Onların kaderi yıllar önce yaşanmış tek bir gece sayesinde birleşti.
Bir anda karşısına çıkan ve peşini bırakmayan Atmanlı aşireti genç kızın bütün sokaklarını çıkmaz sokağa çevirecekti.
Bu zamana kadar her işini kendi halleden bir kız şimdi nasıl...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 22: Cüce Hayalet
Bawer bey gözlerini açtığında henüz oksijen maskesinden dolayı nefesi düzene girmediği için konuşmamıştı. Uzaktan gördüğü ailesinin endişeli halinin yanı sıra suratlarında gördüğü heyecanı o haliyle bile fark ettiğinde garipsedi.
Ferzan aradan geçen bir saatin sonunda dayanamayarak "Baba sana bir süprizimiz var." dediğinde Adar sinirle koluna vurdu.
"Adama ikinci kalp krizi mi geçirtmek istiyorsun lan?" diye sessizce konuştuğunda Ferzan dudaklarını birbirine bastırdı.
Heyecandan yerinde duramıyor, bir an önce babası ve kız kardeşi kavuşsun istiyordu.
Aram günler, belki de yıllar sonra içten gülümseyerek "İyisin babam.." dedi.
"Daha da iyi olacaksın."
Yoğun bakımdan henüz odaya alınmadığı için yanına çok yaklaşmadan "Affet beni. Bu süreçte yanında olamadım, destek olamadım sana." dediğinde Bawer bey utançla gözlerini yumdu.
Asıl o çocuklarına destek olamamış, iki yıldır hiç bir şeyle ilgilenmemişti. Aklına düşen kızıyla gözleri dolduğunda başını yana çevirdi.
"Şimal ana yoldadır babam." dedi Berzan. "Ben aşağı inip onları karşılayım."
Aram'la göz göze geldiklerinde abisinin başıyla onayladığını görünce yavaşça odadan ayrıldı. Ard arda asansörün düğmesine basarken heyecandan içi kıpır kıpırdı. Aşağı indiğinde bir süre etrafa bakındı ancak gelen giden yoktu.
Kantine su almak için uğradıktan sonra tekrar yukarı çıkacakken asansörün önünde duran Bade ve Cafer'i gördü. Tam yanlarına gideceği an Bade tedirgin ifadesiyle bir şeyler söyleyince Cafer asansöre tek başına bindi. Kaşları çatılan Berzan'ın bakışları kardeşinden ayrılmıyordu.
Genç kızın telefonu kulağına götürerek bir köşeye geçtiğini görünce ne olduğunu sormak için yanına giderken kalbinden çıkartamadığı diğer kadının adını duydu kardeşinin ağzından.
"Efendim Esra?"
Kalp atışı hızlanırken bir adım daha attığında tam arkasındaydı. Ancak Bade'nin arkası dönüktü ve her ne duyduysa omuzları gerilmişti.
"Ne oldu?!" diye bağıran Bade ile Esra'ya bir şey olduğunu düşündüğü için o da endişelenmişti.
Karşıdan dinlediği konuşmadan sonra endişeyle elini alnına götüren kız kardeşi "Tamam.." dedi ancak sesi çok endişeliydi. Neler olduğunu anlamıyordu.
"Sakin ol, ben şimdi geleceğim. Ateşi kaç derece Mavi'nin?"
