Bir Yıldız Kehaneti

Bölüm 5: Kaybedenler Kuyusu

＊*•̩̩͙✩•̩̩͙*˚　　˚*•̩̩͙✩•̩̩͙*˚＊✰.

Ortalık hala karmakarışıktı, herkes bir taraflarda koştururken bazıları bağırıyor, bazıları da benim gibi gökyüzündeki yıldıza bakıyordu. Ben bir süre önce pencereye doğru döndükten, ardından yıldızı gördükten sonra Darian, Isabella ve Dawson hemen yanıma gelmişlerdi. Sheila'nın olmadığını fark ettikten sonra onlara sormaya karar verdim. 

''Sheila nerede biliyor musunuz?'' Isabella hemen yanıtladı. ''Sheila'yı bir dövüş çıkmasına karşı hem kolyeyi çalan prenses için hem de güvenliği için babası Kral Duras'ın yanına gönderdik.'' Ben yanıt veremeden Darian söze girdi. ''Hemen gitmeliyiz Valeria, burasıyla muhafızlar ilgilenecektir.'' Bu sefer başımı olumlu anlamda salladım. Darian haklıydı, buradaki kargaşaya karşı koyamazdık. Zaten burada olan bir kaç kral da gitmişti. Hep birlikte hızlı adımlarla kapıya doğru ilerledik. O sırada yıldıza bir kez daha baktım. Fakat bu sefer yoktu, bu nedenle halk bir kez daha isyan etmeye başlamış, bağrışmalar artmıştı. Salondan çıktığımızda, onca şeyin ortasında ben Sheila'yı merak ediyordum.

Hiç konuşmadan direkt olarak toplantı odasına vardık. İçerden sesler geliyordu, yani ailelerimiz içerdeydi. Muhafızlar geri çekilip kapıyı açtıklarında içeri girdim. Arkamdan da diğerleri. 

O anda herkes bize baktı. Yüzümden endişeli olduğum anlaşılırdı, fakat Sheila'yı babasıyla konuşurken gördüğümde biraz daha rahatladım. Benim geldiğimi gördüğünde Kral Duras'tan izin isteyip bana doğru koştu. Yaklaştığında aramızdaki mesafeyi kapatıp ona sarıldım. ''Şükürler olsun ki iyisin Sheila!'' Yüzünü görebilmek için geri çekildim. ''Kolyeyi çalan kadın hakkında ne söylediler?''

''Babam bana sadece kendilerinin ilgileneceğini söyledi.'' Geldiğimize mutlu olan hali yine eski, çaresiz haline büründü. ''Daha fazla detay vermiyorlar.'' Onu biraz olsun teselli ettikten sonra arkamı döndüm. Dawson konuşmaya başladı. ''O halde gidip tekrardan soralım.'' Bana bakıp konuşmasını sürdürdü. ''Baban bize detay verebilir bence.'' Başımı salladım. ''Hadi o zaman, gidelim!'' Dedi Darian. Herkesi neşelendirmeye çalışıyordu. Gülümsedim, o sırada yanıma geçmişlerdi bile. Hızlıca kendi tahtlarında oturan ailelerimizin karşısına geçtik. Babam bir şey demek istediğimi anlamış olacaktı ki başını konuşabilirsin anlamında salladı. 

''Baba, Alves'i yakalayabildiniz mi? Kolyeyi neden çaldı biliyor musun?'' Sustuktan sonra yüzü sinirli hale bürünmüştü ve hemen cevap verdi. ''Bu hiçbirinizi ilgilendirmiyor Valeria. Bunu bize bırakın. Ve fazla merak iyi değildir, bunu unutma.'' Babam sözünü kısa kesmişti. Ben konuşmaya başlayacaktım ki bu sefer annem hızlıca cevap verdi. 

''Valeria kızım, bu konu burada kapandı, sizin Alves hakkında bilmeniz gereken hiç bir şey yok. Şimdi gidebilirsiniz.'' Bir anlık afalladım, çünkü bu kadar büyük tepki vermeleri beklediğim son şeydi. Her ne kadar merak etsem de üstelememek en iyisiydi. Önce Dawson, ardından Isabella, Sheila ve Darian'a baktım. Hepsi çok şaşkındı. Annem çıkmamızı istemişti bu yüzden hep birlikte yeniden koridorlara çıktık. Kapı kapandığı anda Sheila konuşmaya başladı. ''Söylemekten kaçınmaları, ve aynı zamanda hemen sinirlenmeleri garipti. Şimdi ne yapacağız?'' 

Bilmiyorum der gibi birbirimize bakıyorduk. Aslında bizim işimiz değildi, fakat ben kolyeyi geri almak, aynı zamanda Alves'i bulmak istiyordum. ''Kehanetteki kişinin o olup olmadığını öğrenmeliyiz.'' Ses tonumu yükselterek konuşmuştum, bu yüzden Dawson, Sheila, Darian ve Isabella aniden bana baktı. ''İyi de, nasıl? O şu ana dek gitmiştir bile.'' Darian gergin görünüyordu. Sheila gülümseyip hemen cevabını yapıştırdı.

''Babam muhafızların bütün çıkışları kontrol ettiklerini söyledi. Eğer Alves saraydan çıksaydı kesinlikle haberimiz olurdu, öyle kolay kolay çıkamaz!'' Sheila sevinçten nerdeyse yerinde zıplamaya başlamıştı. Ve haklıydı, krallıklar muhafızlarını iyi seçer, tek bir yanlışa bile tahammül edemezlerdi. Isabella hemen lafa girdi. ''Peki buradaki misafirler ne olacak?''