A LOVE WE CANNOT PREDICT

Chapter Three

Chapter Three

Kakarating lang namin galing hospital, si manong gibo ang nagmaneho sa sasakyan dahil nauna nang umalis si Adam dahil may cliente pa raw siyang imimeet. emergency raw eh!

Inalalayan ako ni rina hanggang sa makapasok sa loob ng kwarto. parang hindi niya na ako bitawan dahil sa higpit ng pagkakahawak niya sa kanang kamay ko.

"Ma'am, magpahinga na ho muna kayo". kinuha niya ang stick na kanina ko pang hinahawakan at bahagya niya akong inalayan sa paghiga.

bago siya makaalis, bigla 'kong hinila ang kamay niya na kanyang ikinahinto "salamat, rina". nginitian ko siya, at ngumiti rin siya.

Nagising ako sa tunog ng sasakyan, lumabas naman ako para tingnan 'kong dumating naba si Adam.
Ngunit hindi si Adam ang nadatnan ko. It was a little girl, wearing a cute pink dress. she's so cute!

"Ma'am, pamangkin po ni sir". ani rina.
ano? may pamangkin pala si snob monster? bakit di ko alam 'to? ah, labas na pala ako dun! sino ba naman ako para sabihan diba?

Lumapit siya saakin "hello po, are you Tito Adam's girlfriend po?". she giggled. no, baby girl, I'm not. we're just pretending. he don't love me, And so do I.

kinapa-kapa ko ang mukha niya "Yes, baby".

"You can't see me po? why?". Actually, I can see you ash. I can see your beautiful and cute face, but, Tita should hide it for now. hindi pa ngayon ang tamang oras para malaman niyo ang totoo.

"Tita can't see, Tita is blind baby". sambit ko. while,  she hugged me tightly, ginawa niya naman ang cute face niya, tinuruan raw siya nung mama niya. ancute-cute! pinisil ko naman ang pisngi niya.

"Tito!". masayang masaya siya nang makita niya ang Tito niya. tumakbo siya papunta kay Adam, at niyakap naman siya nang bata. This is the first time I've saw Adam, smiling. nakakatakot kasi parati pagmumukha niya. may kaunting dugong pantao pa palang naiiwan sa katawan niya, akala ko kasi binabalutan na nang dugong panghilimaw ang buong katawan niya!'. bahagya akong natawa sa mga bagay na pumapasok sa isip ko.

Ancute nilang tingnan! paano kung lalabas na si baby, would Adam love my—our kid?

kinarga ni Adam ang bata, habang may binubulong ito sa kanya. are they close? "Tita, come come! hehe". lumapit naman ako sa kinaroroonan nila.

kinuha niya ang kanang kamay ko at inilagay sa kaliwang kamay ni Adam. I could feel something, I should never feel—na di dapat.

kumuwala ako sa pagkakahawak sa mga kamay niya. "uh,uh. ash, tita will go to bathroom muna ah?".

"babye po". niyakap niya ako bago ako nakaalis.

Pumasok ako sa banyo at tiningnan ang repleksyon ko sa salamin. my face is still—omg! Am I blushing? no! no! no! mainit lang talaga kanina. yun! mainit lang talaga.

"Ma'am, kakain na ho". tawag sa akin ni manang diding—isa sa mga dati nang kasambahay nina Adam.

Habang kami'y kumakain sa hapag, pilit 'kong sinusubo ang kanin, at sasadyain ko namang may mahulog na kanin galing sa bunganga ko. kung sa gayon, hindi na maghihinala pa si Adam, na nakakakita na ang mga mata ko.

"Tito, may star po ako sa school kanina, p-nraise po ako ni teacher dahil daw po, ako po 'yung naunang nakasagot sa Tanong niya po! hehe". Ashelley giggled.

Adam patted ashelley's head and he smiled "good, ash". he praised her.

"wow! galing naman!". pagpupuri ko sa bata.

"Thank you po". cute niya talaga!

"Sir, andito napo 'yung sundo nang bata".

"Oh, ash, you need to go na". ani ko sa kanya.

"bye tita, bye tito!". niyakap niya kaming pareho na naging dahilan nang pagkadikit namin ni Adam, bago siya tuluyang umalis.

Hello my estranghero's! I love you so much.
always remember to love yourself, kasi mahal ko kayo! hehe.