Jungkook pov:
არ სერიოზულად ვიᲫახი, ამ ბავᲨვს აქვს ნერვოზი. ყველაფერზე ბრაზდება და ნერვები ეᲨლება, აი აფსოლოტურად ყველაფერზე. ანდაც რო არ გიᲗხრაᲗ ისედაც იციᲗ, რო აქვს.
აი ნახეᲗ, რაზე მოეᲨალა ნერვები. ბუᲨტი გასკდა და ამან დაიწყო წიკვინი, რატო გახეᲗქეᲗო. მერე კი მე კომვარდა და ყველაფერი Შენი ბრალიაო, მე როგორც Ჩანს ყველაზე დაბალი Ღობე ვარ მისᲗვის. ეჰ, არადა ის საწყალი ბუᲨტი იმხელაზე იყო გაბერილი, რო არ გამსკდარიყო გამიკვირდებოდა.
ახლა კი ორი ერᲗმანეᲗზე Შტერი და მᲗვრალი ბავᲨვი, Ჩხუბობს იმაზე Თუ რომელმა გაიტანოს ტორტი. მიხვდიᲗ ხო ვინებიც? ხო Თეჰი და ჯიმინი, Ჩხუბობენ იმაზე Თუ რომელი გაიტანს ტორტს. ნუ Ჩემი აზრიᲗ ჯიმინმა უნდა გაიტანოს, რადგან მისი Შეყვარებულია. მარა ეზრო ვᲗქვა, Თეჰისგან არ ამცდება. იყვნენ და იᲩხუბონ, ბოლოს ხო მაინც გამოიტანს რომელიმე.
2 სააᲗის Შემდეგ, კი საბოლოოდ გამოაქ ჯიმინს. Თეს რატო არა? ამაზეც დააწყდა ნერვები. მე Შენი ბერვები არ მაქ, რაც გინდა ის ქენიო. ხოდა ჯიმინმაც ქნა რაც უნდოდა და ტორტი მაგან გამოუტანა, ეს კიდე დაბᲦვერილი უყურებდა.
- აუ რაა მე მინდოდა გატანა, რა წესია?
- ᲨენᲗვიᲗონ არ უᲗხარი რაც გუნდა ის ქენიო, და მერე არ გამოვარდი მაგ ოᲗახიდან?
- კი მარა, მაინც მე მინდოდა!
- არაუᲨავს პატარავ, Ჩემს დაბადების დᲦეზე Შენ გამოიტანე.
- ოფ, მეტი საქმე არ მაქ.
- ხოდა რო არ გაქ, ზუსტად მაგიტო გამოიტან.
- აუუუ, ნერვებს ნუ მიᲨლიი!
- ნერვოზი ნუ გაქ!
- სახლᲨი მინდა.
- ჯერ ტორტი არ დაუᲭრიაᲗ.
- ოო მერე რა, მინდა სახლᲨი.
- წაგიყვანო?
