Alaz Ardar
Yine gecenin karanlığında üzerimde montum elimde sigaram balkonda oturuyordum
Aklıma Elisanın karşımda ağladığı gün geldi taşındıkları günden beridir gecenin köründe balkonun buz gibi zeminine oturmuş
Ağlarken görüyordum sürekli ağlıyordu ama insan içinde dik başlı sivri dilli sinsi birine benziyordu böyle bir insanın içinden bu kadar
Hüzünlü sürekli ağlayan birinin çıkacağını hiç düşünmemiştim bana benziyordu içinde depremler oluyordu ama gıkı çıkmıyordu
Kafamı dagıtmak ičin kulaklığımı çıkarttım ve "Ne Güzeller" adlı şarkı listemden Kolpa-Beni aşka inandır
Şarkısını açtım kulağımı hoş bir melodi dolanıyordu
"Şimdi bana öyle bir şeyler"
"Söyleki durup dururken"
"Tam hayattan vazgeçerken"
"Beni aşka inandır"
Bu şarkı gereksiz yere hoşuma gidiyordu müzik devam ederken yan taraftan birinin balkona çıktıgını fark ettim kafamı çevirip baktığımda Elisa
Olduğunu gördüm duraksadım bu kez ağlamıyordu sadece şarkı dinliyordu o an fark ettim ki bir Ortak yönümüz vardı
Müzik ikimizinde ruhunun ilacıydı
Müzik dinleyince dinginleşiyorduk
Kafasını bana çevirdi gözlerimin içine
derin derin bakmaya başladı gözlerinden onu birine benzetiyordum
☆ﾟ.*･｡ﾟ☆ﾟ.*･｡ﾟ☆ﾟ.*･｡ﾟ☆ﾟ.*･｡ﾟ
Geçmişten kesit
Yıl 2016 İzmir
Ağlayarak yolda koşarken kız çocuğuna çarptım kız çarpmamın etkisiyle dizlerinin üzerine düştü kulaklarımı güçlü bir çığlık
Doldururken hemen yanına çöktüm bana doğru dönünce dizinin kanadığını gördüm ama kız canı yansada ağlamıyordu
Siren gözlerine sahipti etkileyici ama korkutucuydu rengi ise Ela ile kahveringi karışımı olan gözleri büyüleyiciydi
İlk defa böyle bir renk tonu görmüştüm çok hoştu kafasını biraz yana eğip bana bakmaya başladı gözlerine öyle bir
Bakmıştımki gözlerini ezberlemiştim
Birdaha unutacağımı sanmıyordum
"İyimisin dizin kanıyor"
"Sorun yok acımıyor"
"Bence acıyor ama söylemiyorsun"
"Beni boşver sen niye ağlıyorsun"
Sorduğu soru beni biraz afallatmıştı daha hiç tanımadığım bir kız kimsenin bana sormadığı o sürüyü sormuştu
"Benim canım yanıyor çünkü"
"Benim acım fiziksel değil ruhsal "
"Adın ne senin"
"Benim adım Elisa senin adın ne "
"Adım Alaz"
Kız beğenmiş bir ifade tamınıp gülümsedi ve olduğu yerden sanki dizi kanamıyormuş gibi ayağa kalktı üstünü silkeledi
Bana doğru döndü beklemediğim bir hareket ile bana sarıldı kulağıma 'Mutluluğunu sakın kaybetme ağlamak güçsüzlük değil cesurluktur'
Diye fısıldadı
Sonra yavaşça yanımdan ayrıldı
☆ﾟ.*･｡ﾟ☆ﾟ.*･｡ﾟ☆ﾟ.*･｡ﾟ☆ﾟ.*･｡ﾟ
Yıl 2024 İstanbul
Evet bu gözler yıllar önce çarptığım kızın gözleriydi Elisayla daha önce karşılaşmıştım hala aynı gözlere sahipti
"Neden öyle bakıyorsun"
"Birine benzettim seni"
"Kime benzettin"
"Boşver sen neden ağlamıyorsun normelde hep ağlıyorsun"
"Ağlamak istemiyorum yeter artık bıktım kendimi ağladıkça daha güçsüz hissediyorum"
Yıllar önce bana dediği cümle gelmişti aklıma kafamı gökyüzüne çevirip gözlerimi kapattım ve Elisanın bana söyledi çümle döküldü dudaklarımdan
"Mutluluğunu sakın kaybetme ağlamak güçsüzlük değil cesurluktur"
"Sen bu cümleyi nereden biliyorsun bu cümle benim cümlem"
"Bilmem o cümleyi söylediğin Alaz kim diye düşün bence"
"Yok artık sen o sun bana çarpıp dizimi kanatan çocuksun"
"Tanıya bildin sonunda"
"Sen beni nereden hatırlıyorsun seninle tanışatığımda 12 yaşındaydım"
"Bence biraz susalım"
dediğim şey ile dahada somurttu bu hali çok komik görünsede ciddiyetimi şuan bozamazdım
☆ﾟ.*･｡ﾟ☆ﾟ.*･｡ﾟ☆ﾟ.*･｡ﾟ☆ﾟ.*･｡ﾟ
Çok özür dilerim okurlarım sınavlara çalışıyordum bölüm yazamadım
TikTok hesabını açtım adını aşağıya bırakıyorum
~Kitapokumayısevenler~
Hesabın Profil resimi bu
YOU ARE READING
Boşluğun İçinde Birbirimizi Bulduk
Romancehayallerinin peşinden gitmek ne kadar zor olabilirdi
