Let Fate Decide For Us

Chapter 3

Isabel pov

Nag simula nakong mag lakad palabas. Agad naman akong naka rating sa cr wala nadun si Cedrick malamang ay nakaalis nayun.

Pumasok ako sa kanina kong pinasukan na cubicle mabuti nalang at nandun ang hinahanap ko. Sabagay sino ngaba naman ang mag tatangkang kunin ang phone nato napaka baba nang brand at ang liit pa hindi kagaya nang ibang phone na sobrang mamahalin.

Mga mayayaman!

Lumabas na ako dahil wala naman na akong gagawin balak ko nang umuwi dahil nabobored nako dito wala naman na kaming ginagawa.

Pwede naman na sigurong umuwi nakaka boring dito isa pa as if namang malibot namin tong school nato kaagad sobrang lawak at laki nito.

Nag simula na akong mag lakad nung una ok naman ang pag lalakad ko pero may nakapag pahinto saakin na talagang kumulo ang dugo ko.

"Sya naba yung transfer?"

"Oo, sya nga."

"Hindi naman pala maganda."

"True malandi pa."

"Hahaha nabalitaan ko nakita daw ni ate yang transfer at si Xander sa malapit sa clinic kanina at gosh naka patong pa talaga sya."

"Omg, ang bago bago ganyan agad?"

"Eto pa mula kanina kasama nanya sila ayesha at Arah pati narin yung bf ni ayesha'ng ambisosya."

"Hahaha, mag pinsan daw sila ni Ayesha."

"Ow? Kaya pala katulad nya si ayesha gold digger."

"Yeah. Napaka baduy tignan nang transfer katulad na katulad ni ayesha. Bali-balita nga dito meron daw tayong school mate na scholar,"

"What if yung transfer yun? Hindi naman malabo dahil mukha syang mahirap."

"Baka si ayesha ang scholarship. Kadiri! Mahirap nanga manggagamit pa. Halata naman na ginagamit nyalang yung kayamanan nila Arah kaya nya kinakaibigan."

Rinig kong usapan nang tatlong babae rinig na rinig ko ang sinasabi nila dahil hindi sila kalayuan sa pwesto ko.

Hindi kona dapat papansinin ang ganto pero sobra na, Hindi ako malandi at hindi gold digger si sha-sha saan nila napupulot ang isyung yan!?

At anong karapatan nilang sabihin yan!

Handa naakong humakbang upang pumunta sa pwesto ng kababaiban at sugudin sila nang may pumigil saakin.

Hawak na ngayon nang impaktong kapre ang braso kona syang pumigil saakin.

Inis kosyang tinignan at binawi ang sariling braso mula sa pag kakahawak nya.

"Don't mind them." Seryoso nyang sabi nilingon ko ang tatlong babae kanina mukhang narinig nila ang kapre kaya sila nag mamadaling umalis.

Don't mind them palang ang sabi nang kapreng to pero nag uunahan nang umalis ang kababaihan, BAKIT?

Hindi ko alam na sasakit pala ang ulo ko dito dahil sa maraming tanong na nasasaloobin ko.

Bakit? Paano? Anong dahilan at ano ba talaga ang buong kwento.

Tuluyan nang nakaalis ang tatlong babae kanina hinarap ko ulit ang kapre para sana singhalan nang makita kong wala nasya sa harap ko at nag uumpisa nang maglakad.

Nakakabwisit talaga tong taong to!

Iritang irita akong naka sunod sa impaktong nasa harap ko habang naka cross-arm.

Sana madapa sya.

NAG DAAN ang ilang araw nakakapagod dahil sobrang daing gagawin isa pa gustong gusto kona talagang sugurin ang mga nag bubulungan tungkol saamin.