yoongi: jungkook neler oluyor?
yoongi: psikiyatristine bugün işin olduğunu söylemişsin
yoongi: bak yine tedaviden vazgeçtiysen döverim seni
jungkook: noldu doktor - danışan arasındaki gizliliğe
jungkook: her şeyi koşa koşa sana mı yetiştiriyor?
jungkook: ayrıca sen beni dövemezsin, gücün yetmez
namjoon: ben dövebilirim ama
namjoon: ne işin var alkolü bırakmaktan daha önemli?
jungkook: bugün oğlumla tanışıyorum
jungkook: babası olarak
jungkook: yeterli mi?
jimin: jungkook kendi kendine ne haltlar karıştırıyorsun?
jungkook: kendi kendime değil, kyunun pedagogu ile görüştük, ona açıklayabileceğimizi söyledi
jungkook: bugün doğum günüymüş, tamamlanmış bir ailenin onun için güzel bir hediye olacağını düşündük
seok jin: düşündük?
seok jin: kiminle?
jungkook: taehyung ile
jimin: bunun gerçekten delirmiş olma ihtimali var mı?
jungkook: pardon?
hoseok: olayları parça parça anlatınca kulağa mantıklı gelmiyor, baştan anlatsan daha iyi olur demek istiyor
namjoon: ulan kim kimin dilini emcüklüyorsa söylediklerini anlıyor, ben kimseyi emcüklemiyorum diye mi böyleyim?
jimin: beni anlamadı, jungkook kırılmasın diye kendince kibar bir yorumda bulundu
jimin: ama haklı, neler oluyor jungkook?
jungkook: bir şey olduğu yok
jungkook: kyun ile hastanede tanıştığım gece, taehyung ile karşılaştım
jungkook: konuştuk ve en iyisinin bu olduğuna karar verdik
namjoon: aniden ortadan kaybolmalar, çocuğunu göstermemek için direnmeler, ardı arkası kesilmeyen hakaretler siz yüz yüze geldiğiniz an son buldu yani öyle mi?
jungkook: uzun bir konuşma da yaptık, içiniz rahat edecekse
yoongi: bizim içimizin değil, senin içinin rahat olması gerek jungkook
yoongi: 3 yıl boyunca öfkeyle kavruldun, yüz yüze gelip konuşunca her şey çözüldü mü?
jungkook: evet
jungkook: napmamı bekliyordunuz, taehyungu dövmemi mi?
jimin: hayır ama bize bundan bahsedebilirdin jungkook
