KÜÇÜK GELİN

9. BÖLÜM

ZORAKİ EVLİLİĞİN İLK BAŞLAMASI

Zeynep düne göre biraz daha iyiydi, sabah yatağından biraz da olsa iyi uyanmıştı Zeynep uyandı ama yatağından çıkmadı, dün akşam babasının söyledikleri aklına geldi gerçekten gitmek istemiyordu, ama babasına karşı gelemezdi de kendini aşık hissediyordu ve o eve giderse aşkına yenik düşecekti. Evet Tufan'a aşık olmuştu, nasıl olduğunu anlamamıştı kendini sürekli onu düşünüyorken buluyordu aklının bir köşesinde sürekli Tufan vardı. Akşam Cenap Ağa'nın evine gitmek istemiyordu, dün babasına ne kadar dil dökse de babası itiraz etmiş üzerine bastırarak geleceksin demişti. Tahir ağa her ne kadar Zeynep'i sevsede Zeynep babasına karşı gelemiyordu, gelemezdi de, babası atasıydı karşı gelmek yoktu. Zeynep mutsuz bir şekilde yatağından kalkıp üzerine rahat bir şeyler giydi hiç keyfi yoktu, çünkü dün annesine de babasına da gelmek istemediğini söylemiş ama istediği olamamıştı, Zeynep ilk defa böyle kötü hissediyordu kendini üzerini giydi makyaj masasına geçip aynanın karşısında kendine baktı gözleri istemsizce dolmuştu, kendini tutamadı ağlayıverdi içinde kötü bir his vardı bir şey olacakmış gibi hissediyordu Zeynep hem ağladı hemde makyaj yapmaya çalıştı, mutsuzluğunu ancak bunlar gizleyebilir diye düşündü, niye böyle hissediyordu aşık oldu diye mi? Yoksa içinde olmayacağını hissettiği için mi?
Saçını topladı Zeynep ama odasında çıkmadı, çünkü dün babası Tahir Ağa'ya çok dil dökmüştü kendini aciz hissediyordu sebepsiz yere.
Odasında telefonuna bakıp bakıp durdu, aşağıda sesler duymaya başlayınca evdekilerin uyandığını anladı, aşağıya inmek istemiyordu odasında zamanını geçirdikten sonra merdivenden birinin geldiğini duydu gözyaşlarını silip kapıya doğru baktı tamda tahmin ettiği gibi birisi geliyordu ayak sesleri kapısının önünde durdu, kapı iki defa yavaşça çaldı, Ayşe gelmişti Ayşe odaya girip Zeynep'in yüzüne baktı, Zeynep'te de bir haller vardı. Ayşe Zeynep'e ne oldu der gibi kafa salladı.
Zeynep'in gözleri tekrardan dolmuştu, Ayşe Zeynep'in yanına yaklaştı.

"Ne oldu neyin var Zeynep" dedi Ayşe, yatağa oturdu.

"Off Ayşe bilmiyorum, dün babamın dediklerini duydun, gitmek istemiyorum" dedi Zeynep ağlamaya başladı.

"İyi ama niye istemiyorsun? Sebebi ne" dedi Ayşe.

"Ayşe bak söyleyeceğim ama bağırıp bir şey söylemek yok tamam mı" dedi Zeynep gözünü silip.

"Zeynep beni korkutuyorsun ne oldu söylesene" dedi Ayşe.

"Ben Tufan dan hoşlanıyorum ve gitmek istemiyorum, hoşlanmayan başladım yani, bir şeyler hissettiğim için ağlamıyorum içimde kötü bir his var bir şey olacak gibi hissediyorum" dedi Zeynep korkuyordu, ama sebebini bilmiyordu.
Ayşe gözlerini iri iri açıp gülümseyerekten Zeynep'e baktı kendini birden Zeynep'in boynuna atıp sarıldı.

"Ayşe sus Allah aşkına niye seviniyorsun kızım ben sana ne diyorum" dedi Zeynep bir yandan da Ayşe'yi boynundan atmaya çalışıyordu.

"Kızım sen deli misin bunun için üzülür mü insan, Allah'ım sonunda sonunda" dedi Ayşe sevinçle.

Zeynep kuzeninin bu hâline tepkisizce bakıyordu ama hissediyordu bir şeyler olacaktı içinde kötü bir his vardı bunu her ne kadar dile getirse de Ayşe umursamıyor ve seviniyordu çünkü kuzeni aşık olmuştu.

"Ayşe benim bir şey yapmam lazım istemiyorum çünkü gitmeyi hasta numarası mı yapsam ne yapsam" dedi Zeynep.

"Hayır Zeynep bir şey yapmıyorsun, akşam gidiyorsun o kadar hem dayım inanır mi sanıyorsun görmedin mi akşam geleceksin dedi" dedi Ayşe Zeynep'in elini tutaraktan.