Sende tattım eşsiz anları
Gecenin gündüze değdiği o mayıs akşamlarını
Sende öğrendim bir çift mercek uğruna ölümü göze almayı
Ve bağırmayı...
Çığlık çığlığa
Çığlık çığlığa!
Bağırmayı diyorum ben boğazındaki lifler yırtılırcasına
Özgür olmayı...
Sen, hiç bağırdın mı kalabalık ortasında?
Sende öğrendim insanları tanımayı
Öyle durur bakardı tepeden tırnağa
Kumpas kurardı
Gülerdi oyunarına kananlara
Ama böyle öğrenirdi hakikati
Sen nerden bileceksin
Sen ne bileceksin!
Sen ki izin almadan evden dışarı çıkmazsın
Mahkumsun mahkum!
Zincire bağlanmış bir köpek gibi
Bir köle gibi
Hiç boşuna yatma masum ayağına
Sen hiç karşı çıkmadın
Göz yumdun yaptıklarına
Kandırma kendini yavrucuğum
Sende biliyorsun haklı olduğumu
