Yoğun olduğum için bu bölüm
biraz kısa oldu kusura
bakmayın .. İyi okumalar size
:-) :-)
Ertesi gün olmuştu ve günlük sabah ne yapıyorsam rutin olarak yaptım ve okula gittim .. dünki şoku atlatamıyordum.. Ders Fıkıhtı ve ben bu dersi cok sevmeme rağmen dinlemiyordum aklımda Annem ve Rümeysa vardı. Dün rümeysanın verdigi kitabımı karıstırırken yazdıgı nota tekrar kaydı gözüm ve istem dısı tebessüm olustu yuzumde .. Aklım birden sadece ve sadece rümeysayı düsünüyordu artık ve bu bana iyi gelmişti .. onun yazdıgı dizelerin altına bende bir dize eklemiştim :
- ömrümü ömrüne katsan..
Demli çayım , senli yanım olsa..
Şiirler vuslatımızla son bulsa..
Ne de güzel açıklıyordu bu dizeler şuan ki ruh halimi..
Neyse teneffüse cıktım ve panoda bir yazıya rastladım. Kuran tilaveti yarısması vardı ilk basta pek dikkatimi cekmese de 1.nin umreye bir yakınıyla gidecegi yazıyordu.. bu annemin hayaliydi eger kazanırsam mis kokulu topraklara canım annecigimi ayak bastırabilirdim ..
Okulun son saatleriydi .. bir mescidimiz vardı okulda ve son saatler bostu orada vakit geciriyorduk abdullah ile .. ikindi namazı vaktiydi mescidimiz buyuk oldugu icin iki kapısı vardı bayanlar ve erkeklere özel şaşırmış olacak ki rümeysa erkekler kapısından girmisti ve bir anlıl beni gorunce eli ayagına dolasmıstı gozlerini hemen yere indirdi ve yuzu utancından kıpkırmızı olmustu.. Sadece beni gordugunde mi oluyordu boyle yoksa erkeklerden cekindigi icin miydi bu hali ?
Hemen bir hışımla arkasını döndü ve diger kapıya yöneldi o anda rümeysanın uzerinden bir kağıt düştü yere merak etmistim okumak istedim hemen ve şöyle yazıyordu..
Bırakta muradın mahşere kalsın..
Eyvahı düsürme bülbül dillere
Züleyha değilsin ki Yusuf'un olsun..
