EVA +18 (Kadın Mafya Serisi 1)

37. KARŞILIKLI REST

İyi okumalar...

 Gün batımıydı. Gökyüzü turuncuya boyanmış, binaların arasından giren ışıklar gözümü yormuştu. Bugün kaçıncı içtiğim daldı bilmiyordum fakat günler aktıkça daha çok içer olmuştum. İzmariti söndürdüm, masamın üstündeki Karan ve benim yer aldığım fotoğrafa baktım.

  Karan vaktinde çok zorlamıştı çekilmek için. Hep direnmiş, en sonunda da pes etmiştim. Gözlerimin dolmasına izin vermedim, duygularıma aralık kapıları kapatmıştım. Yine de, ağabeyim bu hikayede yaşamayı hak eden tek kişiydi.

 Camdan dışarıyı izlerken gözüm tanıdık simaya çarptı. Kayra idi. Paltomu alıp çıktım. 

 Dış kapıdan birbirimize bakıyorduk. Yaklaştık, bir karış mesafe uzaktaydık artık. Elini uzattı, karşılıkla uzatıp sıktım. "Merhaba."

 "Merhaba." anlamsızca birbirimize bakıyorduk. "Aç mısın?"

 "Evet."

 "Pek sana göre değil ama bir yer biliyorum."

 "Ben yemek yerken mekan seçimi pek yapmam. Bildiğim tek şey, en küçük dükkan en güzel yemeği yapar. Onu başka gün de ayarlarız. Sana göstermek istiyorum."

 "Neyi?"

"Hayatımı. Atla." arabaya bindik. 

  Metropolün en lüks restoranından birindeydik. Vale koşar adım anahtarımı aldı ve aracı park etmeye götürdü. Uzun koridorlu kapıdan geçtik. Gözüme boğaza bakan bir masayı kestirmişken fazla ilerlememe kalmadan çalışan seslendi "Efendim, rezervasyonunuz var mıydı?"

 "Var veya yok, benim için fark etmez hayatım."

 "Üzgünüm ama rezervasyonsuz alamıyoruz." kadının beni tanımadığı için böyle davranması elbette normaldi. Bu yüzden yükselmedim. "Boş ver, başka yere gideriz." diyen müstakbel kocama döndüm.

 "Gördün mü bak, bende öyle olmuyor Kayra. Ben istersem o şey olmak zorunda."

 "Ya o masanın rezervini yapan senden daha zenginse?"

 "Para bir miktar önemli tabi ama tek başına asla yeterli olmaz."

 "Başka ne gerekir peki?"

 "Güç, korku. Ben şurada yürürüm, namım masaya benden önce varır."

 "Fazla iddialı."

"Hoş geldiniz Eva Hanım, sizi burada görmek ne büyük sürpriz." gelen kişinin müdür olmasını tahmin ediyordum. "Pek hoş bulamadım açıkçası."

 "Kusura bakmayın, çalışanlarımız sizi tanımamışlar. Buyurun şöyle hangi masaya oturmak isterseniz geçin." ardından garsonlara döndü, "Özel olarak ilgilenilsin."

 Kayra sandalyemi çekti. O sırada ikimiz de sırıtıyorduk. Ben oturduktan sonra o da karşıma yerleşti. "Burada hayatını tam olarak nasıl göreceğim?"

 "Az önce olanlar seni tatmin etmedi mi? Pekala öyleyse..." müdüre elimle işaret yaptım. Yanıma vardı, "Müşterileri kaldırın. Hesaplarını da bana yazın. Kimseyi de içeri almayın." itiraz edecekken bakışlarımla sustu. 

 "Gerek yoktu."

 "Az önce gerektiğini söylemiştin?"

"Anladım. Güç, para, korku." garsona yemek siparişlerimizi verdik. 

 "Hayır anlamıyorsun, ben bir Boratav'dan daha fazlasıyım."

 "Kimsin sen? Hakkında birkaç şey duydum aslında, baban ve ağabeyini trafik kazasında kaybetmişsin, annen bulunduğu gün intihar etmiş. Başka bir şey daha duydum..."