TRIP

Pagtataka

THIRD PERSON POV:

Sa tagal ko na sa mundo ng mga tao, ngayon lang ako nakakita ng ganung kaganda. pero matatangap niya ba 'ko kung masilayan niya ang totoong ako?
Halimaw sa mundong 'ito.

Actually, may kahawig siya. Kahawig niya ang kilalang-kilala 'ko. Matagal na nung huli ko siyang nakita. Simula nung sumama siya sa mortal ay lumisan na rin siya at tinalikuran kung ano siya.

Nagkagusto ako sa kaniya noon. pero simula noong pumunta siya sa mundo ng mga ‘tao. Nakilala niya Ang mortal na kasintahan niya. Doon niya na kami iniwan lahat. Pati mga magulang ni’ya dito.

Sana tumupad siya sa pagpa-alaala ko sa kaniya. Dahil hindi ako nagbibiro sa binibitawan kong salita.

Ayoko sa lahat yung sinasaktan yung mga babae. Nasasaktan ako masilayan mga mukha nilang may pasa at galos. Dahil na rin siguro, kaya ako ganito. Kahit na masama o Demonyo ang tawag sa amin ng mga 'tao.

Marunong akong rumespeto. Lalong-lalo na sa karespe-respeto.

“Sana makita ulit kita, Binibining Cristina.”

Masayang sambit ko sa isip ko.

———

Hindi ko talaga maunawaan si ama ngayon. Nagising ako ng tinawag ako ni ama ng kumain. Hindi niya nga ako inuutasan.

Nagtataka na talaga ako sa kilos ni ama. Hindi ako sanay na gawin niya yan eh.

Oo, gusto ko yung nangyayari ngayon. Pero ano bang nangyari bakit nagkakaganito si ama?

FLASHBACK

A-nak! Kain na ta’yo.”tawag ni Ama sa akin. Napaungos akong bumangon. “H-hu talaga bang tinatawag niya ba ako?” at masaklap pang inanyayahan pa akong saluhan siya kumain.

Sinawalang-bahala ko nalang ang nangyayari ngayon.

“Pa! O-kay ka lang po ‘ba?”masuri Kong tanong kay Ama. Nagtataka na talaga ako ngayon kung sinong sumapi dito kay Ama. Hindi naman kasi siya ganito.

“Ah, Oo, A-nak.”utal-utal na sagot ni Ama sa akin. Bakit siya nauutal? Nagtatanong lang naman ‘ako? Daig niya pa ang nahuli na kriminal.

“Maiiwan na kita dito Anak.”

Paalam ni Ama sa akin. Kanina pa siyang ganiyan. I mean bukod sa magiging mabait na siya sa akin. Nakikita ko ding lumilikot ang mata niya sa paligid. Pabaling-baling niya sa paligid. Tapos namamawis ng parang may kinakatakutan.

“Kailangan Kong malaman kung bakit nagkaganun si Ama.”

“Kailangan Kong kausapin ang doctor na yun.”

Siniguro ko munang natulog si Ama bago ako umalis ng bahay.

Paalis na sana ako ng hinarangan ako ng kapitbahay namin na si Jerry at Jeremy na mga mapanlait.

“Aalis ka ata ngayon weirdo?”tanong ni Jerry sa akin. May kasamang panlalalit sa akin.

Oo, nga pre sama naman kami di‘yan weirdo.”nakangising saad ni Jeremy.

“Ano ba! umalis kayo sa daanan ko nagmamadali ako.”inis na saad ko sa mga mapanlait na ‘to.

“Saglit lang naman kami eh, paisa naman kami sa‘yo weirdo”

Nakangisi ang mga hunghang sa akin. Kita ko din na tinitigan nila ang binti kong naka exposed kaya mas lalo silang napangisi. Hahawakan na sana nila ako ng bigla ko sila sa gitna nila na makakapagpaluhod sa kanila sa sakit.

“Bwisit ka talagang weirdo ka!”

Namumula sila sa sakit. Nakatukod ang kamay niya sa sahig. Hawak-hawak ang kaligayahan niya.

“Habulin mo siya Jeremy!”utos niya sa Kasama niya na si Jeremy.

Huling narinig ko bago ako tumakbo ng mabilis. Nakikita ko sa likod ko ng malapit na ako maabutan ni Jeremy ng mabuti may nakaparadang kotse sa daan. Walang ano-ano sumakay ako dito. Para hindi ako maabutan ng mga hunghang na ‘yon.

“Hay salamat naman nakaalis na ako dun.”

Ramdam kong nanlalagkit  na 'ko namamawis na ako kakatakbo kanina. Napapikit akong habol-hininga. Pero napamulat ako ng mata ng may dalawang pares ng mata ang nakatingin sa akin.

Nagtama ang paningin namin ng katabi ko. Biglang kumabog ang dibdib ko ng nagtama ang paningin namin.  Ang kaninang hinahanap ko nandito na sa harap ‘ko.”

“Ahmm sorry doc kung pumasok ako sa kotse mo ng walang paalam” nakadungo ako sa baba ayaw kong salubungin ang mata niya.

“Tsk! Nag-sorry pero sa baba nakatingin.”

Bigla 'kong dumungo sa kaniya ang tingin ko ng sabihin niya ‘yun.

“Sorry.”sincere n saad ko sa doctor na 'to.

“Okay”

“I know na may sadya ka sa akin come on sabihin mo na sa akin kung ano ‘yun?”mapang-uyam na saad niya sa akin.

“Doc—”putol na saad ko

“Gray. Tawagin mo nalang akong, Gray.”

“Mr. Gray bakit po pala nagkaganun si Ama nung huling usap po nin‘yo?tanong ko sa kaniya. Nakita kong ngumisi siya saglit at  tinanong.

“What do you mean na nagkaganun si‘ya?”

“Bigla po siyang bumait at hindi na po ni'ya ako pinagbubuhatan ng kamay.”

“Ah! yun ba. Iha. Simple lang naman tinakot ko siya. Ayoko kasi sa lahat ay yung sinasaktan ang mga babae.”

Bigla akong humanga sa narinig ko sa kaniya. Ngayon lang kami nag-usap ni Mr. Gray. Akala ko totoo ang haka-haka na masama siyang tao at walang respeto. Nagkakamali pala ako. Ika nga nila. Don't judge the book by it's cover.

“Sige po. Mauuna na po ako. Mr. Gray”

Bubuksan ko sana ang kotse ng hawakan niya ang kamay ‘ko.

Biglang nag-angat ako ng tingin sa kaniya. Ngunit hindi sinasadyang nagkatagpo ang aming mga mata.

Hindi ko alam kung namamalikmata lang ba ako o ano. Nakikita ko na may sparks sa mata niya ng tiningnan ako.

Bigla akong napabitaw ng kamay niya. Tumakbo ako ng mabilis. Nang nagkapos na ako ng hangin. Bigla kong hinawakan ang dibdib ko. Nagpupumintig ito kanina sa bilis. Hindi ko alam kung bakit.

Sana hindi magkatotoo ang nasa isip ’ko?
Ayoko pang sumubok ang love na yan.
Madami pa akong gagawin sa sarili ko.
Pakiramdam kong hindi ko pa kilala ang totoong pinagmulan ‘ko. Madaming tanong sa isip ko ng walang kasagutan.
Kung nandito lang si Mama ay masasagot niya ang katanungan ‘ko.

Next...