Bir yaz yağmuru
Islak toprağın kokusu
Mavi bir denizin sesi
Engin bir insanın mahcubiyeti
Ağlardım
Çok ağlardım eskilerden
Ama pek eskilerden diyorum
Bağırırlardı, ağladım
Döverlerdi, ağlardım
Kırarlardı ve ben yine ağlardım
Alıp başımı gitmek isterdim
Çok uzaklara
Mesela dağların arkasına
Ya da ismini bilmediğim diyarlara
Sonra öğrendim gülmeyi
Söylediler güldüm
Sövdüler güldüm
Ağladılar ben güldüm
Paramparça ettiler ruhumu ben yine güldüm
Kimi dedi Leyla kimi dedi bu kız deli
Kaderimin cilvesi
Bir kalemin sesi
Olamadım kimsenin sevdiği
