"ပစ္စည်းတွေသိမ်းနေတာဗျ"
"ဒါကျွန်တော့်ပစ္စည်းတွေလေ"
"ဒီအိမ်ကိုဝယ်တဲ့ပိုင်ရှင်လာတော့မှာဗျ"
"အာ...ဟုတ်သားပဲ ဒီနေ့၂၅လား?"
"ဟုတ်တယ်ဗျ"
"သေရော ငါဘယ်လိုမေ့နေတာလဲ?"
"ဒါနဲ့လေ အကိုရယ်မသနားဘူးလားဗျ?"
"ဘာကိုလဲဟင်?"
"ကျွန်တော့်ကိုလေ" လို့ချွဲပြစ်နေတဲ့မျက်ဝန်းငယ်ဖြင့် ချွဲပြစ်နေတဲ့အသံနဲ့သနားစရာကောင်းအောင်ပြောတာပေါ့။
"အဲ့ဒါတော့..အိမ်ပိုင်ရှင်အသစ်နဲ့ပဲစကားပြောလိုက်ပါတော့ဗျ" လို့ပြောပြီးပစ္စည်းတွေသယ်ကာ အိမ်ပြင်မှာပစ်ချထားလေရဲ့။
သနားစရာကောင်းတဲ့ဂျယ်ယွန်းလည်း အကူအညီမရတဲ့အဆုံးသူ့အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းဆီကိုပဲဖုန်းလှမ်းဆက်ကာအကူအညီလှမ်းတောင်းရတာပေါ့။
"ကယ်ပါဦး"
"ဘာဖြစ်တာတုန်း?"
"အိမ်ရောင်းထားတာကိုငါမေ့ပြီး အိပ်နေတာကွာအခုမနက်လည်းရောက်ကော ငါ့ပစ္စည်းတွေကိုဖယ်နေတယ် ငါနေစရာနေရာလည်းမရှိဘူး"
"ဟော ဂျယ်ယွန်းရယ်ဖြစ်မှဖြစ်ရလ အခုအဲ့ဒါမင်းဘယ်သွားနေမတုန်း?"
"မသိဘူး လမ်းဘေးမှာပဲနေရတော့မှာလားမသိ?"
"ဟော ဒုက္ခပါပဲနေဦးနေဦး ငါ့သူငယ်ချင်းကိုလှမ်းဖုန်းဆက်လိုက်မယ်ခနပဲ" လို့ပြောပြီးဖုန်းချသွား တော့ ဂျယ်ယွန်းလည်းသက်ပြင်းချလိုက်လေတယ်။ခနလည်းကြာကော သူ့သူငယ်ချင်းဆီကဖုန်းပြန်ဝင်လာကာ
"ပြောသူငယ်ချင်း"
"မင်းကိုငါ့သူငယ်ချင်းလာခေါ်လိမ့်မယ် ပစ္စည်းတင်လို့ရမယ့်ကားမျိုးနဲ့ ၅မိနစ်နေရင်ရောက်လာလိမ့်မယ်လိုက်သွားလိုက်နော်
ငါအခုဒီမှာအလုပ်ရှုပ်နေလို့"
"အော်ဟုတ်ပြီ ကျေးဇူးပါကွာ"
"ပြောစရာကိုမလိုတာ စောစောကြိုပြောရင်ငါ့အိမ်မှာလာနေခိုင်းမို့ အေးအေးဒါဆိုဒါပဲနော်" လို့ပြောပြီးဖုန်းကိုချသွားလေရဲ့။
VOUS LISEZ
𝓯𝓪𝓵𝓵𝓲𝓷𝓰 𝓼𝓽𝓪𝓻 🌠 ✓ || Sungjake 🐧🐶
Fanfictionကိုယ့်ရည်းစားနဲ့အသွင်တူတဲ့ဇာတ်ကောင်ကိုဖန်တီးလိုက်တဲ့ရှင်းဂျယ်ယွန်းရဲ့အချစ်ဇာတ်လမ်း
