ကိုႀကီးရင္ခြင္၊ ဆိုးမဝခ်င္
Part-14
"မင္း အဲဒါ ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
ၿငိမ္းသက္ဖို႔မမီလိုက္သည့္ ေသာက္လက္စ စီးကရက္တိုသည္ ေဝဟင္ကိုး လက္ဝယ္။
ဝင္လာသူသည္ ကဝိျဖစ္မည္မွန္း မေမွ်ာ္မွန္းထားပုံေပၚသည္ေၾကာင့္ တအံ့တဩျဖစ္ေနသည့္ ဟန္ပန္တို႔အျပင္ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္မည္ဆို အနည္းငယ္ တုန္ခ်င္ေနသည့္ လက္ကေလးေတြ ကို ျမင္ရေပလိမ့္မည္။
"ကို..ႀကီး"
ထစ္အအ ေခၚသံႏွင့္အတူ ကဝိဆီ မဝံ့မရဲၾကည့္လာသည့္ေကာင္ေလး။
တဇြတ္ထိုးကေလး ျဖစ္သည္။ ေခါင္းမာတတ္သည္။ အ႐ြဲ႕တိုက္ခ်င္သည္။ ေဒါသထြက္လြယ္သည္။ ေသာင္းက်န္းတတ္သည္။
ထိုဂုဏ္ပုဒ္ေတြေနာက္တြင္ ကဝိ ထိန္းမရျခင္းဟူသည္ေတာ့ မပါ ပါ။
ကဝိသည္ တခ်ိဳ႕အေျခအေနေတြတြင္ သိသိသာသာ အလိုလိုက္တတ္သလို၊ တခ်ိဳ႕တေလတြင္ မသိဟန္ျပဳ အလိုလိုက္တတ္သည္။
ကဝိ အလိုလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ထိုေကာင္ေလးကလည္း ဆိုးတတ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ႁခြင္းခ်က္ရွိသည္က အလိုလိုက္ထားသည္အထိသာ ေဝဟင္ကိုး ဆိုးခြင့္ရွိတာ ျဖစ္သည္။
မဟာကဝိ အမွန္တကယ္ တင္းၾကပ္ထားသည့္ စည္းကမ္းမ်ားကိုေတာ့ ေဝဟင္ကိုး ၿငိခြင့္မရွိပါ။
ကဝိသည္ ဒန္းစင္ေပၚ ခ်ထားသည့္ စီးကရက္ဗူးႏွင့္ မီးျခစ္ကိုပါ စိုက္ၾကည့္ရင္း တစ္လွမ္းခ်င္း ေဝဟင့္အနား တိုးကပ္လာေလသည္။
"ကို ႀကီး က်ေနာ္."
ေဝဟင္သည္ စူးရဲခက္ထန္သည့္ ကိုႀကီးအၾကည့္မ်ားႏွင့္ ဆုံမၾကည့္ရဲေပ။ ေသခ်ာေပါက္ကို တစ္ဖက္လူ မႀကိဳက္တာ သူလုပ္ထားသည့္ အခ်ိန္မွာေပါ့။
ကိုႀကီးသည္ ေဝဟင္ကိုးႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ လႊတ္ထားေပးတာမ်ားသည္။ လက္ပူးလက္ၾကပ္ မမိေသးသ၍ တိမ္းေရွာင္တတ္သည့္ ေဝဟင့္အက်င့္ကိုလည္း ကိုႀကီးက မ်က္ကြယ္ျပဳထားေပးတတ္သည္။ သူ ဒါေတြကို သိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ထင္တိုင္းႀကဲရဲခဲ့ဝာာျဖစ္သည္။ ကိုႀကီးအေပၚ သူ ေသာင္းက်န္းရဲသည္။ သူ အ႐ြဲ႕တိုက္ရဲသည္။ စိတ္တိုေအာင္ ျပဳမူရဲသည္။
သို႔ေသာ္ သူ႔ကိုႀကီးကို သူ အလုံးစုံ မေၾကာက္ဘူး ဟုေတာ့ ယတိျပတ္ အာမေခ်ာင္ရဲပါ။
YOU ARE READING
ကိုကြီးရင်ခွင်၊ ဆိုးမဝချင်
Short Storyမဟာကဝိ ဝေဟင်ကိုး သစ်ဆွေး (punishment type)ပါ ။ ကြိုက်မှ ဝင်ဖတ်ပါ။
