TRIP

hospital

Napamulat ako ng mata ng may marinig ko ang boses ng ama ko na tinatawag ako.

“Hoy! gumising ka!”pambubulabog ni papa sa akin. Nakatingin siya sa akin ng masama. Hindi ko alam kung bakit siya galit na galit sa akin. Sumulyap ako sa paligid nakitang hindi ito ang kwarto ko.

Pa! Nasaan ako?''kunot-noong tanong ko Kay papa. Hindi ko talaga alam kung nasaan ako. Pero sa hitsura palang at ng kakaibang amoy na namumutawi sa kwartong ito. Nasa hospital siguro ako.

“Nasa hospital ka! at alam mo bang naubos ang pera ko. dahil sa'yo!”Galit na sumbat niya sa akin. Hindi ako makatingin sa kaniya ng maayos. Napalunok ako ng laway. Kinakabahan akong salubungin ang mga mata niyang masama ang tingin sa akin.

“Pa! Gagawa ako ng paraan. Para mabayaran ko ang nagastos mo sa akin.”

"Dapat lang! Wala tayong kakainin kung hindi ka kikilos.”

“Alam mo bang lahat ng sahod na naipon ko. Napunta lang sa walang kwentang katulad mo!”sumbat niyo sa akin. Halos isupalpal nito sa mukha ko ang mga ginawa nito para lang sa akin. Hindi pa siya tapos akong sumbatan. Biglang dumapo ang kamay niya sa pisngi ko. *Plack*

Sinampal niya ko sa pisngi ko. Biglang namanhid ang pisngi ko sa sampal na yun. Batid kong namumula na ito ngayon. Hindi pa siya tapos na saktan ako. Sinakal niya ko, Bigla sa leeg.
Nawalan ako ng hininga sa ginagawa ng ama 'ko.  Hinawakan ko ang kamay ni papa. Dahil hindi na ako nakahinga ng maayos nawawalan na 'ko ng hangin. Pero kahit na nahihirapan na 'ko sitwasyon ko.

“P-pa! T-ta-ma na po!” utal-utal na sambit ko Kay papa. Naluluha akong tumingin Kay papa na sana bitawan niya na 'ko. Biglang lumuwang ang pagkakahawak nito sa akin.

Namamalikmata lang ba 'ko, na makita ko ang pag-alala ng ama ko sa akin. Pero napansin niyang nakatangin ako sa kaniya. Nag-iba ang ekpresyon niya at naging galit na tumingin sa akin.

Biglang may pumasok sa kwarto ko na nakasuot ng puti at may nakasabit sa Kaniyang leeg. Doctor siguro 'ito.
Si papa naman. Umupo na lang sa upuan. Na parang walang nangyayari kakaiba kanina lang. Pero hindi inalis ang masamang tingin nito sa akin.

Biglang inalis ng doctor ang nakasabit sa leeg niya. Pinatong sa dibdib ko. Ine-examine niya kong ano ng kalagayan 'ko.

“Ahmmm”pekeng ubo ng doctor.

“Hi! Ikaw po ba ang ama ni Cristina?”

“Opo ako nga po,”magalang na sagot ni papa. Pero yung mga mata niya ay nakatuon sa akin. Masama pa rin ang tingin sa akin, hanggang ngayon.

“Excuse me Iha, kakausapin ko lang ang AMA MO!”

Malumanay na sambit ng doctor sa akin. Ako lang ba ang nakarinig ng pinagdiinan ang salitang ama ko.

“Sige po, doc!”

Nakita kong unang lumabas sa pinto ang doctor. Si papa naman bago siya umalis. Tinitigan niya ako ng masama bago siya umalis ay may binulong na hindi ko narinig, pero alam Kong hindi maganda yung sinasabi niya sa akin.

Napabuntong hininga na lang akong napasandal sa karte ng higaan ko. Parang nabunutan ako ng tinik ng lumabas ang ama ko.

Hindi ako makahinga ng maayos tuwing malapit siya sa akin.

———

Sa kabilang banda.

Biglang sinakal ng doctor ang ama ng Kaniyang pasyente. Dahil sa galit niyang nakita na batid niyang sinasaktan neto ang sariling anak.

Nang masilayan ng doctor ang mukha ng pasyente ay nabighani siya sa Ganda nito. Sa buong Buhay niya ngayon lang siya nakakakita ng ganoon kaganda. Ngunit hanggang sa paghanga nalang siya, hindi siya maaring nakipag-isa sa katulad niya?
Dahil batas iyon sa kanilang mundo.

