We're Secretly Married (KN)

Chapter 28

Kota: 40 votes plus 30 comments

_

KATHRYN's POV

"Saan ko 'to ilalagay?" napalingon ako kay Daniel na ngayo'y hawak-hawak ang vase. I quickly shifted my gaze.

"Kahit diyan nalang sa beside table." sabi ko at ipinagpatuloy ang pagliligpit. Naiilang pa rin ako. Masakit pa rin pero pinasa-walang bahala ko nalang 'yun. This pain is really tolerable. Ewan ko kung maayos na kami. Pero tipid lang ako magsasalita kapag kinakausap niya ako. Para nga din na wala lang sa kanya ang lahat.

Inilagay ko ang wedding picture namin sa wall. This picture reminds me so much how hate the marriage thing. Tanging ako lang ang nakangiti sa litratong 'to. Sabagay, ngi-ngiti ka pa ba kung ikinasal ka na sa taong ayaw mo?

I sighed before I fished for the dustpan. Iniligpit ko lahat ng kalat sa sahig. Ngayon lang kami nakalipat sa bagong condominium unit namin. Malaki naman at maaliwalas. Pero ang nakakainis ay isa lang na kwarto meron dito. Hindi ko alam kung saan ata ako matutulog.

Nang matapos kong malinis ang buong sala ay napunta naman ako sa kwarto. I fixed for the different boxes and clothes. Iniligpit ko muna ang mga damit namin at inilagay sa dalawang cabinet. Inayos ko rin ang bedding.

"Kathryn," he called out. I smiled a bit. "Saan mo ba gustong matulog?"

"Ha?"

Lumapit siya ng kaunti sa'kin. "Its either sa sofa or dito sa kama." tumawa rin siya pagkatapos, "But I prefer na dito ka nalang sa kama. Ako nalang dun sa sofa."

Napatanga naman ako. Seriously?!

"A-ano? D-dito ka nalang sa ka--"

"Gusto mo bang tabi tayo matulog?" Daniel grinned sheepishly. Namula naman ako kaya umiwas ako ng tingin. Darn! Why are you so affected?

I shook my head, hiding my scarlett face. "O-of course not. Sige, bahala ka. Kung saan mo gusto," I excused and faced the other side. Kunwari naman akong nag-ayos ng kurtina.

Nakakainis. Why does he have this kind of effect on me? De javû? Ugh.

"Namumula ka ba?" nang-aasar niyang tanong sa'kin. I blushed more. Kung pwede lang tumakas dito, ginawa ko na. Bakit ba ang lakas niyang mang-asar?

"Umalis ka nalang kaya. Mag-lilinis pa ako. At may lilinisin ka pa sa kusina." palusot ko at naunang nag-lakad. He grabbed my arm and let me faced him. Nakita ko ang kalungkutan sa mata niya. And longiness?

My gosh. Am I hallucinating?

"Just tell me directly. Don't lie..." bulong niya na nagpatayo ng balahibo ko. Daniel moved an inch. Atras lang ako ng atras pero nawalan na ako ng lakas. I shut my eyes and waited for it to happen.

No, Kath! Hindi pwede 'to. Hindi pwede, my logic murmured at the back of my mind. Walang sabing itinulak ko siya palayo. Nakita ko ang pag-alpas ng pagtataka sa mga mata niya.

"Ano ba!" I hissed. I tried to surpress any emotion, "Can you please stop playing games on me?"

I gritted my teeth as I left him. Ayoko sa lahat ang pinaglalaruan ako. Just like how Daniel played on me before. Play and hurt was his forte. Ayokong madamay na naman sa ganung ideya.

Pumunta ako sa verandah namin. Merong lanai 'to or verndah since we're on the top of the condominium. Maaliwalas at malamig dito lalo na kapag gabi. Kaya masarap dito makapag-isip. Umupo ako sa upuan at pinikit ang mga mata ko.

I wanted to get him away from my mind.

Napa-hinga ako ng malalim bago muling ipikit ang mga mata ko. Naramdaman ko nalang na may umupo sa tabi ko. I know who's this. Sht, pati ba naman dito?