Taehyung pov:
სახლᲨი მარტო ვიჯექი და მოწყენილობისგან ვკვდებოდი, რა დროსაც ჯიმინი მოვიდა ᲩემᲗან.
- ჯიმინიიი ნეტა იცოდე რა კაია, რო მოხვედიი
- ᲩემᲗან უნდა წაგიყვანო.
- რა? რატომ?
- დᲦეს დალევა გადავწყვიტეᲗ და Შენც წამოხვალ.
- დაიცა და მე არ მეკიᲗები მინდა Თუ არა წამოსვლა?
- ნწ არა. რაᲦაც უნდა გკიᲗხო...
- გისმენ, რა არის?
- პასუხზე დაფიქრდი? ვფიქრობ კარგი იქნება Თუ მალე დაგიქრდები და აᲦარ გაწელავ დიდხანს. იმ ბიᲭსაც ტანჯავ, იცი როგორ უნდა Შენი ნახვა? იქ ჯონგუკიც იქნება და მინდა რო პასუხი უᲗხრა ცოდოა, ჰგონია რომ Თუ გნახავს იფიქრებ რო დროს არ გაᲫლევს ან რამეს გაᲫალებს.
- საყვარელიიი, იცი? მეც მინდა მისი ნახვა, ისე მივეᲩვიე ყოვეკდᲦე მასᲗან ყოფნას რომ სულ მინდა Ჩემს გვერდიᲗ იყოს, მინდა ყველგან მას ვᲫედავდე. ხანდახან მინდა რომ მაგრად Ჩავეხუტო, მაგრამ მეᲨინია, მეᲨინია რომ მისი გრᲫნობები ყალბია Ჩემ მიმარᲗ, არ ვიცი რას ვგრᲫნობ არც მე.
-და ამბობ რო არ იცი რას გრᲫნობ? Შე დებილო გიყვარს, Შენ გგონია მისი გრᲫნობები ყალბია? არა! არაა მას მარᲗლა უყვარხარ, მᲗელი დᲦეებია Შენი სახელი გაუდის.
- მაინც არ ვიცი.
-რამ გაგაᲩინა ასეᲗი Შტერი?
-2 წუᲗი მომეცი საფიქრალად.
- კაი?
- ვსო პასუხი მოვიფიქრე! დᲦეს ვეტყვი და ყველაფერს დავამᲗავრებ!
- რაა??? რას ნიᲨავს ყველაფერს დაამᲗავრებ??
- გაიგებ! ახლა წავიდეᲗ.
- მასე მოდიხარ?
- უიი, გამოვიცვდი დამელოდე.
- მალეე რააა.
ოᲗახᲨი Შევედი და გამოცვლა დავიწყე, Შემდეგ ჯიმინᲗან გავედი და სახლიდან გავედიᲗ, გზაᲨი ვნერვიულობდი, Ჩემ პასუხᲨი არ ისე დარწმუნებული ვარ. ნეტა რა რეაქცია ექნება როდესაც პასუხს ვეტყვი, ამას ვერ გავიგებ სანამ არ ვეგყვი.
