(Zawgyi code)
တစ္ေတာ့... တစ္ေတာ့... တစ္ေတာ့... တစ္ေတာ့... တစ္ေတာ့... တစ္ေတာ့...
စည္းခ်က္ခ်ီခ်ီ ေရြ႕လ်ားေနတဲ့ နာရီလက္တံကို သူမ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။
ပန္းႏွင္းဆီက တကယ္ေတာ့ နာရီလက္တံလိုလူစားမ်ဳိးပါ။
ဘယ္သူမေတြ ဘာပဲျဖစ္ေန၊ ျဖစ္ေန။ ဘာကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ပဲ အခ်ိန္တန္ ၁ ကေန ၂ ကိုကူးမယ္။ ၂ ၿပီးရင္ ၃ ကိုကူးမယ္။
ဒါက ပန္းႏွင္းဆီရဲ့ဘ၀။ ႏွင္းဆီဟာ သူ႔ဘ၀ကို တာ၀န္ေက်ေက် လုပ္ေဆာင္ေနတာ။
ဒါ ပန္းႏွင္းဆီ မလြန္ပါဘူး။
လြန္တာက သူမ။
ဘာကိုမွမ်က္ႏွာမေထာက္ပဲ ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့အတိုင္း ဆက္လုပ္ေလ့ရွိတဲ့ ပန္းႏွင္းဆီကို တြယ္တာမိသြားတဲ့ သူမသာလွ်င္ လြန္တာ။
လိမ္တာကို မုန္းတီးရြံရွာတတ္ေပမယ့္ ပန္းႏွင္းဆီဟာ လစာေတြ လိမ္လည္သြားၿပီဆုိတာ သိတာေတာင္
ႏွင္းဆီရဲ့ တစ္ေဒါက္ေဒါက္မည္ေနတဲ့ ေလဒီ႐ွဴးဖိနပ္သံ...
ႏွင္းဆီရဲ့ စည္းခ်က္မညီညာတဲ့ ေလခၽြန္သံ...
ႏွင္းဆီရဲ့ အၿပံဳး...
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ၀င့္ခနဲ မွိတ္ျပတတ္တဲ့ ႏွင္းဆီရဲ့မ်က္၀န္း...
အဲဒါေတြကို သူမက တမ္းတမိေနတုန္း။
ႏွင္းဆီအတြက္ သူမဟာ အထူးလူတစ္ေယာက္ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမွ်ာ္လင့္မိထားေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သူမဟာလည္း အမ်ားနည္းတူ ႏွင္းဆီရဲ့ သားေကာင္တစ္ေယာက္သက္သက္ပါပဲလား?
---------------------------------------------------
"ပန္းႏွင္းဆီကို ခဏေလာက္လႊတ္လိုက္ပါ ဦးခန္႔ေအာင္..."
႐ုံးခန္းထဲ သူမ၀င္လာတာနဲ႔ ႏွင္းဆီကို ေခၚေတြ႕ဖို႔ ဦးခန္႔ေအာင္ကို အေခၚလႊတ္ခုိင္းမိတယ္။
ႏွင္းဆီကို ေခၚေတြ႕ၿပီး မေန႔က မင္းလုပ္သြားတာ တို႔အကုန္သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအတြက္ မင္းကို တို႔လံုး၀ အျပစ္မယူဘူး။
ဒီ့အတြက္ မင္းကေတာ့ တို႔ Company မွာပဲ အလုပ္ဆက္လုပ္ေပးပါဆိုၿပီး အရွက္မရွိ သူမ ေတာင္းဆိုလိုက္မယ္ေပါ့။
ဒါေပမဲ့ ဦးခန္႔ေအာင္သာ ႐ုံးခန္းထဲျပန္၀င္လာခဲ့တာပါ။ ပန္းႏွင္းဆီေတာ့ ဦးခန္႔ေအာင္နဲ႔အတူ ျပန္မပါလာ။
"ဦးခန္႔ေအာင္... ပန္းႏွင္းဆီေရာ။ က်မ ေခၚတာ ပန္းႏွင္းဆီကိုေလ။ ဦးခန္႔ေအာင္ကို မဟုတ္ဘူး။ ပန္းနွင္းဆီကို လႊတ္လိုက္ရမယ့္အစား.... ဘာလုိ႔ ဦးခန္႔ေအာင္က ဒီအခန္းထဲျပန္၀င္လာရတာလဲ?"
