Two

2 1 0
                                    

The war has been waging like a month or two. She hasn't seen her husband since then. It's all her fault. Kapag mabyuda siya ng maaga ay papatayin niya ang mga elders na yan. But partly it's all because of her, her husband is simply following her words. Hindi mawala sa isip niya ang mga mata nito, puno ng lungkot at galit. She just lost her chance to get close with her husband and to have a happy marriage. After that's all she wanted in this shitty reign.

Ang plano niya ay tumakas noon ngunit hindi niya nagawas dahil namatay ang kapatid niya. Ngayon naman kahit ayaw niya mag asawa ng hindi niya mahal ay nakapag-asawa parin siya dahil sa utos ng mga matanda na iyon. At ngayon ang tanging gusto na lamang niya ay magkaroon ng katahimikan sa relasyon niya at ng kaniyang asawa. Mukhang hindi mangyayari ang mga iyon. Sa una palang ay hindi maari ang mga gusto niya. The elders believes that the general can control her while she loves her husband if ever she does.

She wanted to be kind atleast to her husband. Her husband is a innocent man, with a huge body of course. Naniniwala siyang napilitan lamang ang asawa niya na maging heneral at sumabak sa gera dahil sa lahi nito. He is mute! Sino ang kakausapin ng asawa niya doon?! O kaya pano malalaman ng mga tao doon na nagugutom na ang asawa niya o kaya namimilipit sa sakit!

She can help but overthink over the worse things for her husband. Tulad ngayon, napakalalim na ng gabi ay di siya makatulog. She kept thinking the empty space beside her. Kahit pa tanging pag lalakad lamang sa harden ang ginawa nila sa loob ng pagiging asawa nilang dalawang ay may munting puwang na ang asawa niya sa puso niya. After all, her husband is cute, innocent and like her baby cat.

She sighed as she can't take it anymore. Agad niyang kinuha ang talukbong at mabilis pumunta sa sekretong daan na meron sa solid niya. Isinuot niya ang talukbong at siniguradong nakatakip ang mukha niya. Nang nakalabas siya galing sa sekretong daan ay sumalubong sa kaniya ang kabayo na nakatago lamang sa ilalim ng kaharian. Nanatiling sekreto ang lugar na ito dahil madalas siyang tunatakas noon.

Mabilis niyang sinakyan ang kabayo at pinatid ito. Sa lamig ng hangin ay ininda niya lamang iyon. Ang tanging nasa isip niya lamang ay masilip ang asawa niya. Alam niya kung saan ang kampo ng mga ito. Wala siyang panloob, tanging manipis na tela na pantulog lamang na damit ang suot niya. Hindi niya maalala ang sarili niya sa pag aalala sa asawa niya.

Matagal na niyang ninanais na puntahan ang asawa ngunit ngayon lamang siya nagkalakas loob. Kaya naman ng makarating siya sa kampo ay inigi niyang tahimik na pasukin ang kampo. Sabay na siya sa ganitong sitwasyon simula noong prinsesa pa lamang siya. Ito ang gawain niya, tumakas sa gwardya at kumain sa labas ng kaharian.

She saw the army are taking patrol, she saw others are sitting beside the fire, she saw some taking their rests and saw her husband walking towards it's tent. Maybe it's time to rest for her husband. But her eyes didn't took budge though the moment she saw a huge wound on her husband shoulder.

Mabilis siyang bumaba sa kabayo at nagpasyang lakarin na lamang ang direksyon ng asawa niya. Kung kabayo ang gagamitin niya ay malaki ang posibilidad na maririnig ang yabag nito. Ang manipis na pampaa niya ay magaan masyado sapat na hindi gumawa ng kung ano mang tunog.

Sumilip siya muli sa mga tauhan kung meron mang nakapansin sa kaniya, nakahinga naman siya ng maluwag ng makitang wala ngunit hindi pa siya makapasok ay hinila na siya Mula sa loob at mabilis tinkpan ang bibig niya at naramdaman ang matulis na sandata nito sa leeg niya dahilan na kumalabog ang dibdib niya sa kaba.

