"Nefret ediyorum senden anlamıyormusun?"dedim titreyen korku dolu sesimle
"Sevemiyorum ben seni olmuyor işte artık vazgeç benden izin ver gideyim"dedim artık bağırmaktan kısılan sesimle gözlerimden yaşlar durmuyordu hıçkırıkların arasında kaybolmuşt...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Miraydan 1 ay sonra
Ne dışarı çıkıyordum odadan ne yemek yiyordum ne uyuyordum sadece tüm gün öyle boş boş duvarı izliyordum Efe hergün geliyor o söylemezse akşam olduğunun bile farkına varmıyordum
Beynim sanki olanları algılayamıyordu o uyuşturucu ilaçlarını ilk başlarda Efe de bana sakinleşmem için mecbur olsada veriyordu sonralar sadece daha kötüye gittiğini gördüğü için ilaç vermeyi kesti
Sadece ilaçlarla ayakta duruyordum gün içersinde panik atak ilacı ağrı kesici sakinleştirici serum ve bunun gibi tedaviler alıyordum
İlaçlar yüzünden iştahım kalmıyor Efenin zorla biraz verdiği yemekten yiyiyordum epey zayıflamıştım 1 aydır bu odadan dışarı çıkmıyordum
Bunları yaşamadan önce 64 kilo olan ben 51 kiloya düşmüştüm artık o fit vücudum yoktu eskisi gibi yaşama hevesim yoktu çocuk gibi küçük birşeye sevinen ben Efenin aldığı onca pahalı hediyelerin yüzüne bile bakmıyordum
Efe bu sürede hep yanımda olmuştu sürekli çocuk gibi beni tuvalete götürüyor banyo yaptırıyor yemek yediriyor sürekli beni sevdiğini anlatmaya çalışıyordu onu istemiyordum