"MD၊ ပန္းႏွင္းဆီ ႐ုံးမေရာက္ေသးပါဘူး"
႐ုံးမေရာက္ေသးဘူးတဲ့။ မေရာက္ေသးတာလား၊ ေရာက္မလာေတာ့မွာလား။
စကၠန္႔ေတြကေန မိနစ္၊ မိနစ္ေတြကေန နာရီေတြ တျဖည္းျဖည္းေရြ႕ရွားရင္း အခ်ိန္ေတြကုန္သြားတယ္။
ပန္းႏွင္းဆီဟာ Company သို႔ ေပၚမလာေတာ့။
အင္းေပါ့ေလ... လိုခ်င္တာရသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ႏွင္းဆီက ေရာက္လာဦးမယ္တဲ့လား?
ေနာက္ဆံုး သူမ ေမွ်ာ္ေနမယ္ဆိုတာကိုေတာင္ ႏွင္းဆီေတြးမိမယ္တဲ့လား?
လစာေပးဖို႔ေငြေတြလည္း ထုတ္ေပးၿပီးၿပီ၊ လစာေတြလည္း ျပင္ဆင္ေနၿပီ၊ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ႏွင္းဆီ ႐ုံးမလာေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ႐ုံးတြင္းမွာ တျခား၀န္ထမ္းေတြရဲ့ ေျပာစရာျဖစ္လာခဲ့ၿပီ။
ေနာက္ဆံုး ဦးခန္႔ေအာင္ကပါ စိုးရိမ္တႀကီးေလးနဲ႔ သူမကို လာေမးတဲ့အထိပဲဆိုပါေတာ့။
"ပန္းႏွင္းဆီရဲ့ ဟန္းဖုန္းကိုဆက္ေတာ့လည္း မကိုင္ဘူး MD... အဲဒါ က်ေတာ္ ဘာဆက္လုပ္ေပးရမလဲ?"
"
ေအာ္ ေဆာရီး ေဆာရီး ဦးခန္႔ေအာင္... က်မ ေမ့ေနလို႔... ဟုတ္တယ္။ က်မ ႏွင္းဆီကို ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥတစ္ခုကို ခိုင္းလိုက္တာ။ သူခြင့္ ႏွစ္ရက္ေလာက္ ယူရလိမ့္မယ္ သိလား?"
တကယ္လို႔ စိတ္ေလးေျပာင္းၿပီး ႏွင္းဆီျပန္ေရာက္လာခဲ့ရင္ ႏွင္းဆီကို လူအမ်ားအထင္မေသးေအာင္ သူမ တတ္ႏုိင္ သေလာက္ေလးၾကိဳးစားဖာေထးမိေနျခင္းသက္သက္သာ။
ေနာက္ၿပီး သူမအေတြးက အခုရက္ပိုင္း ပန္းႏွင္းဆီကို ေျမလွန္ၿပီးရွာမယ္ေပါ့။
ရွာလို႔ေတြ႕ရင္ ပံုစံမပ်က္ ႐ုံးျပန္တက္ခိုင္းမယ္ေပါ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏွင္းဆီဟာ သူမရဲ့အနီးမွာရွီေနမွာပဲေလ။
"မဟုတ္ေသးဘူး ဦးခန္႔ေအာင္... က်မခုိင္းလိုက္တဲ့ကိစၥက အေရးႀကီးတယ္... သူက ခရီးတိုတစ္ခုထြက္သြားရတာ... အဲဒီေတာ့ ခြင့္က ၂ ရက္ထပ္ ပိုခ်င္လည္းပိုလိမ့္မယ္... အနည္းဆံုးေတာ့ ခြင့္ကို ေလးရက္၊ တစ္ပတ္ေလာက္ ယူခ်င္ ယူလိမ့္မယ္ သိလား?"
