We're Secretly Married (KN)

Chapter 58

THE LAST CHAPTER OF WSM

-

KATHRYN's POV

I crawled to our bed as I finished taking a bath. I placed my hand to my big tummy when I gently crawled towards my bed space.

Kakalabas ko lang kahapon mula sa hospital. At mabigat pa rin ang dibdib ko dahil sa pag-aaway namin ni Daniel. Hindi niya pa rin ako maintindihan. He seems so mad at me for not telling him about my plan of leaving him here. And I swear, ginagawa ko ito hindi para saktan siya, its for our good actually. For his good and especially, for our baby's sake.

Bumukas ang pinto ng kwarto at iniluwa nun si Daniel. Agad siyang pumunta sa banyo na hindi ako pinapansin. Para lamang akong hangin sa paningin niya. Humiga na rin ako at tumagilid ng higa. My back was facing him. Naramdaman ko nalang ang paglundag ng kama tanda na humiga na siya sa tabi ko.

For sure, magkatalikod kami. Napabuntong hininga nalang saka pumikit. Sinubukan kong matulog pero hindi ko ata kaya. Pumalit-palit pa ako ng ibang posisyon pero ganon pa rin. My back's aching. Sabi naman doktor ay normal daw ang mga back cramps since, it was an aftermath of umbilical bleeding I had.

Tumayo na ako at saka sumandal sa heaboard. Sumasakit na talaga ang likod ko but I need to sleep already. Its very uncomfortable.

"Daniel.." tawag ko sa kanya. Wala na akong choice kung hindi tawagin siya. Alam kong gising pa 'to eh dahil mga mababaw na paghinga niya, "Daniel."

Napalingon siya sa'kin saka umupo.

"Kath?"

"Hindi ako makatulog," I slightly gave a frown. "Masakit masyado ang likod ko."

He sighed and touched my back. "Dito ba?" malamig nitong tanong.

Tumango ako. Napapikit ako nang bahagya niya itong pisilin. Dinadapo na ako ng antok habang unti-unti niyang minamasahe ang likod ko.

"Lie down." I immediately obliged him. I relax myself while lying down while him, still massaging my back. Para naman akong narelieve sa paghilot niya.

"Masakit pa rin ba?"

Umiling ako. "Hindi na," tumigil na siya saka umayos ng upo. Umupo na rin ako, "Thank you."

Hindi siya sumagot bagkus ay tumalikod na siya para humiga na pero agad kong nahawakan ang braso niya para pigilan siya.

"Pansinin mo na ako, please? It pains me so much.." I whispered at him.

Natigilan siya. "Hindi mo alam na mas masakit 'yung ginawa mo sa akin."

I hugged him from behind. "I'm sorry.." I continued to chanted at him as I burried my face into the crook of his neck.

Kinuha niya ang mga kamay na nakakapit sa tagiliran niya. I never budged.

"Daniel..sorry, sorry." umiiyak na bulong ko. Hindi ko na napigilang mapaiyak pa.

Pumihit siya paharap sa'kin. He was cupping face as he tried to wipe the tears.

"Hindi pa rin kita matitiis, you know that." ngumiti siya sa'kin, "I love you that's why I can't resist forgiving you."