~YOUR SECRET ADMİRER~

•9.Bölüm Belki Birbirimizi Tanıyoruzdur? •

Kahvaltı ediyorduk beraber.
Aslında Suk Chul'u biraz tanıyınca göründüğü kadarda somurtkan, umursamaz biri değil
Sadece geçmişinde birşeyler olduğunu veya hayatındaki zorluklar ile bir ilgisi olduğunu düşünüyorum
....
Konuşuyorduk;

-Soo Jin:"Ben küçükken oyuncak bebekler ile kamyonları dövüştürüyormuşum."

-Suk Chul:"Hahaha cidden mi! İçinde varmış boksör olmak zaten. Ben oyuncak bebekler ile oyuncak arabalarla evcilik oynuyordum, öyle birbirlerine misafirliğe gidiyorlardı sürekli "

-Soo Jin:"Hahahah ne kadarda misafirperver mişsin. Markette çok somurtkandın, şimdi gülüyorsun. Ne kadar garip bir insansın, hala çözemedim seni"

-Suk Chul:"Dışımdan pek belli etmesemde en azından içimde bir kalp var. "

-Soo Jin:"Bencede kötü biri değilsin. Ama sorun olmazsa sana bir soru sormak istiyorum, sakıncası olur mu?"

-Suk Chul:"Tabii ki! "

Soo Jin:"Bana biraz bile olsa hayatından bahseder misin? "

(Biraz bekler ve iç çeker)

-Suk Chul:"Tamam sen istedin sonuçta anlatıyorum. Ben daha 7 yaşımda iken Sabah evde silah sesleri ile uyandım. Çok korkuyordum, aşağı inip inmemek arasında çok sorguladım ama merakımdan öleceğim için hemen aşağı inip annemi aramaya başladım.
Anne diye bağıra bağıra artık sesim kısılmıştı.
Bahçeye çıktım ve yerde yatan bir sürü tanımadığım adamlar gördüm.

İçlerinde annem ve babamda vardı. İlk olarak annemin yanına gittim. Uyandırmaya çalıştım, seslendim ama cevap gelmiyordu. Sonra babamın yanına gittim.
Babam 'annen artık yok' dedi. Sonrada bayıldı kan kaybından zaten.
Ambulans geldi ve babam ile tanımadığım adamları hastaneye götürdüler.

O an herşeyi anladım ve hiç bir şeye gülmüyordum. Çünkü artık hiç bir şey beni mutlu etmiyordu."

Soo Jin:"Anneni daha çocuk yaşta kaybetmene çok üzüldüm. Ama hiç bir şey beni güldürmüyor dedin sonra beni mutluda etmiyor dedin. Ama şimdi gülüyorsun, nasıl oluyor bu acaba?"

°SESSİZLİK°
...
...

...
Suk Chul:"Çünkü ben mutluluğun formülünü buldum. "

Aslında mutluluğun formülü yoktur, sadece yaşayarak mutlu,veya üzgün olabilirsin.
Yaşamalısın ki mutluluğu anla.
Yaşamalısın ki bir anda mutsuz ol.

Yani her şeyi yaşayarak, zaman ile öğreniriz...