Pero  napako siya sa kaniyang kinatatayuan ng makita ang mga pasa sa mukha ng Kaniyang hinahangaan.

“S-sino k-a ba?” utal na utal na sagot ng ama sa doctor. Natatakot siyang Makitang madilim ang mukha ng titigan siya neto. Bukod doon mas Lalo siyang nanginginig sa takot ng Bigla siya netong sakalin ng walang pakundangan.

“Bakit mo i’ yon ginagawa sa anak 'mo?”matigas na tanong ng doctor sa ama.

“W-wala kang pakielam sa kung anong gagawin ko,”sigaw ng ama sa doctor. Takot man ang namutawi niya sa Kaniyang sarili. Ngunit kailangan niyang lakasan ang loob. Wala siyang pakielam kung doctor pa 'ito sa hospital na 'to.

Biglang binitawan ng doctor ang ama.
Kaya naman biglang nakahinga ng maluwag ang ama. Tinitigan siya neto ng masama. Kaya naman napaatras ang ama ng masilayan ng ama ang pulang mata ng doctor.

I-ikaw”duro ng ama. H-halimaw ka!”takot na saad ng ama sa doctor.

“Yes i ‘am”nakangising saad ng doctor sa ama. Nasiyahan siyang makita ng natatakot ang mga tao sa kaniya, tuwing nagpapalit anyo siya. Nagbabalot kayo siya minsan para makapang-biktima. Hindi siya nananakit ng inosenteng tao. Nagagalit siya sa mga taong masama katulad niya na halang ang kaluluwa na gawin ang masama.

“Alagaan mo ang anak ‘mo, kapag nakita ko ulit na sinasaktan mo siya! Ako ang papatay sa‘ yo.”

Pagbabala ng doctor sa ama. Hindi siya nagbibiro siya banta niya. Gagawin niya kung anong naìs niya.
Umalis siya agad, dahil baka hindi siya makatimpi mapatay niya ang ama ng hinahangaan niya.

Ang ama na nakatulala sa kawalan.
Hindi pa rin mag-rehistro sa isip niya ang nangyari sa kanila ng doctor.
Hanggang ngayon hindi niya matukoy kung anong klaseng nilalang ang doctor na ‘yun.

———

Cristina POV;

“Bakit parang ang tagal naman ata nilang nag-uusap?”

Wala nang masakit sa Kaniyang katawan.  Nababagot na siya sa kwarto na 'to. Kaya naman naisip niyang maglakad-lakad.

Gusto niya ring makita ang kabuuan ng hospital.

Dahan-dahan niyang binuksan ang pinto ng wala man lang ginagawang ingay. Nakita niya ang ibang mga pasyente sa kabilang sulok ng kwarto.
pero ang nakaagaw ng pansin niya ang mga nag-aagaw buhay na pasyente na nakikita niya ang kaluluwa ay humiwalay sa katawang lupa netong katawan.

Matagal na siyang nakakakita ng mga iba't-ibang nilalang pero Iba 'itong nakikita niya. Ganito pala kapag namatay ang tao, ngayon lang siya nakasaksi ng gani’to.

Patuloy lang siya sa paglalakad.

Nang makita niya ang kaniyang ama na nasasulok na parang natatakot.

“H-hu? natatakot?”

“Ama!”tawag ko sa ama na nakatulala pa rin hanggang ngayon.

Bigla ko siyang sinampal. Dahil doon Bigla siyang nabalik sa ulirat. Ngunit bigla niya akong hinila na parang may tinatakbuhan. Nagpatianod nalang ako kay papa. Pero may bigla akong naalala.

“Pa! W-wait hindi pa ako na discharge sa hospital,”

“Hindi, tara na anak,”takot na sambit niya sa akin.

After 5 minutes

Nang makauwi kami ng bahay. Nagtaka ako ng  sinarado ni papa ang bintana at pinto ng aming bahay.

“Ang aga pa para isarado niya na ’yan?”

Napakunoot-noo Kong napagtanto na simula ng mag-usap sila ng doctor. Bigla nalang siya naging ganiyan. Pinagpapawisan ang kamay niya ng malamig ng hawakan niya kanina ang kamay ko. Nakita ko ding hindi mapakali ang mata niya na kanina ka tingin ng tingin sa palagid.

Pinabayaan ko nalang, gusto kong makapagpahinga.

Tanungin ko nalang si papa bukas kung bakit siya nagkakaganiyan.

Nagtataka talaga ako kung bakit siya nagkaganun. Parang takot na takot siya sa kaniyang nakita.

Ano ang nakita ng kaniyang ama?
Ano ang totoong pagkatao ng doctor?