Novelas

ENDLESS MYTH EPISODE1‐2

２

María á alltaf fastan stað til að fara á á stundum sem þessum. Það er fylling á strandlengju borgarinnar. Það er vegna þess að það er eini staðurinn þar sem hún getur grátið, fjarri öðru fólki.

Strandlengjan er innan við 500 metra frá kirkjunni, en á leiðinni þangað hitti ég gamla konu sem hafði dreift öllum peningunum í veskinu sínu á malbikið. Ég hefði getað hunsað hana en ég verð að skilja hana eftir þar. seinna einhvers staðar í bakinu á honum hjálpaði ungi maðurinn henni að taka upp peningana og þegar gamla konan hneigði sig fyrir honum taldi hann sig loksins vera tilbúinn að bjóða hana velkomna í fjöruborðið, en í þetta skiptið kom maður sem birtist. vera flækingur hafði drukkið frá því í morgun, ég rakst á hann að slást við vini sína.

Svona hlutur hefði verið látinn í friði, en kannski var það í eðli hans að komast inn á meðal flækinganna og jafnvel bletta dýrmætan leðurjakkann sinn með leðju til að miðla málum. Á endanum róuðum við vinkonurnar manninn, sem var svo drukkinn að hann gat ekki talað lengur, og loksins gátum við haldið út á strandlengjuna.

Borgir á þróunarstigi eru þaknar styrktarstáli. Byggingarhljóðin komu alls staðar að til sjávar.

　

Maria Preece sat á fyllingunni og þurrkaði tár sín undir brakinu sínu sem blés í hafgolunni.

"Þú ert enn grátandi."

Krumpuð vasasvefur birtist fyrir framan hana. Neytendafjármögnunarvefirnir sem voru gefnir út um bæinn virtust vera frá löngu liðnum tíma og klaufaskapurinn í því að Messías rétti þeim út á þessum tímapunkti var undarlegur og ég fann mig brosa með tárvotum augum.

María tekur við pappírsþurrku og setur á nefið á sér.

Messías settist líka við hliðina á honum. Ég gat meira að segja sagt að hafgolan væri enn með áfengislykt.

"Er ekki óvenjulegt að lenda í slagsmálum við prest?"

"..."

Hún heldur áfram að þerra tárin og talar ekki.

Hann spurði ekki fleiri spurninga. Ég hélt bara í eftirsóttu hvítu höndina hennar og horfði hljóðlega niður á hvítu öldurnar.

Þrátt fyrir að sambandið milli Maria Preece og prestsins sé í formi foreldris og barns eru þau í raun ekki foreldri og barn. Hún hafði verið yfirgefin fyrir framan kirkjuna. Presturinn ól dótturina upp sem sína eigin. Það er María.

Kannski þess vegna var hún eigingjarn stelpa alveg frá því hún var lítil. Jafnvel þótt þeir vildu eitthvað eða ættu í vandræðum, voru þeir aldir upp án þess að hafa nokkurn tíma samráð við prestinn, aldrei kvartað og enn minna barist.

"Pabbi þinn--"

Maria þerraði tár sín og reyndi að kæfa út skjálfandi rödd sína.

"--Þú baðst mig allt í einu að yfirgefa kirkjuna."

Sjón mín var aftur óskýr af tárum.

"Ég býst við að þú þurfir mig ekki lengur..."

Hún útskrifast úr háskóla á næsta ári. Presturinn og hún voru þegar búin að ákveða að þar sem hann lærði í líffræði og með góðar einkunnir væri óhætt að fá vinnu á safni sem var nýbúið að stofna í nágrannabæ.

Messías heyrði líka söguna.

"Ég held að það sé ekki spurning hvort það sé nauðsynlegt eða ekki. Ég býst við að presturinn vilji að María sé sjálfstæð."