Her şey Levi Ackerman'ın çıktığı deplasmanda taraftarının yüzüne top atmasıyla başlamıştı.
''Further apart, the closer that we are
I'll keep you far away, from me like a star
Hard not to fall for you, I gave you all my heart''
fallen star by the ne...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Korku.
Yaşamın en kötü duygularından biriydi belki de, insanı hayattan soyutlayan, içine geçmeyen bir his bırakandı.
Ve ben bu hissi yıllar önce kucaklamıştım. Çocukluğumda odamın kapısının ardından gelen o kavga sesleri karşılaşmıştı beni ilk olarak. Yıllar geçtikçe o sesler gitti...yerine yalnızlık yerleşti. Sonrasında başkaları için de korkabileceğimi anladım, kendimi bir kenara bıraktım. Annem, kardeşim, babam... Daha birkaç gün önce Levi için hisssetmiştim içimde korkuyu.
Ve şimdi korkularım karşımda kanlar içindeydi.
Porco Galliard, benim ikinci kardeşimdi. İçinden kurtulamadığım hayattan çekip çıkardığım çocuktu. Elinden tutup hataların içinden alıp geldiğim oğlandı.
Ve bugüne kadar onu her şeyden kurtardığımı sanıyordum.
Gözümden yanağıma doğru akan yaşa engel olamadım, onun yüzündeki yaraları gördüğümde hıçkıra hıçkıra ağlamak istedim.
Onunla tanıştığımda oyunculuğunun başındaydı, başarısız olacağı kesindi. Başı liseden kalan arkadaşlarıyla dertteydi, uyuşturucu satan o çocukların arasından çekip almak için karanlık sokaklar arasında onu aradım bazı geceler.
Ona kimsenin zarar vermeyeceğinden emin oldum, şöhret kazanması için yolunu açtım, ne kadar bağlantım varsa kullandım.
Ama şöhret kazanmak, Fransa'dan Amerika'ya gelmek onun korunmasına yetmemişti.
Ona doğru attığım her adımda yer ayağımın altında kaydı, gözlerim onun vücudunu gezerken sertçe yutkundum, yaraları fazlaydı. O tertemiz yüzünü kan ve morluklar kaplamıştı.
Yatağın ucuna oturup elini elime aldığımda bir yaş daha düştü gözlerimden.
Polisler içeri girdiğinde bakışlarım üniformalı adamlara döndü. "Raven Wizard?"
"Buyurun benim."
"Lütfen dışarı gelin Bayan Wizard." Demesiyle yerimden kalkıp dışarı çıktım. İki polis karşıma geçtiğimde derin bir nefes aldım.
"Şüphelendiğiniz biri ya da birileri var mı?"
Bir süre sessiz kalıp cümlelerimi toplamaya çalıştım. "Porco'yu liseden beri rahat bırakmayan bir grup var, isimlerini bilmiyorum ama burada yaşadıkları yeri biliyorum."
Bana açtıkları haritada yeri gösterdikten sonra aklıma bir şey gelirse aramam için verdikleri numarayı telefonuma kaydettikten sonra kenarda bir koltuğa oturdum.
Rehberimden babamı bulup aradıktan sonra beklemeye başladım, geçen birkaç saniyenin ardından babamın sesini duyduğumda derin bir nefes aldım.
"Raven? İyi misin?"
"Bilmiyorum baba." Dememin üstüne bir süre sessiz kaldı, o da söyleyecek bir şey bulamıyordu. "Haberi gördüm şimdi. Nasıl Porco'nun durumu?"
