[Unicode]
Tae-မောင်...ထယ်...ပူတယ်
Jk-မောင်ဖြေပေးမှာမို့ ထယ်ကငြိမ်ငြိမ်လေး နေနော်
ထယ်ယောင်းကိုသာပြောနေတာသူလဲ ပူလာပြီ
Tae-ထယ် ...အား...ပူတယ်
ထယ်ယောင်းက အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် သူ့ကိုယ်မှာ အဝတ်နဲ့တူတာတစ်ခုမှရှိမနေတော့
Jk-ထယ်...ကိုယ်လဲမရတော့ဘူး ...
သူတို့အနမ်းတွေနဲ့ အရင်စတင်လိုက်တယ်
Tae-အွတ်...အင်း...
အပေးအယူမျှမျှ နမ်းနေရင်း ထယ်ယောင်းရဲ့ လည်ပင်းကနေတစ်ဆင့် နီမြန်းနေတဲ့ နို့သီးလေးတွေကိုဖိချေပေးနေတယ် တစ်ကိုယ်လုံးကို အမှတ်တွေလိုက်ပေးနေမိတယ် ချက်လေးကိုလဲ တစ်ချက်လျက်လိုက်ပြီး လျှာနဲ့ ထိုးပြီးကလိနေတယ်
Tae-မောင်...အ...ယားတယ်...ဟီးဟား²...ယားတယ်မောင့်
ဂျောင်ကုလည်း သူ့အဝတ်တွေကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး သူ့ဟာကိုထုတ်လိုက်တယ် သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ပစ္စည်းတွေကို ဂျောင်ကုကလက်နဲ့ လုပ်ပေးလိုက်တယ် ထယ်ယောင်းကိုတော့နမ်းနေရင်းပေါ့ ကုတင်ရဲ့ အလယ်မှာ အရွယ်ရောက်ပြီးသား ကောင်လေးနှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကအနမ်းတွေကိုလက်ခံနေပြီး ဖက်ထားတယ် တစ်ယောက်ကတော့ လက်ကိုမြန်မြန် အလုပ်ပေးနေတယ် နောက်ဆုံးတော့ နှစ်ယောက်လုံးပြီးသွားကြတယ် မောသွားလို့ ပါးစပ်လေးဟပြီး အမောပြေနေတဲ့ ထယ်ယောင်းကိုဂျောင်ကု ခနစောင့်လိုက်ပြီး
Jk-မောက်လိုက်!
ထယ်ယောင်းလည်း ဂျောင်ကုပြောတဲ့အတိုင်း မောက်လိုက်တယ် ဂျောင်ကုကတော့ သူ့ဟာကိုအဖြူရောင်အရည်တွေနဲ့ ချောအောင်လုပ်နေတယ်
Jk-ကုန်းလိုက်!
ထယ်ယောင်းကုန်းလိုက်တော့ ဂျောင်ကု သူ့ဟာကို တေ့ပြီးလက်ကိုတော့ ထယ်ယောင်းရဲ့ခါးမှာထားထား ပြီး
သူ့ဟာကို တစ်ချက်ဆောင့်ထည့်လိုက်တယ်
Tae-အ...
ပုံမှန်လှုပ်ရှားနေပြီးတော့ ကျေနပ်မှုကိုရှာနေမိတယ် တဖြည်းဖြည်း မြန်လာပြီ အချက်ရေတွေကလဲ စိတ်လာပြီ
YOU ARE READING
UNKNOWN
Fanfiction"အဆုံးသတ်ကထင်သလို ဖြစ်မလား" စိတ်ကူးယဥ်သက်သက်သာ Ongoingသွားပါမယ်နော်