Sığınak || Hyunin

Yeni Ortam

Arkadan kendi gibi mükemmel kıkırdamasını duyuyordum.

𓃗

Cama yaklaşmakta olan helikoptere herkes sevinçle bakıyordu. 26 kişi olsa da kurtulmuştuk. Park kedi olalı bir fare tutmuş ve askerlerin konuşmalarından anladığım kadarıyla arkadaşı Bay Kim'i aramıştı.

Askerlerden biri hızlıca tüfeğinin kabzası ile camı indirmiş ve helikoptere doğru el sallamıştı. Helikopter cama yanaştı ve büyük kapısını açtı. Askerlerden ikisi ve Park atladı ilk olarak geniş helikoptere. Sonra da sırasıyla tüm sivilleri almışlardı içeriye. Son olarak kalan askerler de binince dikkatli bir şekilde kapıyı kapatıp uzaklaştık şu lanet yerden.

Sevinç kahkahaları eşliğinde hepimiz bir yere oturduk. Sevgili aşk kuşları arkadaşlarım birbirine sarılmışlardı bile. Hyunjin de oturmuştu ben ise hâlâ kızgın bakışlı kuzenime bakıyordum. Hyunjin'in beni bileğimden tutup kucağına çekmesi ile affallamıştım. Herkesin ortasında ne yapıyordu şimdi bu?

Bakışlar bize döndüğünde utanç yine kendini göstermişti, ben ne ara bu kadar değişmiştim. Teyzem bize açık ağzı ile bakarak
"Jeong- yoksa siz.."
Hyunjin'in yanağımdan öpmesi ile teyzem ve bize soru işaretleri ile bakan arkadaşlarım cevabını almıştı. Teyzemin yüzüne yerleştirdiği sıcak bir tebessüm ile ben de gülümsemiş ve iyice yerleşmiştim rahat yerime.

Sanki bir an olsun Minho'nun bana gurur ve mutlu bir şekilde baktığını görmüştüm. Onunla en kısa sürede konuşup aramızı yapmam gerekiyordu.

.
.
.

Saatler süren uçuşun ardından uyuyakaldığım rahat kucaktan Hyunjin'in dürtmesi ile kalkmış ve gözlerimi ovmuştum. Nerede olduğunu idrak etmeye çalışıyordum.

Helikopterden inip önümüzdeki otele baktım. Park bize dönüp
"Burası bu gece kalacağımız yer yarın sabah Fransa'ya uçan bir uçak var. Biliyorum yakınlarınızı kaybettiniz üzgünsünüz ama bu cehennemde uzun süre kalmayız. Yurtdışından başka çare yok."

İçimizden biri öne çıkıp
"Sadece biz mi gideceğiz? Neden Fransa?"
Park küçük bir sırttı
"Hayır tabii ki. Koskoca Kore'de sadece siz kurtulmadınız.Tek sığınak bizimki değildi. Yetişemeyen yüzlerce insan için sonradan başka yaşam alanları da kuruldu. Kore nüfusunun yarısından çoğu malesef ki artık yok. Bizden başka küçük büyük her yaşam alanından insanları toplayacağız. Bay Kim bunu yapıyordu, sizden önce de başka insanlar geldi buraya ve yurtdışına kontrollü bir şekilde çıktılar. Neden Fransa olduğuna gelirsek bu salgın dünya basınında büyük konu edindi ve 5 ülke sağlıklı Kore nüfusunu ülkelerine geçici bir süre almayı kabul etti. Kalan Kore nüfusu bu ülkelere paylaştırılacak yani. Fransa da bu ülkeler arasında."

Park'ın açıklamasından sonra içim rahatlamıştı. Güzel günler gelecekmiş gibi hissediyordum. Otele gidip bir an önce yatmak istiyordum artık. Park'ın yönlendirmesi ile bizim kalacağımız katlara gelmiştik. Otel içerisinde Park'ın da dediği gibi başka yaşam alanlarından getirilen insanlar da vardı. Bu beni mutlu etmişti bizden başka hayata tutunan insanlar da vardı.

Odalar iki kişilikti ve herkesin kiminle yatacağı da zaten belliydi. İstemesek de Hyunjin ile aynı odada kalacaktık neyseki bir sorun yoktu çünkü ikimiz de yan yana yatmak istiyorduk. Herkes odalarına çekiliyordu yavaştan. Koridorun sonundaki odamıza geldiğimizde ilk iş olarak havluları alıp banyoya koştum. Yıkanmak ve Hyunjin'in yanına kıvrılmak istiyordum.