GİRİFT

24. KATLİAM

Yeni bölüm ile geldik. Lütfen yorumunuzu yapmayı ve oy vermeyi unutmayın. Sizi seviyorum keyifli okumalar 🖤

Cem Adrian; Keskin 🥀

🥀🥀

KATLİAM

24

GİRİFT

Yaşam ile ölüm arasında gidip, geldiği o anlarda gözünün önünden en sevdiği, canını istese tek bir saniye düşünmeden vereceği karısını, kadınını götürüyorlardı ve Yarkın hiç birşey yapamıyordu.

İlk defa, hayatı boyunca kaybedecek hiçbir şeyi olmadan yaşayan adamın ilk defa kaybetmekten deli gibi korktuğu birisi vardı ve şimdi onu gözlerinin önünde götürürken o, hiçbir şey yapamıyordu.

Siyah uzun minibüs hareket ettiğinde öfkeli adam sesli bir küfür savurdu gelişigüzel "Siktir,siktir, siktir" diye avazı çıktığı kadar bağırsa da elinden o anlarda birşey gelmedi bunu acısını alacaktı. Kadınına el sürmenin cezasını herkese en acı şekilde öğretecekti.

Salih ve Oktay, Can'a siper olmuş bir şekilde dururken, Salih gözleri yanında öfkeden delirmiş, bomboş araziye bile sığmayan adama kaydı.

Salih,biliyordu bu sessizlik hiç hayra alâmet değildi. Bu gelecek olan katliamın ayak sesleriydi.

Salih, konuşmaya değil nefes bile almaya tereddüt ederken. Sessizliği yanlarında duran küçük çocuk bozdu.

"Ablam, ablamı götürdüler" diye gözyaşlarına boğuldu küçük çocuk. Yarkın'ın kendisine bile hayrı yokken, küçük çocuğu teselli etmek için eğilip, onunla aynı boya indi.

"Merak etme küçük adam" dedi sesine, sinirine, hakim olmaya çalışarak. "Merak etme ablanı getireceğim."

Bir yemin gibi kurduğu cümlelerini bitirip, kendisine, emir için bakan yanındaki adamlarına döndü.

"Eve gidiyoruz!"

Yarkın'ın bu hâli Salih'i daha da korkutuyordu. Seneler önce yapılan kan anlaşması tam da bu gece bozulacaktı emindi.

Eğer, o gece Yarkın kurtulmasaydı zaten var olacak kan savaşı bir kaç karış toprakla durulmuş iki aile anlaşmaya varmıştı.

Senelerdir süre gelen bu it dalaşı birbirlerini hiç sevmeseler bile sanki, seviyormuş gibi rol yaparak geçmişti.

İki aile de günahı kadar sevmezdi birbirini ama alenen de basmazdı kimse kimsenin damarına. Ta ki, kansız soylarının en büyüğü babası vefat edene kadar.

Oğlu, ipe sapa gelmez, ata söz dinlemez kendi başına buyurup kendi bildiğini okuyan serseri bir adamdı.
Kendince Yarkın'ın sevdiği kadına Nil'e herkesin içinde yaptığının hesabını soruyordu.

Başına geleceklerden habersiz kalkıştığı bu işin sonucuna katlanmaya hazır olup, olmadığını bile bilmeden hırsına yenik düşüp yaptığı hamle başına fena bela olacaktı.

Yarkın, karısının kendine emanet ettiği küçük çocuğun elini sıkı sıkı tutup tek bir saniye bile bırakmadan ileride kendilerini bekleyen arabalarına emin adımlarla yürüdü. Onu bırakmak demek karısına ihanet demekti onun için bu çocuğu canı pahasına da olsa koruyacaktı tabii önce karısını ait olduğu yere, kendi yanına getirecekti.