SOUND

Shimkung

It was Friday night pero hindi ibig sabihin ay wala na akong gagawin. 

Mas madami pa nga dahil kakabalik ko lang sa office from my trip to Maldives where my boyfriend and I celebrated our 4th year anniversary. And mas naging special ang trip na yun dahil nag-propose na saakin si Hyungwon.

Back to the present, I'm currently reading a file when the doorbell rang.Napahawak ako sa dibdib ko sa gulat at muntikan ko pang matapon ang hawak kong kape.

Tumayo ako upang tignan ang monitor screen na connected sa peep hole ng unit ko to see kung sino ang nag doorbell and it was a guy na basang basa. Napatingin ako sa glass wall ng unit ko and it was indeed raining. 

Di ko lang napansin dahil sobrang busy ko kanina. Binalik ko ang tingin ko sakanya. He's somehow familiar.

"Yes?"

"H-Hello sir. "

I knew it. Siya yung kaboses ni Hyungwon. Nung una akala ko ay namimiss ko lang ang boyfriend ko but no. They really have the same exact voice. Tipong kung sabay silang magsasalita ay di ko malalaman kung sino si Hyungwon dun.

"I' mChoi Seungcheol. Sir Kang sent me to hand you these files."

Itinaas niya ang hawak niyang file case.

"Come in" Sabi ko bago pindutin ang lock ng unit ko.

Pagpasok niya ay mas naawa ako sa itsura niya.

Basa ang kaniyang buhok pati na din ang white shirt na suot niya. Kaya halos kumapit na eto sa kaniyang katawan. Napaiwas ako ng tingin dahil visible na ang biceps at chest niya. Ang laki.Just stating the fact💁

"Here are the files that you need sir"

I snapped out of my thoughts as he said that professionally. 

Did he notice that I glanced at his chest? Hopefully not because that was very inappropriate of me. I know pero nakakaagaw pansin kasi. Di ko naman tinitignan ng matagal. .02 seconds lang yun.

"Pumasok ka muna." Sabi ko sakanya bago kunin ang file case.

"No sir. I'd rather go. I don't want to impose and I'm sure you're busy too. "

Tinignan ko siya mula ulo hanggang paa. Mukhang na-conscious ata sya kaya tinakpan niya ng bahagya ang katawan niya. As if matatago niya eh ang laki ng muscles niya.

"I'm sorry if I'm wearing something inappropriate for my work. Nasa labas po kasi ako when sir Kang contacted me."

"No it's fine Seungcheol. But can you go inside para makapagpunas ka ng unti? Ayoko namang pauwiin sa ganyang state ang employee ko. "

Kita sa mga mata niya ang pagtanggi.

"You won't say no to your CEO naman diba?"

I have to use the CEO card para mapapayag siya dahil parang wala talaga siyang balak na pumasok at hindi ako nabigo nang makita ko siyang tumango.

"Great. Just wear any slippers there and wait for me in the living room . "

Pumunta muna ako sa bathroom para kumuha ng towel pero nang maalala ko ang suot niya ay dumiretso na din ako sa aking closet to find a t-shirt na pwedeng ipamalit niya.

Malayo palang ako sa sala ay naririnig ko na nagwi-whistle siya na para bang nagtatawag ng aso. Bakit siya nagtatawag ng aso dito out of nowhere?

"Hey. Here's your towel." Sabi ko sakanya agad naman siyang tumayo ng maayos at kinuha ang towel and t-shirt na inabot ko.

"Thank you sir. " Balik sa pagiging professional ang kaniyang tono.

"Use that t-shirt. Hindi ko pa yan ginagamit. Palitan mo yang damit mo."

"Thank you sir."

"Magpapalit lang ako."

Pagkatapos niyang magpaalam ay umalis siya sa harap ko at naglakad sa bathroom. Nagtaka naman ako dahil alam niya kung saan ang lalakaran papunta doon. Siguro ay sinunod niya lang ang dinaanan ko kanina nang kumuha ako ng towel.

Pagkatapos ng ilang minuto ay bumalik na siya suot ang puting t-shirt na binigay ko.

"May hinahanap ka ba kanina? Napansin kong patingin tingin ka sa paligid eh. " Sabi ko habang nakaupo sa sofa. Nanatili lang siyang nakatayo habang nagpupunas ng pawis. Ngunit napansin ko ang bahagyang pag-panic niya. Mabilis ang kaniyang pagkurap at malikot ang kaniyang mga mata.

"I...I actually heard it from one of your interviews. "

Tinitigan ko lang siya. Waiting for his further explanation.

"You said that you have a golden retriever. His name is Shimkung? Kaya nagbakasakali lang na makita ko siya."

Tumango tango ako pero hindi ko inaalis ang tingin ko sakanya.

"Yeah. I had one. "

"Had?" Kumunot ang kaniyang noo.

"Yeah. He died a year ago."

"He died a year ago? Why? How?"

Hindi ko alam kung bakit sa paraan ng pagtatanong niya ay parang nagkakilala na sila ni Shimkung. He has a dreary expression on his face. The expression I didn't see nang sabihin ko kay Hyungwon na wala na si Shimkung.

"Yeah. Nagkasakit siya and sadly he didn't make it." Malungkot na pagkukwento ko.

Natulala siya sa nalaman. I felt dejavu nang makita ko ang itsura niya. Ganyang ganyan ang expression ko nang sabihin saakin ng vet na wala na si Shimkung.

"I..have to go."

Hindi na niya inaantay ang sasabihin ko. Diretso na siyang lumabas ng pinto pagkatapos iwan ang towel sa sofa.

LIAR

I NEVER MENTIONED MY DOG IN ANY INTERVIEW I HAD BEFORE SO HOW ON EARTH DID YOU KNOW MY DOG? 

HOW DID YOU KNOW MY SHIMKUNG?