Jinx|ᶜʰᵃⁿᵐⁱⁿ

⁸'Öğrencim

Merhabaaaa
Bölümlerde sürekli karakterlerin duygularından bahsettiğimi fark ettim, olaya girmem gerek ama nasıl geliştirebilirim olayları bir fikrim yok☹️

Ama bu bölümde birazcık aralarını yapacağım. Çok uzatmakta istemiyorum çünkü.
Her neyse iyi okumalaarr😽💋
_____________

Birden annemin aramasıyla bana geleceğini öğrenmiş ve evi toplamaya başlamıştım. Değişik bir kadındı, ani kararlar verebiliyordu böyle. Kısaca salondaki dağınıklığı toparladıktan sonra mutfağa geçtim ve yıkanan bulaşıkları yerlerine dizmeye başladım. Bir sonraki hedefim odamdı çünkü biliyordum annem her yere bakacaktı. Hızlı bir şekilde eşyaları yerlerine yerleştirdikten sonra odama adımladım.

Yatağımı düzeltip masamı toparladım. Dolabım gerçekten çok dağınıktı, aceleyle kıyafetleri katlayıp yerine koyduktan sonra odadan çıkabilmiştim. Son olarak kirli çamaşırları makineye atıp makineyi çalıştırdıktan sonra rahat bir nefes alarak salona geçtim ve kendimi koltuğa attım. Tam o anda annem aradı ve kapı numaramı sordu. Oflayıp kapıyı açmak için ayaklandım.

Tabii karşımda, annemin yanında, zebani gibi dikilen Chris'i beklemiyordum. Bi anlık şaşkınlıkla dona kaldım fakat sonradan farkına varınca onları içeri davet ettim.

"Oğlum bir an hiç içeri almayacaksın bizi diye düşündüm."

"Yok anne, kafam çok dağılmış ev falan topladım yorulmuşum. Hoş geldin kraliçeem."

Anneme sarılıp özlem giderdikten sonra Chris'e döndüm.

"Sende hoş geldin Hyung."

"Hoş buldum, biraz davetsiz misafir gibi oldum kusura bakma."

"Yok yok ne demek. Buyurun içeri geçelim."

Tabi ki davetsiz misafirdi fakat şikayetçi değildim bu durumdan. Hep beraber oturma odasına geçtik. Ben biraz annemle sohbet ettim, Chris sohbet dışı kalmasın diye arada durumları ona da açıklıyordum. Sonra biraz bir şeyler atıştırmak için mutfağa gittik. Annemler masada otururken ben bir şeyler hazırlıyordum.

"Hyung yemeğe kalıyorsun, değil mi? Gerçeği annem burdayken başka seçeneğin olduğunu düşünmüyorum. Değil mi anne Chris Hyung kalacak yemeğe?"

Ardından ufakça sırıtmıştım.

"E annenle vakit geçirmek istiyordum zaten öğretmenin olarak, kalayım bari."

Siktir, öğretmenimdi ve okulda ki konuşmalarımızın çoğuna şahit oluyordu. Ama Chris'in söyleyeceğini düşünmüyorum, yani umuyorum. Özellikle yaoi olayı.

"Ee Chris oğlum, siz ne ara bu kadar yakın oldunuz bakayım."

Chris her ne kadar öğretmenim de olsa annem bu tarz imalardan kaçınmazdı, şimdi de olduğu gibi.

"Anne özel ders alıyorum ya, o sırada."

Hemen geçiştirdim ve hazırladığım krepleri masaya koydum. Yavaşça yemeğimizi yiyorduk. Ve neredeyse hiç birimiz konuşmamıştık, arada annem bir şeyler anlatıyor onlara gülüyorduk. Yemek bittiğinde saat 7 buçuk olmuştu. Ben mutfağı toplarken annem yorgun olduğunu ve dinlenmek istediğini söyleyip odaya çıktı. Sabdalye de Chris vardı.

"Seung"

Efendim manasında mırıltılsr çıkarttığımda konuşmaya devam etti.

"Bu hafta ders çalıştıramadım seni, ihmal ettim gibi oldu. Eğer kabul edersen saat geç olmadan dersleri telafi edelim."

Aslında onunla biraz daha vakit geçirmek için mükemmel bir fırsattı, annem buradaydı fakat onun yanında olmamamı pek takacağını düşünmüyorum. O yüzden kabul etmek istedim. Ettim.

"Aslında mükemmel olur Hyung."

Kıkırdadı. Sonrasında ben mutfağı topladım ve odama çıktık. Ben kitapları çıkarırken o sandalyeye çoktan oturmuştu ve odamı ilk defa görmesinin getirisiyle odamı inceliyordu. Ben yanına geldiğimde masaya geri döndü. Bir nevi bana döndü. Ben eksiklerim olduğu sayfayı ararken o yüzümün her bir kısmını ezberinde tutmak istermişçesine gözünün takıldığı yerleri uzun uzun inceliyordu. Farkında olduğum için elim ayağıma dolaşmış, sayfayı açamamıştım bile. En sonunda açtığımda dikkatini bana değil, kitaba vermesi için bir takım sesler çıkartmıştım. O da bunu anlamış olacak ki kitaba dönmüştü.

