A LOVE WE CANNOT PREDICT

CHAPTER TWO

    Chapter Two                                                                                 
Kakatapos ko lang maligo. At, pagkalabas na pagkalabas ko sa cr ay naubutan ko naman si adam na hubo't hubad na nakaupo sa kama. hindi naman as in naka hubo't hubad, may shorts pa naman siyang sinusuot.

It such a view. I bit my lower lip to stop myself from doing anything, para hindi niya ako mahalata. omg! those abs, those muscles, those biceps! shockss! lord, help me! I could feel my heartbeat pounding rapidly. hindi ko na kaya to! omg! omg! omg!

''A-adam i-ikaw ba yan?''. utal ko namang tanong. kahit alam 'kong siya ito, tinanong ko parin siya. nagpapanggap tayo diba? wala siyang may kung anong ginawang ingay, patuloy lang siya sa pag t-type ng kung ano sa computer niya. snob monster! bahala ka nga!

lumabas muna ako at nagpahangin sa garden. umupo ako habang sinusuklay ang napakataas 'kong buhok gamit ang mga kamay ko. Andaming bagay na pumapasok sa isipan ko. hindi ko parin maintindihan kung bakit ginawa saakin ni jacob to? I trusted him, I even loved him fully. pero ito 'yung ginante niya. masaya pa siyang nabuntis ako nang ibang lalaki, at siya pa mismo ang dahilan. I thought he would be my first and would be my last, pero nagkakamali pala ako. akala ko totoong kilala ko na siya pero hindi pa pala. I reggreted every single day na minahal ko siya nang sobra-sobra. Ikaw na nga 'yung nagmamahal ng totoo tapos ikaw pa talaga ang makararanas ng sakit na tudong-tudo. lumapit si rina sa kinaroroonan ko.

''Anlalim ata nang iniisip mo maam ah''. tinabihan niya ako sa pagkakaupo saka sinimulang tapikin ang likod ko. hindi ko namalayang may tumutulo na palang mga luha sa mga mata ko. mabuti na lamang andito si rina, siya lang talaga ang pinaka naging close ko simula noong napunta ako rito. para siyang si nanay ko. kaso sa kasamaang palad, kinuha na siya ni lord sa akin.

Pinunasan ko naman ang aking mga luha gamit ang kamay ko ''Okay lang ako rina, don't worry''. I assured her. ''Thankyou''. dagdag ko pa.

Bumalik naman agad ako sa kwarto. and adam, still into his computer. ganyan naman siya palagi eh, snob! kahit na ganyan yan siya, I'm still thankful parin kasi pinanagutan niya ako. buti nalang talaga pinanagutan niya ako, kung hindi siguro nasa kalsada na siguro ako ngayon namamalimos sa daan. wala na kasi akong bahay simula noong iniwan kami ni papa at 'nung namatay si mama.

''Goodnight''. ani ko bago ako nahimbing sa pagtulog. As he always do, walang response.

Nagising ako na walang nadatnang adam, umalis na siguro. wala akong ginawa kundi matulog, kumain, atsaka matutulog na naman uli.

Buong magdamag akong nasa loob lang nang kwarto. such a boring day! May narinig akong sasakyan, dumating na siguro siya. ''Maam, andito napo si sir''. isa sa mga kasambahay.

Ang-aga niyang dumating ngayon. bakit kaya? ah-ah! lliana hindi mo na problema 'yun! shocks! bigla namang bumukas ang pintuan ng kwarto, his shirt had a lot of bloodstain in it. lumapit ako sa kinaoroonan niya, at inamoy amoy siya ''what happened? why did I smell some blood in you again? d-did y-you kill anyone?''. I asked. confused.

''none of your business''

  ''I'm just worried''.  nag aalala lang naman 'yung tao eh! apaka sungit!

Hello my estranghero's! medyo nalate akong nakapag update. busy kasi sa schoolworks! hihi>> I love ya'll so much. :))