-მორᲩი ხეᲗქვას?
-ბიᲭოო, Ჭამას რო არ დაგაცდის.
-მალე რაა, გიტარის მეცადინეობა მინდა.
-მე კი Შენ.
- ჯონგუკ! გეყოფა რაა.
-კაი ახლა მოვრᲩები მარა, არა სამუდამოდ პატარავ. - მეუბნება და Თვალს მიკრავს.
- გეტყობა როგორც მორᲩი. - ისევ Თვალებს ვატრიალებ.
- ვიცი,პატარავ.
- ჯონგუკ, გეყო ახლა მარᲗლა.
- იიმეე.
- ვიმეცადინოᲗ რაა. - ისეᲗი ᲗვალებიᲗ ვუყურებ ახლა უარს მეტყვის კი, არადა ეტყობა როგორ ეზარება.
- მეზარებაა, მარა კაიი.
- იესსს!
- როგორც Ჩანს, მარტო მე არ ვგავარ ბავᲨვს.
- მე ბავᲨვი ვარ იდიოტო!
- კი, Ჩემი 17 წლის ბავᲨვი ხარ. - ახლა ჰაეროვან კოცნას მიგზავნის, რა უნდა? უნდა, ვხიო სიფაᲗᲨი მაინცდამაინც?
- ნერვებს რატო Ჭამ? არ გეყო კიმᲩი?
- პატარავ, Შენი ნერვები უფრო გემრიელია. - ახლა ამას, მარᲗლა ვხევ სიფაᲗᲨი.
- აუუ!
- რა იყო პატარავ, სიტყვა ვერ იპოვე?
- მოკეტე რაა, აეგდე ვიმეცადინოᲗ.
- კაი, კაი რას გააწყალე გული.
- უყურე ერᲗი ამას, კიდე მე გავაწყალე?
- კი! - არა რაა ეს Ჩემს ნერვებზე ᲗამაᲨობს, Თან მაგრად!
- წადი რა გიტარები მოიტანე.
- ვერ ხედავ რო მივდივარ?
- დამესიზმრებოდა ახლა Შენ რისᲗვის ადექი.
- 🙄
- მალეე!
- მაცა მომაქ ვაა. - Ძლივს მოიტანა გიტარები.
მეცადინეობის დროს Ჩემს ნერვებზე არ უᲗამაᲨია, ნუ პატარას მაინც მეᲫახდა მარა იმდენად ვიყავი სწავლაზე კონცენტრირებული, რომ ყურადღებას არ ვაქცევდი.