Tanging pag hinga lamang ang naririnig niya. Her and her husband's shadow silhouettes the whole room. The room was awfully dim making her breath in anticipation. Seeing her husband again excites her. Another harsh movement made her gasps. Her husband pull the hood in her cloak. She gulped as her long hair flowed freely. Mabilis niyang nilingon ang asawa, ngunit nabitawan lamang nito ang sandata ng makita ang mukha ko.

She looked to his eyes as his eyes glint in surprise. She smiled instead and stay where she's standing.

With a gesture she said, “hi love.”

His cute lips hanged open as she finally let herself sighed in relief as she let herself drown in unconsciousness. After all, isang buwan na siyang walang tulog sa pag-aalala.

All she remembered was the panic in her husband's eyes as she smiled as she fell in his arms.











SHE GASPS as her consciousness regained. Mabilis niyang pinakiramdaman ang sarili ng matagpuan naroon parin siya sa loob ng solid ng lalaki, ang pinagkaiba lamang ay nakatulog siya. Mabilis niyang sinilip ang labas agad naman nakahinga ito ng makitang malayo pa ang umaga. Hindi niya akalain makakatulog siya agad dahil lamang nakita niya na ang asawa niya. She's being weird.

She glanced at her husband whose quietly sleeping making her smile. Ngunit nakita niyang gumapang ang kamay nito animo'y may hinahanap ito, agad naman niyang nakita ang pangungunot ng noo nito ng walang mahanap. Mabilis itong dumilat at hinanap kung ano man—ako, ako pala ang hinahanap. Mabilis nahanap nito ang mata ko at saka na ito nakahinga ng maluwag. I smiled with his cute sigh of relief.

Oh my god.

I raised my hand to sign but I think the opposite. Agad naman itong nag taka siguro nakita ang pagtaas ko ng kamay. I grinned and walk towards him to kiss him in the cheeks. She saw her husband's eyes widen making her smile. Finally she signed.

“I missed you,” her cute husband's eyes remain unsettled as he held his cheeks still surprise to my sudden attack. So cute.

Hindi niya maintindihan ang mga kumento ng mga kapatid niya na hindi cute ang asawa niya. Look at him now, he appreciates her so much. She loves how innocent her husband is. Isang pagkakamali lang ay parang masisira niya ang asawa niya, and she thinks she can't afford to do that. Not with her cute innocent husband.

She tilted her head and stare at him curiously. Hindi pa nito sinasagot ang sinabi niya. Miss ba rin nito ako?

I signed, “you don't miss me?”

“I missed you so much, wife.” He signed immediately making me smile wider. So cute.

What's brings you here? It's dangerous! I cannot bring wife in danger!” Panic and worries in his eyes as I signed and look at him before signing.

“I cannot stand you being in the battle while I leisure in my palace love, I will consume the guilt until my death if ever something happens to you. It's my fault for being weak against the elders, it's my fault I put you in this meaningless battle.” I signed as my emotions consumed me.

It pained me how he is wounded and it is because of me. I am weak. A marionette by the elders. I cannot let my husband suffer this meaningless battle. The kingdom doesn't need another land to win, her kingdom doesn't need another machinery to end and her kingdom doesn't need any lives to take.

No, it's not your fault! It's the elders will, I must follow. The elders are my wife's people, I must obey, for you.” He shakes his head and held my cheeks and look at my eyes making me smile disregarding the bitter truth of my reign.

“It is. I'm here to ease my guilt being a failure as your wife. I'm here to state a divorce. I cannot trap your life in this mess, I cannot bear the guilt of letting you live in a tire line and just because your wife is weak.” I said and stood up and grab my cloak.

His eyes went panic and immediately stopped my wrist.

No! You are no a failure. I will still choose you as my wife. No one, can stand a man like me other than you! You're all I need!” His eyes were in storms as he pleads in every harsh signs he shows me. I can feel the anger in his hands and every words comes out in his hands.

I kissed his cheeks for the last time as I raised a bitter sign.

“I must go back, I'll handle the divorce. I'll tell them I am unfaithful to you and I am woman with no dignity. I will say it all to have you free in this mess. Farewell.”

I rode my horse as the camp view grew small in my sight. Tears escaped in my cheeks as I sob and finally collected myself. The sun rises beautifully contrasting my sad heart. Everything all well, ends well.

A divorce won't be that bad.

Epitome of Madnessحيث تعيش القصص. اكتشف الآن