İyi okumalar
--
Cenan başını elleri arasında almış derin derin düşünüyordu. Emre onun bu haline üzülsede yapabileceği hiçbir şey yoktu. Arif'e 60. mesajını atarken içinde bir umut belirtisi kalmamıştı.
Eve geldiklerinin üzerinden 2 saat geçmişti. Emre yarın karakola gitmeyi teklif edince Cenan kabul etmişti çünkü sabahtan beri hiçbir sonuca ulaşamamışlardı. Böylece eve gelmişlerdi ama bu seferde Cenan'ın gözüne uyku girmiyordu. Daha sabah samimi şekilde konuştuğu birinin akşam kendisinden kaçtığını kendine yediremiyordu.
Bir anda Emre'ye mesaj gelince Emre merakla telefonu aldı. Cenan'ın bakışlarıda ona dönmüştü.
Arif ona bir arkadaşında olduğunu yazmıştı.
"Arif bir arkadaşımdayım diye yazmış. "
"Kimde? Hangi arkadaşı? "
Cenan ayağa kalktı.
"Hayır Cenan otur. Belliki bizi görmeye hazır değil. Neden olduğunu bilmiyorum ama bize anlatacaktır yakın zamanda. Şimdi uyumaya gidiyorum. Bir çılgınlık yapma. "
Emre gidip yatınca Cenan yapack bir şey bulamayıp odasına gidip yatar.
Ertesi sabah Emre erken kalkar ve kahvaltı hazırlar. Daha sonra Cenan'ı çağırıp masaya oturur.
"Arif'ten haberin var mı? "
"Yok. Senin işin gücün yok mu bugün? "
"Yok tatil günüm. "
"O zaman bizimkileri çağırıp iki fifa atarız? "
"Bilmem."
"Cenan, Arif'i düşünme ya. Gelir akşama. O senden ayrı kalamaz eninde sonunda gelecektir. Bir rahatla yahu! "
"İyi be çağır. Ama Hacı gelmesin cips kalmıyo bize. "
"Fazladan cips alırız ahhahaha"
Emre sonunda Cenan'ı farklı bir şeyle oyalayabileceği için mutlu olmuştu.
Kahvaltıdan sonra dışarı çıkıp abur cubur ve bir kaç içki almışlardı.
Daha sonra Ömer, Yasin, Hacı ve Oğuz'u çağırıp play station oynamış ve bir süre sohbet etmişlerdi.
"Ee okul nasıl Emre? "
Yasin'in sorusuyla ona baktı Emre.
"İyi. Herhangi bir zorluğu yok. "
"Okul demişken Arif nerde? "
"Doğru lan Arif yok sabahtan beri. "
Ömer etrafa bakıp Arif'i sanki evdeymiş gibi arayınca Emre eliyle alnına vurdu. Tam Cenan'a Arif'i unutturmuşken yeniden konu açılmıştı.
"Arif arkadaşıyla takılıyor bugün. "
"Vay be bizim bıcırık bizi satıp başkalarına mı gidermiş. "
"Gidemez mi? "
Ciddi bir ses tonuyla konuşan Cenan'a döndü hepsi.
"Yok yani hep bizimle takılırdı. Hiç yanımızdan ayrılmazdı. "
"Yani hep böyle mi olmak zorunda? Hep yanımızda mı kalsın? Öyle mi istiyorsun? Hep yanında mı istiyorsun Arif'i? "
"Cenan tamam sakin ol"
Emre kalkıp Cenan'ı mutfağın balkonuna götürdü. Ömer anlamazca bakıyordu. Cenan'ı ilk kez böyle görmüştü hepsi.
"Cenan noluyo sana? "
"Bilmiyorum bir an oldu her şey. Arif gelmedikçe içimdeki kötü his çoğalıyor Emre. "
"Sen biraz hava al öyle gel. Arif'i merak etme. Hatırlasana bir yıl önce de böyle olmuştu. Arif gece içip eve geç gelmişti ve sen o gün çok kötü olmuştun. Ama Arif saat 1 bile olsa evin yolunu bulmuştu."
Cenan yüzüne hüzünlü bir tebessüm yerleştirdi.
"Hatta o gün niye içtin sen diye Arif'e kızmıştın. "
"Ve ertesi gün Arif'in gönlünü almak için bir kutu çikolata almıştım. "
"Bak hatırlıyorsun. İşte, Arif senden uzak kalamaz. Gelecektir. "
O sırada kapı çaldı. Emre koşarak kapıyı açtı. Kim gelmiş olabilirdi ki bu saate?
Emre kapıyı açtığında karşısında dudağı patlamış Atakan ve kucağında baygın yatan üstü başı mahvolmuş Arif'i gördü.
Cenan arkasından geldiğinde Arif'i o halde görünce dondu.
"Arif?! "
