"GÜMÜŞ ŞEHRİN GERÇEKLİĞİNE HOŞ GELDİN, ASİ KIZ."
🔗
Ben Asya. İsminden başka hiçbir şeyi ve hiçbir yeri olmayan Asya Sönmez.
Olmamam gereken yerde, görmemem gereken bir yüz gördüm.
Gümüş Şehrin bilmediğim gerçeği, bilmediğim karanlığı ve bilmediğim...
Önce bir yıldıza dokunup, daha çok okuyucuya erişmemizi sağlar mısınız? Ve bir tanecik daha olsa yorum bırakın, olur mu?
KEYİFLİ OKUMALAR!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Asya.
Kendimi insanlara tanıtmak için kullandığım, bana verilen isim. Bebekliğimden şu yaşıma kadar bana ait olan tek şey. Adım ve soyadım. Neye göre, kime göre verilmişti asla merak etmemiştim. Aklım ermeye başladığında, adın bu demişlerdi, tamam demiştim. Bilmediğim anne kokusu, bilmediğim anne sütü, bilmediğim baba şefkati... Şu an hepsi omuzlarıma kaldıramayacağım bir yük olarak bırakılıyordu. Güneşin yeni yeni doğmaya başladığı şu saatlerde odanın bir köşesine sinmiştim. Karnıma doğru çektiğim bacaklarıma kollarımı dolamış, çenemi dizlerime yaslamıştım. Gözlerimi, çıplak ayaklarımın önüne bıraktığım kimlik kartından ayırmadan geçirdiğim kaçıncı saatti bilmiyordum.
Yıldız ve Metin isimlerinin arasında mekik dokuyan bakışlarım, yan yana dizilerek bir anlam çıkartan harflerin üzerinde dolanırken başımda keskin bir ağrıya sebep oluyordu. Uzun bir aradan sonra gördüğüm rüya bir daha uyumama izin vermezken ağırlaşan gözkapaklarım sızlıyordu. Çocukluğumdan bu yana asla görmediğim, görmek istemeyeceğim bir rüyaydı. Belki kâbus. Bir başıma kaldığım karanlık odalarda, yediğim cezaların ağırlığı altında ezilirken, yetimhaneden gönderilip korkunç hayatın içine atıldığımda bile anne diye ağlamazken, rüyamda anne diye ağlamıştım ben. Issız sokaklarda tek başıma kaldığımda, iki kuruş para kazanmak için saatlerce çalıştığımda bile baba diye ağlamazken, rüyamda baba diye ağlamıştım ben.
Bunların tek sorumlusu ise, küçük bir kartta yazılan iki isimdi.
Eğer ki Gümüş Şehirde yaşayıp, Gümüş Şehir Yetimhanesinde büyüdüyseniz kimlik kartınızda anne ve baba isminin yerine sadece Gümüş yazardı. Doğum günü tarihinde ise, yetimhaneye bırakıldığınız gün yazılırdı. Yirmi altı yıllık hayatım boyunca benimsediğim şeyler şimdi sahte bir kimlikle darmaduman olmuştu. Ama... Ama bir yanım ise, yeniden doğduğumu haykırıyordu. Benim boş boş baktığım kimliğe varlığından yeni yeni haberdar olduğum yanım heyecanla bakıyor, Baksana diyordu. Baksana anne ve babamızın bir ismi bile var artık. O heyecanla bağırırken, diğer yanım öfkeyle ateşi harlıyordu. Gördüğüm rüyadan kan ter içinde kalktığımda ise o ateş, heyecanla sayıklanan yanımı yakıp kül etmişti. Katil ruhumdu. Yitip giden şey ise umutlarımdı.