ရက္တိုနဲ႔ ႏွင္းဆီကို ရွာမေတြ႕မွာစိုးရိမ္ၿပီး သူမစကားေတြက ေရွ႕ေနာက္ မမွန္ေတာ့။
"ဒါဆို ၀န္ထမ္းေတြကိုေပးမယ္ လစာကိစၥကေရာ MD"
"အဲ့ဒီလစာကိစၥ နီလာ့ကိုပဲခုိင္းလိုက္ေတာ့ ဦးခန္႔ေအာင္"
"ဒါေပမဲ့ မီပါေတာ့မလား MD။ မနက္ဖန္ဆိုရင္ပဲ...လစာထုတ္ေပးရမယ့္ရက္ျဖစ္ေနၿပီေလ"
"နီလာတစ္ေယာက္တည္း မရဘူးဆိုရင္ ရွင္လည္း ကူခ်င္ ကူေပးလိုက္ေပါ့။ ဒါမွမဟုတ္ တျခား၀န္ထမ္းေတြလည္း ရွိေနေသးတာပဲ။ ဒီလစာေလးေပးဖို႔ စီစဥ္ေပးရမွာက ဘယ္ေလာက္မ်ား ႀကီးက်ယ္ၿပီး အလုပ္႐ႈတ္စရာျဖစ္ေနလို႔လဲ... ဒီလိုပဲ ၀ိုင္း၀န္းကူညီၿပီး လုပ္လိုက္ၾကေပါ့ရွင္... ဘာ...မွမဟုတ္တဲ့ လစာကိစၥေလး အရမ္းကို ခက္ခဲေနၾကလို႔လား..."
သူမ မဆီမဆိုင္ ဦးခန္႔ေအာင္အေပၚကို ေဒါသေတြ ဇြတ္ပုံေနမိျပန္တယ္။
"ဒါေပမဲ့ မေန႔က ကၽြန္ေတာ္ၾကားတာကေတာ့ MDပဲ ပန္းႏွင္းဆီကို လစာကိစၥ လုပ္ခုိင္းလုိက္ၿပီ မဟုတ္လား?"
"ဟုတ္တယ္။ လုပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီးမွ သူ႔ကိုအခုခိုင္းလိုက္တဲ့ က်မရဲ့ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကိစၥက အေရးေပၚ ေပၚလာတာ။ ေနာက္ၿပီး ပန္းႏွင္းဆီကို ထုတ္ေပးလိုက္တဲ့ လစာေငြပမာဏအတြက္လည္း စိတ္မပူနဲ႔။ အဲဒီေငြေတြအကုန္လံုးကို Company ရဲ့ ေငြစာရင္းထဲကေန က်မရဲ့ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ဘဏ္စာရင္းထဲကေန ႏႈတ္ယူလိုက္ပါ"
ႏွင္းဆီ ယူသြားသမွ် ေငြေၾကးေတြကို သူမ စိုးရြံ႕မႈတစ္ခ်က္မပါပဲ စိုက္ထုတ္ေပးဖို႔ လူက အလိုလိုဆံုးျဖတ္ၿပီးေနၿပီ။
"နီလာ အခု ထပ္လုပ္ေပးရမယ့္ လစာ စာရင္းအသစ္အတြက္ ဘဏ္ကေန ေငြထပ္ထုတ္ေပးလိုက္ပါ ဦးခန္႔ေအာင္"
"
ဟို... လစာအတြက္ ေငြေတြက ႏွင္းဆီထုတ္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ အဲ့ဒီလုပ္လက္စကိုပဲ နီလာ့ကိုဆက္လုပ္ခိုင္းလုိက္ရင္ေရာ... MD"
"
က်မ ေျပာသလိုသာလုပ္လိုက္ပါ ဦးခန္႔ေအာင္။ လစာေငြအားလံုးအတြက္ က်သင့္ေငြ အကုန္လံုးကို က်မရဲ့ ဘဏ္အေကာင့္ထဲကေန သြားထုတ္လိုက္ပါ။ က်မ ခ်က္လက္မွတ္ကုိ တစ္ခါတည္းေရးေပးလိုက္ပါ့မယ္... ႏွင္းဆီကိုေပးထားတဲ့ ပိုက္ဆံကိစၥက က်မနဲ႔ သူနဲ႔ပဲ ဆက္ရွင္းလိုက္ပါ့မယ္... ဟုတ္ၿပီလား?"
