Acımadı Ki / Hyunlix

Açık Sözlü

"Gelme, girme odaya!" Çaresizce bağırıyordu Felix. "Aç kapıyı Felix! Daha okulun ilk günü olmasına rağmen kavga çıkarmışsın. Buna sessiz kalacağımı mı düşünüyorsun!" Felix ne yapacağınızı bilemezken babası kapıyı ittirip kırmaya çalışıyordu. Felix telefonunu eline almıştı ki babası odaya girdi. Felix te tam o an telefondan Hyunjinin üstüne tıklamıştı. "Napıyorsun sen bırak şu telefonu!" Telefonu alıp fırlatmıştı ve telefon yatağa düşmüştü. Ama haberi yoktu ki birinin aramada olduğundan.

,,,,

"Oh be sonunda rahatladım" Kendini yatağa atarken söylemişti bunları Hyunjin. Sonra Telefonunu açtı ve reels izlemeye başladı.

İnstagramda gezerken birden telefonuna Felixten arama geldi. Ne olduğunu düşünürken açmıştı telefonu. "'Napıyorsun sen bırak şu telefonu!"' Bu sese anlam veremezken birkaç ses daha duydu. "'Lütfen dokunma bana, yalvarırım"' Felix ağlayarak konuşmaya başlayınca Hyunjin birden ayaklandı ve konuştu. "Ne oluyor Felix cevap ver¡" Hyunjinin sesini duyan Felix ve babası aniden oraya baktı. Felixte o an telefonunu alıp hızlıca dışarıya kaçtı. Koşarak babasının olmadığına emin olduğu bir parkta durdu.

"Alo Hyunjin"

"Felix orada ne oluyor?! Çabuk söyle"

"Hyunjin ben babamdan kaçtım. Ne yapacağımı bilmiyorum. Yardım et"

"Felix anlamıyorum nolduki kaçtın?"

"Hyunjin Lütfen yanıma gel, lutfen"

*konum*

"Tamam geliyorum Felix gelince hepsini bana anlat"

"Tamam"

🖕🏿🖕🏿🖕🏿

Felix şimdide Hyunjine ne anlatacağını düşünüyordu. Daha aralarında doğru düzgün bir bağ bile yoktu.

Bacakları titriyordu. Şubat ayının sonunda olduğu için üşüyordu. 10-15 dakika geçtikten sonra Felix parka doğru gelen birini gördü bu kişinin Hyunjin olduğunu anladı. Hyunjin biraz daha yakına gelip Felixe selam verdi. Sonra ikiside banka oturdular ve konuşmaya başladılar.

"Felix neden kaçtın ve evde neden babana yalvardın" Bunu sorarken Felixin soğuktan titrediğini farketti ve ceketini çıkarıp ona giydirdi. "Gerek yo-"

"Gerek var ve seninde olayları bana anlatman gerekiyor."

"Tamam tek seferde anlatacağım"

Felix kendini hazırladı ve anlatmaya başladı.

"Babam aslında üvey. Annem gerçek babam bizi bırakıp gittikten sonra o adamla evlendi. Başlarda çok iyiydik. Çok mutluyduk. Ama annemin ölümünden sonra hersey değişti. Babam aslında annemin parası için evlenmiş ve benden tüm mirası onun üstüne yapmamı istedi. Başta kabul etmedim ve bana şiddet uyguladı ve tecavüzde bulundu. Bunları anlatırken gözlerinden yaşlar akmaya başlamıştı. "Sonra bana yaptıklarına dayanamadım ve malımı ona devrettim. Ama o durmadı ve şiddete devam-" Felix daha cümlesini bitiremeden Hyunjin ona sıkıca sarıldı. "Devamını anlatmana gerek yok" Felixte Hyunjine sıkıca sarıldı ve onun sırtında ağlamaya başladı.

,,,,,

Felix içini döküp rahatladı ama Hyunjinin sıcaklığını çok sevmişti ayrılmak istemiyordu.

"Felix gitmeliyiz"

"N-nereye?"

"Benim evime gideceğiz"

"Ama-"

"Aması falan yok. Seni o eve geri götüreceğimi zannetmiyorsun herhalde"

Felix başka yolu olmadığı için kafasını sallamıştı. Zaten nedensizce Hyunjine güveniyordu.

