Teşekkür ederek telefonu kapattım ve attığı konuma doğru gittim.Evleri yakındı zaten.On dakikalık yürüme mesafesindeydi.Yaklaşık on dakika boyunca yürüdükten sonra eve gelmiştim.Kapıyı tıklattım ve gergince dudaklarımı kemirdim.Kapıyı açan Simay'dı.İçeriye geçtim ve oturma odasına gittik.Oturma odasına girdiğimde Pusat bana sırıtıyordu.
"Sen mi geldin canım?"diye sordu sırıtarak.
"Ben geldim canım"dedim alaycı bir ses tonu ile.
Simay bize anlam veremedi.
Simay"Siz ne ara bu kadar yakın oldunuz anlamadım"deyince Pusat ile katıla katıla gülmeyebaşladık.
"Aramızdaki bir espri siye düşün"dedi Simay'a.
Ve ben de bu espriye ayak uydurmaya çalıştım.Simay beni kalacağım odaya götürdü.Odaya eşyalarımı yerleştirdim. Çok kalmayacaktım zaten.Yine de düzenli olmayı seviyordum.
Hâlâ aklım babamdaydı.Bana tokat attıktan sonra acaba vicdan azabı çekmiş miydi?O kadar çok kalbim kırılmıştı ki neredeyse ağlayacaktım. Bana bunu nasıl yapmıştı?Sırf akşam maç izleyecek diye günümü neden berbat etmişti ki.Saat 20.00'dı.Doğum günümün bitmesine yalnızca dört saat kalmıştı.
Olduğum yere çöktüm ve sırtımı duvara yaslayarak ağlamaya başladım.
"Bana bunu nasıl yaptı?Kendi öz kızına" diye bağırarak hüngür ağlamaya başladım.
