ASİ BERDELİM

*Fragman*

Kaanın teklifine ne diyeceğimi bilmiyordum. Ailemi nasıl bırakıp giderdim. Onlar benim için her şeyini bırakıp buraya taşındılar. Hayatlarını, düzenlerini alt üst ettiler.

"Kaan, ailemi, aileni nasıl bırakıp gideceğiz?"
"Jess, ben senden önceki hayatımda da onları burda bırakıp gitmişdim. Şimdi, onlar benim için benim iyiliğim için, senin benimle gitmene hiç bir şey demezler. Buna emin olabilirsin. Eğer ki, kabul etmesen, bende tedavi olmayı kabul etmem!"

Derin bir nefes aldım.
"Bumudur Kaan? Ölmek mi istiyorsun?"
"Hayır, senide alıp gitmek istiyorum. Seni sevmiyorum, ve ya aşık değilim. Senin de dediğin gibi, nefret etmiyoruz!"
"Ama-" tam konuşacaktım ki, kapı açıldı ve içeri hemşire girdi.

Hemşire Kaanı gördüğü an gözleri parladı.
"Kaan?"
Kaana baktığımda oda hemşireye pörtlek gözlerle bakıyordu.
"Naz?"
"Kaan?"
"Hanım efendi?"
"Jess?"
"Hemşire hanım?"

Hemşire yanımıza geldi ve elini Kaanın omzuna koydu. O elini-
"Nasılsın görmeyeli? Noldu? Beyminde tümör varmış?"
Kaan elini omzundan çekti. Aferin! Öğrettiğim gibi!

"Seni hiç alakadar etmez!"
Kaanın kanına Memati kaçmış.
"Sana insanlıkda yaramıyor ağa! Hala eskisi gibisin!"
Pardonda, ben burda bostan korkuluğumuyum? Kendimi belli etmemin zamanı geldide geçiyor bile!

Kaanın elini tuttum, "Kaan, bu bayan kim?" Hemşire bir bana birde elime bakıyordu.
"Pardonda, sanane acaba? Neyi olarak karşıyorsun? Ben onun eski sevgilisiyim-"
"Karımla düzgün konuş Naz!"
Naz denen ucube zort olmuştu. Morarmıştı bildiğiniz. Ne- bir dakika! Eski sevgilisimi?

"İstanbula gitmeden önce daha kabaydın Kaan. Evlilik sana yaramış galibaa" dedi Kaanın serumlarını kontrol ederken.
"Eee, seviyormusunuz bir birinizi" diye sordu üzerine basarak.

"Evet"
"Hayır"
Kaanla bir birimizin yüzüne baktık.
"Hayır"
"Evet"
Ne oluyor bize? Anlayamıyorum......
Fakat bu eski sevgili vakası benim hiç hoşuma gitmedi. Kız gözüme batıyor. Ne yapmalıyım?...........