Uzun uzun konuyu anlatmıştı. Arada anlayıp anlamadığımı teyit etmek için anlattığı yerlerden sorular soruyordu, sorduğu soruları bildiğimde ise bozuntuya vermeden anlatmaya devam ediyordu. Fakat yüz ifadeleri onu ele veriyordu. Fazlasıyla şirindi. En son her şey bittiğinde derin bir nefes aldık ikimizde.

"Güzel çalışıyorsun gerçekten Min. Çalışma verimini düşürme, tamam mı?"

Min, yeni bir hitap şekli fakat şu an düşünecek daha mühim şeyler olduğunu fark ediyorum. Bunları yaparken eli sırtımda ve aşağı yukarı hareket ediyor. Temas yüzünden duraksıyorum, düşünmeden yaptığı her şey kalbimin daha hızlı atmasına sebep oluyor fakat o bunun farkında değil. Ona döndüğümde bana çok anlamlı baktığını görüyorum, ya da ben anlam yüklüyorum. Eli hâlâ sırtımdayken gözlerimin içine bakmaya devam ediyor. İkimizde çekmiyoruz bakışlarımızı, sanki gittikçe daha da derinleşiyor ve anlam kazanıyor bakışları. Ama çözmesi zor, nasıl bir anlam yükleyeceğimi şaşırıyorum.

Uzun süre bakmaya devam ettiğinde aramızda ki mesafenin azaldığını fark ediyorum. Bir nevi zaman algımı yitirmiş gibiyim, kaç dakikadır gözlerine baktığımı bilmiyorum. Sınırlarını zorlamak istercesine daha fazla yaklaşıyor bana. Çünkü ona karşı çıkamayacağımı biliyor. Aramızdaki mesafe azaldığında kalp ritmimin değiştiğini fark ediyorum. İçimden duymaması için dua ederken yüzlerimiz daha da yakınlaşıyor. Nefesim kesikleşiyor ve o her şeyin farkında.

Bildirim gelmesiyle uzaklaşıyoruz bir birimizden. Boğazını temizliyor, ben ise olanların etkisindeyğm hala. Sonrasında bende kendime geliyorum ve su içeceğimi söyleyip odadan çıkıyorum. Mutfağa inip zar zor bir yudum su alabiliyorum. Hâlâ kendime gelebilmiş değilim çünkü.

Yukarı çıkıyorum ve onun telefona baktığını görüyorum. Hiç bir şey yaşanmamış gibi davranmayı tercih ediyor, ona ayak uyduruyorum. Annem odaya gelip bir şey isteyip istemediğimizi soruyor. Onu reddediyoruz ve aşağı iniyor kendime geldiğimde o anlar aklımda tekrar canlanıyor. Her ne kadar sadece bir yakınlaşma olsa da benim için çok büyük bir şey. Ardından gelen bildirimden bir tane daha geliyor, aynı bildirim sesi. Chris üzgünüm diyip bildirimlerini kapatıyor. Fakat sonradan dank ediyorki bildirimin tanıdık gelme sebebi kullandığım yaoi sitesininkiyle aynı olması.

Chan's pov;

Olanların etkisinden ne kadar çıkamasamda bozuntuya vermemeye çalışıyorum fakat ne yaptığım sonradan dank ediyor. Öğrencimi öpecektim. Eğer o bildirim gelmeseydi, öğrencimi öpecektim ben. Onun kafasını çok karıştırdığımında farkındayken üzerine bunları yapmam hiç doğru gelmiyor açıkçası fakat kendimi ona karşı alıkoyamıyorum. Eve gitmek için izin isteyip ayağa kalktım. Bayan Kim'e teşekkür edip evden ayrıldım ve arabama bindim. Arabayı çalıştırmadan önce bildirimlere bakmıştım, aynılsrı. Yaoi yorumlsrı falan. ANANI SİKEYİM, bildirim sesi siteye özel ve Seungmin yaoi okuyor. Anlamamasını umut ederek arabayı çalıştırdım ve eve doğru sürdüm daha düşünecek çok şey vardı çünkü.

_____________________
SELAAAMMM
aşırı mutluyum çok çabuk (değil)
1k oluyoruuuz.
Bu bölümğ yazarken kullandığım stil biraz daha hoşuma gitti özellikle Chan'ın Min dedikten sonra Seungmin'in düşüncelerini yazdığım kısımm. Eğer yetişirse yazar yarın da atarım bölüm taslaklarda bekletemiyorum hiç hemen atasım geliyor. Neyse umsrım beğenmişsinizdir oy ve yorum unutmayın öpücüköpücüköpücük💋💋