Düşmanlığın Nefreti

2. Bölüm

'' Hoşgeldiniz Ceylin Hanım '' , '' Kimmiş bunu yapan ? '' , '' Tam olarak somut bir kişi bulamadım fakat Arif'in indiği arabanın plakası 01 AKN 353 ve bildiğim kadarıyla Akın denilen herifin arabalarından birinin plakası bu. Kısacası Akın olabilir. '' , '' Vay şerefsiiiiz ! '' bunu dediğimi kendim bile şaşırmıştım çünkü kişiliğime hiç uymuyordu ve bu yüzden Caner'in de gülmemeye çalışmasını anlamıştım. Akın konusuna gelicek olursak bana zarar verebilirdi ama Ece'ye zarar vermeyecekti. '' Şimdi yaktım onun çırasını. '' , '' Tamam Caner teşekkür ederim. Sen git şimdi ben halledeceğim. Sende bu adam nerede, kimlerle çalışıyor onu araştır. '' , '' Tamamdır Ceylin Hanım'' dedi ve bulunduğum yerden ayrıldı. Ben ise tüm gün Akın'ın neden bunu yaptığını düşünmeye başladım. Tamam benim düşmanım olabilir ama neden beni direk olarak öldürmek istedi ? Ben olsam süründürürdüm. Bunları düşünürken uykuya kalmışım. Rüyamda Akın'a benzeyen birini gördüm ama bence o değildi. Çünkü aşırı iyi anlaşıyorduk beraber bir ağacın altında kitap okumuştuk ve aynı tepkileri veriyorduk. Sanki bizi birbirimize bağlayan bir şey vardı. Aşırı uyumluyduk. Bu keyifli ama benim içinde bir o kadar da tuhaf olan rüyadan gelen telefon ile birlikte uyandım. Telefonda Caner konuşuyordu, yardım etmemi istiyordu sanki uykulu halimle hiç bir şey anlamadan silah sesiyle telefon kapandı. Uykulu halimle ne olduğunu anlamadan silah sesini duyduğumda Caner'in tehlikede olduğunu ve muhtemelen vurulduğunu anladım. Bir işide beceremedin be diye söylenerek banyoya gidiyordum. Yüzüme hemen su çarpıp hazırlanarak çıktım. Nereye gideceğimi bilmiyordum. Neyse ki Caner'in ve tüm adamlarının telefonlarında konum uygulamsı var. Hemen uygulamayı açtım ve Caner'in son konumuna baktım. Arabaya binip konuma doğru yöneldim. Büyük ihtimalle Caner'e kim ne yaptıysa Akın'ın adamları yapmıştı. Benim gelebileceğimi düşünerek gittiğim konumda bulunduklarını düşündüğümden yanıma silahımıda almıştım. Normalde silah taşımam. Gerek duymam aslında. Mafya olduğuma bakmayın sadece olması gerektiği zaman yanımda silah olur ve bu da o durumlardan biriydi. Konuma gelmiştim, tahmin ettiğim gibi arabalar vardı. Bu yüzden temkinli davranarak yıkık, çok eski ve ormanın içinde ıssız bir eve girdim. Adımlarıma çok dikkat ediyordum ve silahımı hazır tutuyordum. Adrenalin hormonum sonuna kadar salgılanmıştı adeta, kalbım çok hızlı atıyordu. İçeri girdiğimde kimse yoktu ama binanın yapısı yuvarlaktı ve sanki etrafım sarılmıştı. O sırada bir ses geldi. '' Kim var orada ? '' , '' Selamın Aleyküm, ben varım '' bu Akın'dı uzun zamandır görmüyordum ve çok değişmişti. Onu gördüğümde ise haksız olduğumun farkına vardım. Çünkü rüyamda gördüğüm kişiye çok benziyordu bu kadar değişmiş olması şaşırtıcıydı. '' Nasılsın Akın ? Uzun zamandır görüşmüyoruz. '', '' Benim keyfim gayet yerinde şu an. Seni sormalı, etrafını sarmış olmam nasıl bir duygu ? '' demek etrafımı sarmıştı. Tek değildi yani. '' Saçımın telime bile dokunamayacağından dolayı gayet iyi. '' , '' Sarın etrafını '' dediği an Akın'ın ayağına sıktım. Tabi adamları Akın'ın can çekişini duyunca daha hızlı harekete geçtiler ama onları yararak kaçtım. Aslında direk kafasına sıkabilirdim ama kardeşime acı çektirdiği için o an onunda acı çekmesini istedim hem düşünebilecek zamanımda yoktu. Sadece sık ve kaç. Arabanın gazı kökledim. Araba pati çekmişti. Ellerinden kurtulmuştum ama Akın'ın yanındayken rüyada hissettiğim huzuru yaşamıştım sanki aramızda gerçekten bir çekim vardı...