Tysiąc róż

Wstęp.

Od dziecka marzyłem o wielkiej miłości.
I tylko tego szukałem w życiu.
Mając na wyciągnięcie ręki tyle młodych dziewczyn i przygód, w duchu modliłem się, żeby spotkać tę jedyną, która będzie niczym róża wśród innych kwiatów.
Obiecałem sobie, że jeśli kiedykolwiek będę miał dom, w ogrodzie będą kwitły tylko te kwiaty, abym każdego dnia mógł moją ukochaną obsypywać ich delikatnymi płatkami.
Nie jestem z gliny, więc z kilkoma kobietami się spotykałem myśląc, że to może będzie to. Ale wszechświat puszczał mi oko. To ta? Nie. Zaraz się o tym przekonywałem, bo żadna z nich tysiąca róż ode mnie nie dostała, choć wiele się starało.
Może jestem szalony, ale róża od zawsze kojarzyła mi się z pięknem, z byciem okazem, jedynym w swoim rodzaju zapachem. I to chciałem znaleźć w kobiecie. Czy mi się udało?
Dziś mam trzydzieści sześć lat i wiem, że tak. Opłacało się poczekać.
Ja wiem, że ludzie mają bardziej przyziemne pragnienia, ale marzymy zazwyczaj o tym, co nieosiągalne. To jak ze skokiem ze spadochronem... chciałbyś, nawet bardzo, ale się boisz. Ja się nie bałem. Całe dorosłe życie szukałem, i znalazłem. Zrobiłem wszystko, aby ze mną została.
Opowiem wam teraz... że warto. Poszukać i poczekać na tę jedyną. Czasem wystarczy jedno spojrzenie i wiesz. Nie myślcie, że to banał. Ludzie czekają nie wiadomo na co. Chodzą ze sobą latami, są narzeczeństwem, potem czekają po dwa trzy lata na wolną salę, żeby zrobić huczne wesele, a po weselu okazuje się, że... to nie było to. I trwają we własnych głowach z przeświadczeniem, że „tak trzeba”, „tak wypada”.
A wypada tylko to, co się naprawdę czuje. Jak ktoś jest ci przeznaczony, wszechświat nie puści ci oka, ale da okazję, abyś dostrzegł, że to on.
I ja wszystkie wskazówki odczytałem prawidłowo.
Mój cudowny wszechświat jest już kilka lat ze mną. Jak ona mogła się kiedykolwiek bać, że choćby spojrzę na inną? Nigdy jej nie zawiodłem.
Nie możesz zawieźć kogoś, kogo kochasz, bo to gorsze od zdrady.
To wiedzcie na pewno.