim. Dibine kadar girdim ve yanağını öptüm.

Geri çekilip yüzüne baktığımda gözleri kapalıydı.

"Allah'ım... Çok şükür..." Dedi. Cümlesini bitirir bitirmez öksürdü.

"Güzelim, hasta gibi bir şeyim. Çok yaklaşma.." Dili yaklaşma desede gözleri öyle demiyordu.

"Poyraz sen sırf ilaç içmediğin için böyle oldun. Hastalansan da hemen toparlayan birisisin. "

"Şu an, şu dakika öksürmesem seni sarıp sarmalayacağım... Ama yapamıyorum güzelim.. Söz hemen iyileşip, sarılacağım."

"Poyraz, şu an dip dibeyiz ya hani biz. Nefesin yüzüme çarpıyor ya hani. Dakikalar önce de beni.. Beni öptün ya Poyraz.."

Öpmüştü beni..

Dudaklarıma bakarak"Öptüm..Kavuştum.." Dedi.

"Geçse bile şimdiye kadar geçmiştir... " Dedim.

Dememle gözlerini dudaklarımdan çekip gözlerime baktı birkaç saniye. Birden kalkıp yatakta oturur konuma geldi.

"Yaklaşma güzelim bana.. Hastalığım sana geçer. Olmaz. Tedavini etkikeyebilir. Güzelim gitmeni hiç istemiyorum ama git... " Hızlı hızlı konuşuyordu.

Bense dirseğime yaşlanmış onu dinliyordum. Konuşması bittiğinde sadece git kelimesine takılmıştım.

Git,derken?
Yeni kavuşmuşken gideyim mi?