Amidst the tragedy

CHAPTER 6

CHAPTER 6

Natigil ako sa pagserve dahil sa nasilayan. Napalunok pa ako ng makita ang kaunting parte ng loob niya. Napakahot niyang tignan.

“Miss yung juice,” napakurap ako dahil sa narinig. Lumingon ako rito at nasilayan ko rin ang isang lalake. Guwapo naman siya ngunit mukhang playboy.

“Ah…eto po s-sir,” abot ko sa juice. Tanging ito nalang ang laman ng tray pero ewan ko kung ang tagal ko itong hindi nagibigay.

Umalis din naman agad ako after kong mag-serve. Nakakahiya talaga. Sa tingin ko, nahuli ako ng Engr na tinitignan ang revealed abdomen niya. Ngunit, nagtataka ako kung bakit parati alang itong pumupunta rito.

“Miss ba’t ang tagal ng order namin?” narinig kong sungit na saad ng isang matandang customer.

“Ano po ba yung order niyo ma’am para maifollow-up kopo sa kusina?” tanong ko naman.

“Anong pinagsasabi mong bruha ako ha?” tanong niya na ikinaawang ng labi ko. Lutang ka ‘teh?

Huminga ako ng malalim at sinagot siya. “Ang sabi kopo ay ano po ba ang order niyo? I am not describing you as bruha or ano po,” sabi ko.

“Asan ang manager niyo dito? Bastos kang babae ah,” sabi nito.

Naramdaman ko naman ang pagdami ng taong tumingin sa amin. Ano ba naman. Dinadamay pa ako sa kalutangan.

“Ah, wala po si Manager ma’am, nasa seminar po ito,” ani ko.

“Hindi kita kinakausap,” umirap pa ito.

“Ikaw, waitress na desperada’t bobo, ayusin mo ang trabaho mo. Di kaba nag-aral? O baka may pinag-aalan kaba? Kung makasabing bruha ako para ka naming basurang itinapon ng mama mo,” halakhak niya.

Nguminig ako sa sinaad niya. Ito ang unang beses na maka-encounter ako ng ganitong poblema. Oo, at marami ng misunderstanding ng kasama ako pero naayos naman agad.

“Bobo ka na nga, wala ka pang respeto,” sabi nito. Malakas ang Pagkasaad niya rito at lahat ng mga customer ay simula ng magbulong-bulungan.

“I will call you manager and immediately fire you. You disgusting slut!” ani nito.

“Ma’am, hindi naman po pagdisrespeto sa pagtatanong kung anong order niyo diba?” tanong ko. My eyes were getting wet. Naiiyak ako dahil sa pinagsasabi niya.

She glared at me. “At may gana ka pang i-curse ako?” Anong i-curse na naman? “wala ka talagang respeto, bobo ka!” aniya.

Napayuko ako sa hiya at diko na natiis na hindi umiyak. Her words attack me so much. It likes bringing back the words they’ve threw at me six years ago.

“What’s happening here?” a baritone voice approaches us. Si Engr.

“Eto,” she pointed at me. “Dared to curse at me while I was just asking why my order is taking late. And, just then, she disrespects me!” aniya.

“Ma’am, first of all, I didn’t curse at you. I was just asking what you order is so that I’ll follow up our kitchen staff. Yet, you’re talking nonsense,” deretsahan kong sambit in English. “And don’t call me desperate and dumb. I may not be graduated into a prestigious school or university, at least I am clear and not lying,” dagdag ko which makes me her stop.

“Table 12,” aniya cashier.

“That’s my table,” narinig kong saad ng matanda.

“Sorry to say that you’re order takes too long to be served. Nagka-emergency daw po kase sa kitchen, sorry again for the inconvenience,” aniya cashier.