,,,,,

Hyunjinin evine geldiklerinde ev çok sessizdi. Felix sorunca da ailesinin birkaç saat önce başka bir şehirdeki amcalarına gittiğini söyledi. Felixte başını sallamıştı. "Aç mısın?" Hyunjinin dedigiyle başını yerden kaldırdı. "Ş-şey aslında aç değili-"

"Ah boşver sana sorarsam zaten böyle diyecektin gel " Hyunjin mutfağa doğru adımlamaya başladığında Felixte peşinden geliyordu.

"Bak burda birkaç tane noodle var" Dolabı açarken söyledi Hyunjin. Noodleları pişirmeye başlayan Hyunjin onlar pişene kadar Felixle konuşmaya karar verdi.

Masada Felixin karşısına oturan Hyunjin konuşmaya başladı. "Felix senin bu durumun için birşeyler yapmalıyız. O adam cezasını çekmeli"

"Hyunjin denedim olmuyor başaramıyorum elimden hicbirsey gelmiyor ne yapacağım ben" Bu sözlerden sonra ağlamaya başladı. Felixin yanaklarından süzülen yaşları gördükçe Hyunjinin içi acıyordu. Ellerini karşısındaki Felixin yüzüne uzatıp gözyaşlarını sildi. Felix bir an şaşırsada bişey demedi.

,,,,,,

"Noodlelar pişmiş olmalı hadi artık ağlama Felix" Felix burnunu çekip başını salladı.

Felix ve Hyunjin yemeklerini yerken Hyunjin bir an olsun Felixten gözlerini ayırmıyordu. Çünkü Felixin yemek yiyişi ona çok şirin geliyordu. Kendisine baktınığını fark eden Felixte ona bakmaya başladı. Birkaç dakika böyle kaldıktan sonra Felix gözleriyle yemekleri gösterip yemesini işaret etti.

,,,

Yemekler bittikten sonra Hyunjin hayır desede Felix masayı toplamaya yardım etti. Bulaşıklara da yardım etmek istesede Hyunjin izin vermemişti. Sonra Felixte kaseleri yerleştirmeye başladı.

Felix sonuncu kaseyi yerine yerleştirmeye çalışsada boyu yetmediği için uğraşmaya başlamıştı. Tam onun yanına yardıma gelen Hyunjin arkasından geldi. Tam o sırada Felix zıplayıp kaseyi yerine koymuştu. Zıpladıktan sonra kalçası Hyunjinin kasıklarına çarpmıştı. Bunu farkeden Felixin yanakları kızarmıştı. Hyunjinin de ondan farkı yoktu.

"Ee Felix sana yatacağın yeri göstereyim"
Hyunjin telaşlı bir şekilde söyleyince Felixte başını hızlıca sallamıştı. Hyunjin onu misafir odasına götürmüştü.

Dışarısı biraz soğuk olsada evin içi sıcaktı. Bu yüzden Hyunjin Felixe kendi kıyafetlerinin en kucuklerinden bir şort ve tişört vermişti. "Felix giydikten sonra bana göster eğer büyükse başka biseyler bulmaya çalışacağım"

"Tamam Hyunjin" Felix kıyafetleri giyip odadan çıktı ve Hyunjine gösterdi. Tişört Felixe uzun gelmişti ve şortunun bile az bir kısmını gösteriyordu. Bunu gören Hyunjin Felixe gulumsemisti. "Aslında o kadar büyük gelmemiş ama bilemiyorum çok şirin olmuşsun" Felix bu sözleri duyunca yanakları kıpkırmızı olmuştu. Hyunjin onun bu halini görünce daha da şirin olduğunu farketti. Tekrar şirinsin diycekkken vazgeçmişti. Çünkü Felix fazla utanıyordu. Hyunjin de açık sözlü olduğu için bu konuda birbirlerinin zıttı oluyorlardı.

Ben bolum yazmaya vakit bulamadım ve yazamadım beni affedin canlarım. Oy vermeyi de unutmayın hadi bb.

🖕🏿
"Pardon"