"ჩემი აიდოლი მკვლელია"

4

ფიქრებში გართული, საწოლის გვერდით იატაკზე ჯდება ჯეონს ხელზე ხელს ჰკიდებს, თავს საწოლზე დებს და გადაღლილს მალევე ეძინება, გამთენიისას ჯეონი თვალებს ახელს ირგვლივ მიმოიხედა, მაგრამ ოთახი არ ეცნო, ხელის გამოძრავება უნდა მაგრამ ვერ ამოძრავებს,

გვერდით გაიხედა და დაინახა ჰარი, რომელსაც მისი ხელი მჭიდროთ უჭირავს, ჯეონი უყურებს ჰარის მშვიდ სახეს აკვირდება, ყველა ნაქუთს მისი ტუჩები ისეთი წითელია მისი მძინარე სახე კი ბავშვური და მიამიტი,

ჯეონს მისი ყურებისას აღარც ახსოვს ჭრილობა და აღარც ტკივილი, უყურებს და თავს თავისუფლად გრძნობს მასთან, მაგრამ მალევე იცვალა მისი ფიქრები როდესაც გაახსენდა რომ ამ უმანკო გოგოს ბიოლოგიური მშობლები მისი ბრძანებით დახოცეს,

მალევე ეს თავისუფლების შეგრძნება ქრება და მის ადგილს დანაშაულის გრძნობა იკავებს, " არ ვიცი ჰარი ამის გაგების შემდეგ რას იზავს მაგრამ, ყველანაირად უნდა ვცადო რომ ეს ვერასდროს გაიგოს" ამ ფიქრების დროს ჰარიმაც გამოიღვიძა,

მაშინვე წამოხტა და ჯონგუკს მივარდა
Hary: ჯონგუკ... კარგად ხარ? ჭრილობა ხომ არ გტკივა? ძალიან ვინერვიულე მეგონა რამე დაგემართებოდა,
JK:  კარგად ვარ არ ინერვიულო,

ჰარი ჯეონს უღიმის და ოთახიდან გადის, შედის სამზარეულოში და მისთვის წვნიანის მომზადებას იწყებს, ამ დროს ჯეონს მობილურზე ჯიმინი ურეკავს,
Jm: ჯონგუკ სად ხარ ამდენ ხანს? რეპეტიცია რომ გვაქვს დაგავიწყდა?
Jk: არა ჰიუნგ არ დამვიწყებია, უბრალოდ თავს შეუძლოდ ვგრძნობ, დღეს რეპეტიციაზე მოსვლას ვერ შევძლებ

მას ხმა დასუსტებული აქვს ჯიმინი კი ძალიან ანერვიულდა,
Jm: ჯონგუკ შენი ხმა არ მომწონს, რეპეტიციის შემდეგ შენთან მოვალთ,
Jk: არ გინდა ჰიუნგ საჭირო არარის მალე კარგად გავხდები, უბრალოდ რამდენიმე დღე დასვენება მჭირდება,

ჯეონი ანერვიულდა არ უნდა რომ წევრებმა ამის შესახებ გაიგონ, მაგრამ ჯიმინი ჯიუტათ განაგრძობს იმის თქმას, რომ რეპეტიციის შემდეგ ჯეონს უნდა ესტუმროს.