"ဟုတ္ကဲ့... MD အဆင္ေျပတယ္ဆိုရင္ အဲဒီလိုပဲ လုပ္လိုက္ပါ့မယ္..."
"အင္း ဟုတ္ၿပီ။ အဲဒီလိုပဲလုပ္ရေတာ့မွာေပါ့... ကဲ က်မ ခ်က္ေရးေပးလိုက္မယ္။ ဦးခန္႔ေအာင္ ခ်က္ခ်င္းသာ သြားထုတ္လိုက္ပါ"
"ဟုတ္ကဲ့..."
၀န္ထမ္းေတြအားလံုးအတြက္ လိုအပ္ေနတဲ့ လစာေငြကို သူမရဲ့ ကိုယ္ပိုင္အေကာင့္ထဲမွ ထုတ္ယူရန္ သူမ ခ်က္လက္မွတ္ေရးေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ ဦးခန္႔ေအာင္ ေငြထုတ္ဖို႔ ထြက္သြားေပၿပီ။
ႏွင္းဆီ လစာေငြေတြအကုန္လံုးကို လိမ္လည္သြားၿပီဆိုတာသိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမ ရဲတိုင္ဖို႔ေနေနသာသာ ညေန ႐ုံးဆင္းတာနဲ႔ မေတြ႔ေတြေအာင္ လိုက္ရွာဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးသားျဖစ္ေနေပၿပီ။
ဘယ္တတ္ႏုိင္မလဲ?
ႏွလံုးသားရဲ့ အလိုဆႏၵကို ဆန္႔က်င္ဖို႔အင္အား သူမမွာရွိမွ မရွိေတာ့တာ။
----------------------------------------------------------------
အလုပ္ေလွ်ာက္ေဖာင္မွာပါတဲ့ လိပ္စာအတိုင္းသြားရွာေတာ့ အဲ့ဒီအေဆာင္မွာ ပန္းႏွင္းဆီဆိုတဲ့ မိန္းကေလးမေျပာနဲ႔ အဲ့လိုနာမယ္ကိုေတာင္ မၾကားဖူးဘူးတဲ့။
ေဖာင္ထဲမွာပါတဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ကို ဆက္သြယ္ၾကည့္ေတာ့လည္း ဖုန္းမွားေနတယ္တဲ့။
မြန္းက်ပ္မႈေတြက သူမကို ေနလို႔လည္းမရ၊ ထိုင္လို႔လည္းမရေအာင္ ေလာင္ၿမိွဳက္ေနၾကတယ္။
ေနာက္ၿပီး ပန္းႏွင္းဆီနဲ႔အတူ ေငြေတြပါသြားတယ္ဆိုတာ ဦးခန္႔ေအာင္လည္း ရိပ္မိေနၿပီ။
မရိပ္မိပဲ ေနမလား။
ဦးခန္႔ေအာင္က သူမအတြင္းေရးမွဴးလို႔ ေျပာလို႔ရသလို သူမကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြ အကုန္လံုးကို သိႏွင့္ေနၿပီးသားေလ။
ေငြ သိန္း ၃၀ ေက်ာ္ဆိုတဲ့ ပမာဏက သိပ္မႀကီးမားေပမဲ့ ဒီေလာက္ေငြကို တစ္ေန႔တည္းနဲ႔ သူမ ဘယ္လိုမွ မသံုးဘူးဆိုတာ ဦးခန္႔ေအာင္က သိတယ္ေလ။
ေနာက္ၿပီး လူလိမ္မုန္းတဲ့သူမက အခု ပန္းႏွင္းဆီရဲ့ လိမ္လည္မႈကို ၀ိုင္း၀န္းဖံုးေပးေနတယ္ဆိုတာ ဦးခန္႔ေအာင္ သိလိုက္ရတဲ့ညေနခင္းမွာ ေယာက္်ားႀကီးတန္မဲ့ ဦးခန္႔ေအာင္ေတာင္ သူမကိုသနားၿပီး မ်က္ရည္ေ၀့ရေသးတယ္။
ဒါေတြ မင္းသိမယ္မထင္ပါဘူး ပန္းႏွင္းဆီရယ္။
"MDရယ္... MDဘယ္လုိပဲ ရွာရွာပါ။ ေကာင္မေလးက MDကို လိမ္လည္သြားတာေလ... သူ႕ကိုဘယ္လိုလုပ္ၿပီးရွာေတြ႕ေတာ့မ်ာလဲ?"
