Efeden.....
Ne yaptığımı fark edince gözlerim açılmış Miraya bakıyordum ne yapmıştım ben sanki nutkum tutulmuştu ellerime baktım ellerim kıpkırmızıydı küçük bedeni mosmor olmuştu belinden kanlar akıyordu o ise haraketsizce yerde yatıyordu
"Miray"dedim bunların hepsinin bitmek istercesine sesle
"Miray!"diye bağırdım
"Miray.....Miray.....Miray"diye ismini sayıkladım sonra ise kendime geldim onu kucağıma aldım merdivenlerden inerek arabaya bindirdim hastaneye götürücektim yaralarının pansuman yapılması gerekti
Hastaneye yetiştik kollarımın arasındaydı kuş gibi bir bedeni vardı onu taşımakta hiç zorlanmıyordum yüzü ağlamaktan beter olmuş dudakları şişmiş hayran olduğum vücudu ise kemer izleriyle doluydu
Oysaki o beyaz elbisenin içinde çok güzeldi evet bendim bunları yapan bendim bunun için kendimi asla ama asla affetmiyicektim ama Mirayın önce iyileşmesi gerekiyordu
Bu sefer onun mutlu olması için elimden geleni yapıcaktım bunu yapmam için tek bir ihtiyacım vardı Mirayın bana ters davranmaması ben benim olanları yerin dibinde cehennemin dibinde olsa bile yanıma alırım
Benim olanlar benim gibi davranmalıydı biliyorum kötü insanım pisliğin tekiyim Miray bunları doğru söylüyordu ama tek istediğim onun da beni sevmesiydi eski anılar aklıma geldikçe daha da deliriyordum nasıl olurda eskiden Berk gibi bir şerefsizin ona yakın olmasına izin verirdi
Bu düşüncelerden beni kopartan doktorun sesiydi
"Efe bey"
"Doktor hanım noldu Miray iyi mi?"
"Öncelikle Miray hanım iyi ve uyandı sadece belindeki izlerin nedenini sor-"
"Yeter sus Mirayı görmeye gidiyorum"
"Ama Efe bey bunu sorma-"
"Doktor!....Eğer konuşmaya devam edersen seni bu hastaneye gömerim anladın?!"
Doktor bana bir şey demedi neden herkes benim sabrımı zorluyordu ki
Odaya doğru yürüdüm kapıyı açtım Miray sırtı bana dönüktü acaba uyudu mu diye düşündüm
Ona taraf geldiğim de beni görmedi gözlerine baktım yeşilleri o kadar yorgun bakıyordu ki acı çekercesine gözyaşları akıyordu bu durum için kendime içimden lanet yağdırdım
Gözlerim dikkatle onu izliyordu sonra ise hayran olduğum yeşil gözleri bana bakıyordu ve bakışlarında tek bir şey vardı....
Korku
Evet korku vardı.....
Ben ona doğru yavaşça yürüdüm elimi saçına okşamak için koyduğum zaman refleksle hemen geri çekildi yatağın en uç tarafına gitti ona yaklaşınca gözleri dolmaya ve duvara daha da sinmeye başladı
Bu durum fazlasıyla canımı sıkmıştı benden kaçıyordu!
Korkuyordu benden
Yanına gittim ve yüzümü yüzüne yaklaştırdım bana bakmıyordu dolu yeşil gözleri etrafta geziniyordu benden başka her yere bakıyordu
"İyimisin?"dedim sakin bir ses tonuyla
"Evet"dedi sanki biraz daha konuşsa ağlıyacaktı
"Yatağa doğru uzan beline bakmam gerek"
Bir şey demeden yatağa uzandı yavaşça elimi beline koydum üzerindeki t shirti kaldırdım şok içindeydim nutkum tutulmuştu sertçe yutkundum bunu ona benmi yapmıştım diye sordum kendime
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Takıntı
Romance"Nefret ediyorum senden anlamıyormusun?"dedim titreyen korku dolu sesimle "Sevemiyorum ben seni olmuyor işte artık vazgeç benden izin ver gideyim"dedim artık bağırmaktan kısılan sesimle gözlerimden yaşlar durmuyordu hıçkırıkların arasında kaybolmuşt...
