𝘈𝘺 𝘐𝘴̧𝚤𝘨̆𝚤

14.BÖLÜM

Merhabaa canlarımm.

Nasılsınızzz???

Yeni bir bölümle karşınızdayımmm.

Buraya bu bölümü okudugunuz tarihi yazarmısınızz??

İyi okumalaaaarrr 💗

🤍

ASLI'DAN DEVAM;

Fabrikada yaklaşık 5 saattir oturuyorduk. Bizi bulamamışlardı fakat çevremizdelerdi. Bunu duyabiliyorduk. Bizi arıyorlardı. Buluncada hiç iyi şeyler yapacaklarını sanmıyordum.

Bebek tekrar mızmızlanmaya başlarken onu salladım. Bebek açtı ve süte ihtiyacı vardı.

"Barış."

"Efendim."

"Annenin göğsünden süt sağmam lazım. Ne tür zararı olur bilmiyorum ama bebeğe süt lazım."

"İyi ama nereye sağacaksın?"

Sırt çantamın içindeki su şişesini çıkardım. "Ben her zaman ne olur ne olmaz diye iki şişe su alıyorum. Bir tanesini bitirmiştim. Ona sağabilirim." Barıs gözlerime baktı.

"Ama şuan buradan çıkman tehlikeli."

"Ne kadar tehlikeli olursa olsun barış. Bir bebeğin avuçlarımın içerisinde ölmesine izin vermeyeceğim. Hatta bebeği direkt emzirsek çok iyi olur."

Kaşlarını çattığı gibi bana döndü.

"Af buyur?"

"Annesinin göğsünden emse iyi olur diyorum barış."

Elini çenesine götürdü ve sertçe sıvazladı. "Tamam sen bebeği al. Bende sizi korurum."

Bebeği almamla birlikte kilidi açtı ve Aysunun olduğu odaya girdik. Aysunun bedeni morarmaya başlamışken Barış arkasını döndü.

Farkettiğim şey ile Barışa döndüm. "Barış. Aysuyu doğrultmamız gerek. Yoksa bebeğin boğazına kaçabilir."

Barış Aysuyu doğrulturken bende göğsünü açıp bebeği göğsüne yasladım. Bebek iştahlı bir şekilde sütü içerken o haline baktım. Annesi bir ölüydü fakat ölmesine rağmen şuanda ondan besleniyordu.

Benim annem hariç diğer anneler ölseler bile çocuklarına yardımcı oluyolardı. Mesela Aysu bebeği doğması için kendi hayatından vazgeçmişti. Şuanda ölü de olsa bebeğini besliyordu. Anneler hep bizim hayatımızdaydılar. Annelerimiz bizim yaşmamız için kendi hayatlarından vazgeçebiliyorlardı. Bizlere hamile olmak bile bir riskken bunu kabul edip bizi doğuruyorlardı. Ve teknoloji gelişmiş olsa bile hâlâ doğum esnasında ölen anneler vardı.

Bebek doymuş olacak ki annesinin göğsünü bıraktı. Barısın elinde olan şişeye baktım. Aklımdan geçeni yapmak zorundaydım. "Barış." Hemen bana dönerken istekle baktı gözlerime.

"Bebeği tutarmısın?"

"O zaman sizi koruyamam."

"Sadece 5 dakika lütfen."

Pes edip elimden bebeği aldı. Bende pet şişenin ağzını açtım ve Aysunun göğsünü sıktırdım. Sütler damla damla pet şişeye akıyordu.