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဦးခန္႔ေအာင္ရယ္။ သူ႔ကို ေနာက္တစ္ေခါက္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ထပ္မရွာေပးခ်င္ဘူးလားရွင္... ဟင္?"
သနားစဖြယ္ေတာင္းဆိုေနတဲ့ သူမ႔စကားရဲ့ ေလးနက္မႈေၾကာင့္ ဦးခန္႔ေအာင္ ဘယ္လိုျငင္းပယ္ရဲေတာ့မွာလဲ။
ေခါင္းညိတ့္ၿပီး၊ သက္ျပင္းခ်ရင္း အရင္က အဲ့လိုတစ္ခါမွ မပူေလာင္ဖူးတဲ့ သူမကို ဦးခန္႔ေအာင္ အရမ္းသနားမိေနတယ္။
"ရွာေပးပါ့မယ္MDရယ္... ကၽြန္ေတာ့္ေတြ႕ေအာင္ရွာေပးပါ့မယ္..."
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္... ေနာက္ၿပီး ဒီကိစၥကိုလည္း
Company ကဘယ္သူ႔ကုိမွ မသိေစခ်င္ဘူး။ က်မ ရွက္တယ္... ေနာက္ၿပီး သူ႔သိကၡာကိုလည္း မထိခိုက္ေစ့ခ်င္ဘူး"
"စိတ္ခ်ပါMDရယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာပါဘူး..."
"တကယ္လို႔ ရွာေတြ႕ခဲ့ရင္ က်မဆီကိုျပန္လာၿပီးမေျပာနဲ႔ေနာ္။ က်မဆီကို ဦးခန္႔ေအာင္ျပန္လာေနတုန္း သူထပ္ၿပီး ေျခရာေဖ်ာက္သြားမွာ ေၾကာက္လို႔ပါ။ သူ႔ကိုေတြ႕တာနဲ႔ ေတြ႕တဲ့ေနရာကေန လွမ္းသာဖုန္းဆက္လုိက္။ က်မ ခ်က္ခ်င္း ထြက္လာခဲ့မယ္... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ကိုေတြ႕ေအာင္ေတာ့ ရွာေပးပါေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့...ကၽြန္ေတာ္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကိဳးစားေပးပါ့မယ္"
ဒီရက္ပိုင္းထဲမွာ ဦးခန္႔ေအာင္ကို သူမ အထူးတလည္ခုိင္းေစေနတဲ့အရာကေတာ့ ႏွင္းဆီကို ေတြ႕ေအာင္ရွာေဖြေပးဖို႔ပဲျဖစ္တယ္။
ေနာက္ဆံုးတစ္ေခါက္ျဖစ္ျဖစ္ေတာ့ ထပ္ေတြ႕ခ်င္ေနေသးတဲ့ ဆႏၵကို သူမ ဘယ္လိုမွ မလြန္ဆန္ႏုိင္။
သူမ်ားေတြလိုပဲ သူမကိုလည္း ႏွင္းဆီလိမ္လည္သြားပါေစဦး... သူမ နာက်င္ရတာကလြဲၿပီး ႏွင္းဆီကိုေတာ့ မမုန္းတီးႏုိင္။
ၿပီးေတာ့ သူမဖက္ကလည္း ႏွင္းဆီနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ရင္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြကို ဖြင့္မေျပာျဖစ္လိုက္ဘူးေလ။
YOU ARE READING
လေဒီရှူးအနီနဲ့... ကောင်မလေး
Romanceကျိုးပဲ့ပျက်စီးလွယ်ပြီး ကြောက်စရာကောင်းလှတဲ့ လှည့်ကွက်တွေ နာကျဉ်စရာဒဏ်ရာတွေနဲ့ ပြည့်နှက်နေခဲ့တာ ကျွန်မရဲ့ဘဝပါပဲ။
