Novelas

ENDLESS MYTH EPISODE1‐1

１

Enn var eftir af áfengi frá því í gærkvöldi. Kannski var það vegna þess að hann drakk ódýrt viskí að hann mundi ekki hvað hann var að gera á þeim fimm klukkustundum sem liðnar eru frá því hann yfirgaf barinn. Messías Kristur var í um 5 metra fjarlægð frá þeim stað sem morgunsólin teygði sig eins og stigi í gegnum bilið milli kl. byggingarnar Ég stóð á stuttri brú og horfði á morgunsólina skína djúpt í augun á mér. Ég áttaði mig á því að líkami minn einkenndist af óþægindatilfinningu sem fór úr hnakkanum á mér og niður á höfuðið og þreytutilfinningu sem gerði það að verkum að ég gat ekki stjórnað halla þyngdarpunktsins.

Þegar ég fór að komast til meðvitundar áttaði ég mig í fyrsta skipti á því að þetta var kunnuglegur staður. Þegar ég athugaði tímann á snjallsímanum mínum var klukkan rétt rúmlega 6.

Mesiah vildi hvíla sig á stað sem hann þekkti í bili, svo með óstöðugum skrefum stefndi hann á stað þar sem hann gæti hvílt líkama sinn.

Morguninn í borginni var fullur af fólki. Brúin sem hann stóð á var staðsett örlítið inn í húsasund, þannig að það var ekki mikið um fólk, en bara með því að ganga þaðan í aðeins stærri götu rakst hann á hina voldugu ána á háannatímanum. Þar sem það var virkur dagur var mikill hávaði í morgunfjöldanum. Hann kemur upp úr húsasundinu, greinilega timburmaður og tortryggni þoka hvílir yfir augum þeirra sem eiga leið hjá.

Jafnvel þó ég finni eitthvað sterkt upp úr kviðnum með þyrninn í hálsinum, get ég ekki stillt mig um að æla, og ég held bara áfram að ganga í gegnum öldurnar af fólki, svima.

Svo kemur skólabíll framhjá og börn veifa honum. Hann lyfti of örvæntingarfullum handleggjum sínum og veifaði til baka.

Um daginn, þegar hann fór í skóla til að ræða viðgerðarvinnu fyrir byggingarfyrirtækið sem hann vinnur hjá, endaði hann á því að spila körfubolta með krökkunum, gleymdi sér í vinnunni og eftir það varð hann vinur krakkanna hér í kring.

Eins og á flótta undan mannfjöldanum birtist steyptur stigi með rifnu horni og þegar hann skreið upp þrepin þrjár, opnaði hann dökku viðarhurðina, sem þótti þyngri en venjulega, og hallaði mér að henni beint fyrir framan mig eins og fiskur sem hafði verið veiddur.

Þó það sé morgunn er ekkert fólk í sjónmáli, en morgunsólin skín niður í gegnum steinda glerið nálægt loftinu í gömlu kirkjunni í átt að miðjunni og skapar guðdómlega morgunstemningu.

Hann hélt að það væri enginn til staðar á þeim tíma, en hann sá gamla latneska konu á áttræðisaldri sem var komin til að biðjast fyrir á morgnana sitja við hliðina á henni Kannski voru hnén ekki nógu sterk og ég missti stöðuna og byrjaði halla sér að honum.

Strax lagði hann hönd sína á höfuð gömlu konunnar og hélt henni til að koma í veg fyrir að hún sló í höfuðið og tókst einhvern veginn að forðast að hún félli.

Kannski vegna þess að hún snerti líkama 25 ára unga mannsins hló gamla konan dálítið glöð, hneigði höfði og fór út úr kirkjunni.

Jafnvel þó að Messías skildi að hann væri ekki á sínum stað lá hann þar í 20 mínútur, allur líkami hans slakaður og örmagna.

Þykk, fölnuð viðarhurð að aftan opnaðist og maður gekk inn í kapelluna. Hann er miðaldra maður.

Það var sama hver sá manninn með kringlótt gleraugu, það var strax augljóst að hann var prestur, klæddur svörtum fötum og með þykka, gamla biblíu í hendi sér. Presturinn, rúmlega fimmtugur, var með grátt hár og broslínur grafnar í augnkrókunum.