"Bakın Sarp Bey,müvekkilinizin haklarını gasp etmek gibi bir düşüncemiz yok keza buna hakkımız da yok.Müvekkiliniz elbet haklarını alacak lakin bunu müvekkilimin haklarını istismar etmeden yapmalı.Sizde biliyorsunuz ki bu suç.Sosyal medya aracılığıyla dinleyicilerine hedef gösterdiği şirket R&S gibi gözükse bile aslında Bademci Holding..'Bakın R&S'nı Bademci'ler aldı,ne hale geldi.' şeklinde bir algı oluşturuyor."
"Dediğinizin hiçbir dayanağı yoktur,müvekkilim kimseyi hedef göstermeden hakkı olan için konuşmuş,derdini anlatmıştır."
Oturduğum deri koltuğun içine gömülmek istediğim dakikalardan geçiyordum.Yaklaşık bir saat önce Bademci Holding'in ana binasına gelmiş,toplantı odasına geçmiştik ve avukatımla şirketin avukatı resmi bir biçimde kavga ediyordu.
Uzun ve etrafı sandalyelerle döşeli masanın en ucunda Korhan Bademci otururken hemen sağ çaprazında avukatı,avukatın karşısında ben yanımda da avukatım oturuyordu.
"Bu söylediklerinizi hakimin karşısında tekrar duymak isterim,bakalım hakim bu durumda ne söyleyecek.Eminim ki dayanaksız dediğiniz şeyleri hakimde görmek isteyecek."Karşımızdaki kadın gerçekten dişliydi.Ne Korhan Bademci konuşuyordu ne ben,öylece susmuş avukatları izliyorduk.
"Hakim acaba müvekkilinizin müvekkilime savurduğu tehtitlere ne diyecek?"
O kadar gerilmiştim ki ne yapacağımı bilmiyordum.Tırnağımın kenarındaki etleri soymaktan kanatmıştım ama soymayı bırakamıyordum.Hukuk alanında bir bilgim yoktu ve kullandıkları çoğu terimi anlayamıyordum.
Sesleri kulağıma karışık gürültüler olarak gelmeye başladığında yanaklarımın içini ısırdım.Ben erken büyümek zorunda kalan bir çocuktum,ailem ölmüştü ve ben erken büyümüştüm.Hiç eğlenmem demiyordum ama genel olarak eğlenmezdim;bu durumda sıkılma duygumda çoğunlukla bana uğramıyordu fakat bu ortam gözlerimi kapatıp uyuyarak tüm ciddiyeti yok edebileceğim kadar sıkıcıydı.
Kadın Korhan Bademci'ye dönerek "Siz bir şey söyleyecek misiniz Korhan Bey?" dediğinde Korhan Bademci "Gerek yok."diyerek ayaklandı ve dışarı çıktı.Avukata dönerek "Ne oldu?" diye fısıldadım,olayların son on beş dakikası bende yoktu.
"Yarım saat mola verdik."
Korktuğum başıma gelmiş,bitti sandığım toplantı daha bitmemiş sadece mola vermişti."Tamam." Fısıldayarak kalktım oturduğum yerden."Ben biraz hava alayım,dolaşayım bi' bir şey yapayım."
"Geç kalma yeter."
Toplantı odasından çıktığımda kapının biraz ilerisinde masası olan sekreterin yanına gittim."Terasa nasıl çıkarım?"
"Asansörle iki kat yukarı çıkmanız gerekiyor."
Teşekkür ederek asansöre doğru ilerledim.Asansörlerden korkardım ama teyzemin bulduğu yöntemle bunu yenmeye çalışıyordum.Sadece asansörlerden değil dar olan her yerden korkardım.Asansörün tuşuna bastığım gibi geldi.
Kapılar açılır açılmaz karşımda gördüğüm Korhan Bademci'yle geri adım atıp bir sonraki asansörü bekleyecektim ama bir an için bunun beni güçsüz gibi göstereceğini düşünerek boş asansöre bindim.
Kapılar ardımdan kapandığında asansör yukarı çıkmak yerine aşağı inmeye başladığında ofladım.Aşağı inip yukarı çıkması çok uzun sürecekti.Asansörde kaldığım süre uzadıkça içimdeki korku da artıyordu.
Gözlerim Korhan Bademci'ye değdi.Giydiği takım ve bileğindeki oldukça pahalı saati neredeyse gözlerimi kamaştıracaktı.
"Korkuyor musun?"
"Anlamadım?"
"Asansörden diyorum,korkuyor musun?"
"Bunu da nereden çıkarttınız?"dediğimde "Mırıldanıyorsun."dedi.
Mırıldanıyordum evet ama içimden,dışımdan mı mırıldanıyordum yoksa?
ESTÁ A LER
Radyoda Aşk (B×B Texting)
Ficção Adolescente"Bak,sen ne istiyorsun ne yapacaksın bilmiyorum ama ben o programı yapacağım !"Bir elimi masaya vurarak diğer elimi yüzüne doğrulttum. Karşımdaki Korhan Bademci bile olsa ben programımı yedirmezdim. "Elinden geleni ardına koyma,benim lafımdan sonra...
