Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Belki de insan sevilmekten çokanlaşılmayı istiyordu."
-George Orwell
Bölüm 2 Şakanın Hazin Sonu
Teyzem ve annemin sürprizi karşısında hiç bu kadar mutlu olacağımı tahmin edemezdim.Teyzem uzanıp bana sarıldı.
"Seni çok özledim birtanem."
Halbuki bir hafta önce beraber tatil yapmıştık.Fakat işin garibi ben de onu çok özlemiştim.Nasıl oluyordu anlamıyordum fakat teyzem ile aramızda güçlü bir bağ vardı.Hayret annem ilk defa birileriyle kavga etmiyor.
Annem benim aksime insanları pek sevmez.Onlara güvenmemeyi tercih eder ve en doğrusunun bu olduğunu söyler.
Annem bana hep şöyle söylerdi:Güven bir silah gibidir.İnsanların kalplerini öldürür.
Teyzeme de pek güvendiği söylenemez ama ben teyzeme çok güveniyordum. Ailemi Güzel Sanatlar Fakültesi'ne gitmem için ikna etmeme yardım etmişti.
Saat 22.00 olduğunda annem oturma odasına teyzem için yer yatağı hazırlamıştı.
Ben de odama geçip yatağıma uzandım. Yorgunluktan nasıl uykuya daldığımı farketmemiştim.
🎤
Bu sabah okula gittiğimde kapıda Ediz ile karşılaştık.
"Günaydın Ediz."
"Günaydın Masal."
Sınıfa gittim ve Pusat'ın yanına oturdum.
Pusat bana"Günaydın"dedi.
"Günaydın Pusat."
"Sana bir şey soracağım ama gelir misin bilmiyorum."
"Nereye?Sorabilirsin."
Pusat ayağa kalkarak tüm sınıfa seslendi.
"Ya bugün okul çıkışına ablam gelecek de bizim sınıftaki herkesi akşam yemeği için bir restorana götürmek istiyor.Gelir misiniz diye soracaktım."
Hemen Özün araya girdi.
"Ben gelemem çünkü akşama başka planlarım var."
Hemen ardından Ediz de onu onayladı.
"Ben de gelemeyeceğim."
Pusat ifadesiz bir şekilde Ediz'e bakıyordu.Ben ise üzülmesin diye onu onayladım.
"Ben geleceğim."
Pusat'ın yüzünde büyük bir tebessüm oluştu.
Özün ve Ediz dışında herkes gelmeyi kabul etmişti.Ben de dahil.Bugün okul o kadar sıkıcı ve yorucu geçiyordu ki bir an önce akşam olmasını diledim.
