Fortune Cookie | ROSE TAN

Epilogue

CHAPTER ELEVEN

MALUTONG na malutong ang halakhak ni Gerry

nang maghinga ng problema si Roger.

“Suwapang ka kasi. Gusto mo, sa ‘yo lahat ang

babae,” paninisi pa nito sa kanya. “Parang gusto

ko na talagang pakasalan si Cookie. Dahil

naloloko ka.”

“Akala ko ba kakampi kita?” aniya sa kaibigan.

“But, of course.” Ininom nito ang Red Horse

beer nito. Nasa condominium unit siya nito,

naghahanap ng karamay sa kanyang suliranin.

“Kaya lang, wala akong maipapayo sa iyo.”

“Hindi naman ako humihingi ng payo.”

Nagbukas siya ng bagong bote ng Red Horse.

Hinihintay na sumipa iyon at nang mag-­‐‑pass out

na lang siya at makalimot kahit paano.

Tinapik ni Gerry ang balikat niya. “Alam mo,

p’re, you can’t drink to drown your sorrow.

Sorrow can swim.” He laughed at his own joke.

Tiningnan niya ito. “I’m not drowning my

sorrow. Hindi naman ako nalulungkot, naiinis

lang ako.”

“Hindi puwedeng hindi ka nalulungkot. Hindi

ka na nga naliligo at hindi ka pa rin nagpapalit ng

medyas. Aminin mo man at hindi, apektado ka

talaga dahil mahal mo siya.”

“Are you suggesting na makipagbati ako sa

kanya?”

“Why not?”

“Wala akong balak. Matapos niya akong

pagmukhaing tanga, ako pa ngayon ang mang-­‐‑

aamo sa kanya? Masyado na siyang sinusuwerte.”

“Walang kinalaman ang suwerte d’yan, pare,”

ani Gerry at tumindig. Pumasok ito sa komedor.

Pagbalik ay puno na naman ng yelo ang ice

bucket. May dala ring malamig na chicken

barbecue, ipinatong iyon sa mesita. “As I was

saying, luck has nothing to do with it.”

“Who told you it has?” tanong niya, gusto nang

mainis sa kaibigan. Hindi ba nito nauunawaan na

masama ang loob niya? Hindi biro ang ginawa ni

Cookie. He wanted Gerry to hate her too.

Nagkibit-­‐‑balikat si Gerry at naupo sa carpet.

“Anyway, alam mo kung bakit nagkakaganyan

ka?”

“Alam ko.”

“Hindi mo alam. Huwag mo akong barahin

nang barahin, importante ang sasabihin ko sa